Lesbók Morgunblaðsins - 03.08.1930, Blaðsíða 7

tfeSBÖK morgunblaðsins
239
Samfagnaður í Dýskalandi
í tilcfni af Alþingishátíðinni.
Dagarnir 26.—28. júlí 1930
veittu íslendingum erlendis fá-
ar gleðistundir. Jeg býst við,
að flestir hefðu með einhverju
móti reynt að komast heim,
hefði þeir vitað fyrir, hvað
fjarveran varð þeim þungbær.
Jeg reyni ekki til að túlka það
írekar, enda óvíst að mjer yrði
trúað. Sá tími er og liðinn hjá,
en söknuðurinn og iðrunin vak-
ir. Sannarlega kom okkur vel
þessa daga að geta fundist og
spjallað saman landarnir — og
1 öðru lagi hluttekning sú, sem
okkur var sýnd hjer erlendis.
En það gefur að skilja, að við
gátum litla uppbót fengið fyrir
algleymisfagnaðinn á Þingvöll-
um. Þess er samt að geta, sem
gert var.
íslendingamót í Travemúnde.
Fyrst kom til mála, að allir
Islendingar í Þýskalandi kæmi
saman í Berlín 26. júní. En til
þess var enginn kostur. Við tók-
um okkur þá saman úr Ham-
borg, Kiel og Lúbeck og höfð-
um mót með okkur í Trave-
múnde. Ánii Siemsen, kaupm.
í Lúbeck, stóð fyrir því. Við
urðum alls 16, er komum sam-
an í Travemúnde 28. júní kl.
3 eftir hádegi. Islenski fáninn
blakti á stöng útifyrir sam-
komuhúsi okkar og á strönd-
inni yfir baðstað tónskáldsins,
Jóns Leifs.
Fyrst var farin skemti-
för á bát út með ströndinni,
sem er einkar fögur. Um kvöld
ið var samsæti, etið og drukkið
og haldnar ræður. Alþingishá-
tíðarmerkið blakti á borðinu, er
þessar 16 sálir sátu umhverfis,
lotningarfullar með hugann
heima á Þingvöllum. Eftir ræð-
una fyrir minni íslands ljek
fyrst hljómsveit „ó, guð vors
lands“. Salurinn, sem Árni
hafði valið okkur, var mjög
skemtilegur með fögru útsýni.
Við vorum fyrst alveg út af
fyrir ökkúr, en sfðar fengu
þeir, er vildu, að taka þátt í
dansi með borðgestunum, sem
margt var af þarna. Við eign-
uðustum þarna hugþekka stund
— en heimþráin var sterkari
en svo, að við gætum verið
eðlilega kát. Forsætisráðherra
var sent svo hljóðandi skeyti:
íslendingamót í Travemúnde
samfagnar alþingi og íslenska
ríkinu, óskar upphafs gullaldar
eins og fyrir þúsund -árum, með
samstarfi landa heima og er-
lendis.
Sýning ísienskra bóka í Kiel.
Dagana 26. júní til 10. júlí
var haldin sýning á öllum ís-
lenskum bókum, blöðum og
tímaritum úr Háskólabókasafn-
inu hjer. Sýningin var opnuð
26. júní kl. 12 á hádegi fyrir
öll helstu stórmenni borgarinn-
ar, svo sem borgarstjóra, rekt-
or háskólans og prófessorum,
að ógleymdum okkur löndun-
um. Yfirvörður safnsins, dr.
Christoph Weber, hjelt ræðu
um ísland, sögu og bókmentir
þjóðarinnar og gildi þeirra út á
við. Þá skýrði hann frá safn>-
inu, tilgangi þess, upptökum,
vexti og viðgangi. Fyrir hönd
okkar landanna svaraði Oddur
Guðjónsson, hagfræðinemi. —
Sýningin hefir verið allvel sótt.
Af þeim bókum, sem mesta at-
hygli hafa vakið, má nefna
Flateyjarbók, Voyage en Is-
lande eftir Gaimard og Guð-
brandarbiblíu. Einn prófessor
heyrði jeg undrast, hvað margt
væri gefið út af dagblöðum og
hversu mikið af íslenskum bók-
um væri þýtt á erlend mál. —
Ýmsir rituðu hjá sjer bóka-
titla og ætluðu þegar að auka
frekar við kynningu sína á ís-
landi. Aðrir furðuðu sig á, að
lsland skyldi eiga alt þetta til
án þess þeir hefðu nokkurn-
tíma haft hugmynd um það. —
Það er enginn vafi, að sýning
þessi hefir stuðlað mjög aðþvi,
að margfr efgnast hj’er tfSi'i dg
sannari kynningu á íslenskri
þjóð heldur en þeir áttu fyrir
— aðrir kynnast henni nú fyrst
að nokkru.
Dr. Weber á sjerstakar þakk
ir skilið af hálfu Islendinga
fyrir frábæran dugnað og á-
huga, er hann hefir sýnt á því
að auðga safnið og gera það
fullkomið. Það telur nú um um
12 þús. bækur, blöð og tímarit,
er Island varða. Þar mun t. d.
mest alt að finna, sem ritað
hefir verið um ísland frá fyrstu
tíð.
Norræna deildin í Kiel fagnar
þúsund ára afmæli Alþingis.
Prófessor Vogt gekkst fyrir
því, að norrænudeildin fór
skemtiför úr bænum og við
landarnir vorum boðnir. Sam-
drykkja var úti í fögru skógar
rjóðri og hjelt prófessorinn þar
mjög hlýlega ræðu fyrir minni
íslands. Hann endursagði einn-
ig nokkra kafla víðsvegar úr
fornbókmentum vorum á þýskri
tungu. Þótti okkur löndunum
mjög gaman að því og undruð-
umst, hve vel hann hjelt stíln-
um og frásagnarhættinuum, og
hversu vel sagnirnar hljómuðu
á þýsku.
Starf prófessor Vogt s og ást
á íslenskum fræðum er alkunn-
ugt. Hátíðaritið, er hann sá
um, er nýjust sönnun fyrir
þeirri ást hans í verki. Og á-
vextirnir koma víðar fram. —
Enginn, sem til þekkir, er í
vafa um„ að menn norrænu-
deildarinnar hjer eiga eftir að
vinna margt til nytja íslensk-
um fræðum, til aukningar
góðra skifta og góðrar kynn-
ingar með Þjóðverjum og ís-
lendingum. Jeg vil minna á, að
hæði Hans Kuhn og Reinhard
Prinz eru doktorar hjeðan. —
Dvö.1 þeirra heima á íslandi
hefir vitanlega veitt þeim djúp
tækasta þekkingu á þjóðinni,
en nám þeirra hjer og áhrif
prófessor Vogts eiga líka góð-
an þátt í áhuga þeirra fyrir
öllu, sem Island varðar. Og af
eigin reypslu veit jeg„ hve^su
einlæ'g'á víni Isrán'd á, þS’r tttri