Lesbók Morgunblaðsins - 22.10.1933, Page 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
327
hann sýndi þessi verk sín opin-
berle"a. Samkvæmt ósk þeirra
sýndi hann svo þessar myndir
sínar á merku safni hjer í borg-
inni, því svo er litið á, sem þær
geti haft þjóðfræðilega þýðinfíu.
Eru nú 2ð af öskjum hans til sýn-
is í þjóðminjasafninu í keisara-
höllinni hjer í Vínarborg. Eru
það myndir frá Japan, Samar-
kand, Kamerun, Mexieo, fslandi,
Færeyjum, Grænlandi og Jan
Mayen.
Alls hefir hann fullgert 80 slík-
ar myndir. Eru myndirnar auk
þeirra staða sem fyr eru nefndir,
frá Vínarborg og víðar úr Austur-
ríki, Sviss og Þýskalandi. Meðal
annars hefir hann gert mynd af
húsi Goethe í Weimar og af her-
bergi í því húsi, af húsi Schillers
i Weimar, gömlum húsum í Rot-
henburg, af ráðhúsinu í Lindau,
af borgarhliði í Stralsund o. m.
fl. íslenskar myndir hefir hann
gert þessar: Víkingaskip, Geysir,
Gamall bóndabær, Hús í Reykja-
vík, Klettaboginn í Þjórsárdal.
Frá Færeyjum hefir hann gert
tvær myndir: Hvalbeinahliðið í
Þórshöfn og Dómkirkjurústir í
Kirkjubæ. Þá hefir hann gert
mynd af grænlenskum Eskimóa-
kofa og mynd af kofa austurrísku
pólleiðangursmannanna á Jan
Mayen, frá árunum 1882—1883.
Myndagerð þessi hefir orðið dr.
Jaden því auðveldairi sem hann er
hagur maður enda hefir hann
fengist mikið við útskurð. Hefir
hann t. d. skorið mikið út af hús-
gögnum sínum, og ýmislegt ann-
að merkilegt, sem er að finna á
heimili þeirra hjóna. Er það alt
sjerlega vel og smekklega gert,
og ber þess ljósan vott, að maður-
inn er listfengur mjög, og hefir í
engu kastað til þess höndunum.
Dr. Röek, forstjóri þjóðminja-
safnsins (Völkermuseum) er nú að
undirbúa sýningu á byggingalist
ýmissa þjóða á mismunandi tím-
um. Hefir hann óskað eftir, að dr.
Jaden verði honum hjálplegur við
það starf.
Wien, 9. ág. 1933.
A. Blöndal.
Ríkisfjehirðir.
Fyrir kvenfólkið.
Ásta Magnúsdóttir.
Þegar Jón Halldórsson ríkisfje-
hirðir ljet af því starfi um sein-
ustu áiramót, var ungfrú Asta
Magnúsdóttir sett til þess að
gegna því til bráðabirgða, enda
var hún því starfi allra manna
kunnugust, Hún hefir starfað í
skrifstofú ríkisfjehirðis síðan 1910,
f
fyrst 7 ár hjá Valg. Claessen og
síðan 16 ár hjá Jóni Halldórssyni.
Rækti hún allan þennan tíma
starf sitt af hinni mestu samvisku-
semi. Var það því áf mörgum talið
sjálfsagt að hún tæki við ríkis-
gjaldkeraembættinu er það losn-
aði, enda gaf fráfarandi ríkisfje-
hirðir henni bestu meðmæli, er hún
sótti um það. Hinn 3. þ. mán. var
hún svo skipuð ríkisfjehirðir, og
er það eina konan í Evrópu, sem
hefir sljkt embætti.
Ásta er dóttir Magnúsar Ólafs-
sonar ljósmyndasmiðs.

— Nei, þakka yður fyrir herra
lögregluþjónn; þjer megið gjama
slökkva ljósið, jeg ætla ekki að
lesa í rúminu.
V. Hárvöxtur í andliti.
Margar konur og stúlkur verða
fyrir því, að þeim vex hár á höku,
liálsi, vöngum og efri vör. Þær
reyna ótal ráð til þess að losna
við þetta, en það gerir aðeins ilt
verra. Fullþroska konur fá stund-
um skegg og þær auka aðeins á
vöxt þess með því að slíta skegg-
hárin af sjer.
Læknar hafa komist að raun um,
að þessi óeðlilegi hárvöxtur stend-
ur í sambandi við óreglu á starfi
kynfæranna og því verður aldrei
of vel brýnt fyrir konum þessum
að biðja lækni sinn um „Ovarien-
extrakt“, og þess lyfs verða þær
að neyta reglulega að minsta kosti
í hálft. ár, eða lengur.
Meðan aðeins er um fínan hár-
vöxt að ræða, er best að skifta sjer
ekkert af honum og hugga sig við
það, að hans vegna tollir andlits-
duftið betur á hörundinu. Ef hárin
eru dökkleit þá er hægt að upplita
þau á þennan hátt:
Maður tekur 20 vol. vatnsefni
(brint) og setur í það eins og tollir
á hnífsoddi af COs Na II (Soda
Bicarbonate) eða nokkra dropa af
salmiakspiritus. Þetta ber maður á
sig 3—4 sinnum í mánuði. Ef uiul-
an svíður, má bera smyrsl á liúðina
á eftir.
Jeg get ekki nógsamlega varað
kvenfólk við að nota „pincette ',
eins og nú er algengt. Með því
móti verða hárin æ grófgerðari.
Þjer slítið upp mörg hár í einu og
þau verða öll grófgerð þegar fram
í sækir, þjer særið hixðina, og það
versta er, að þjer breytið vaxtar-
stefnu háranna, með því að slíta
þau sitt á hvað. Þegar svo er kom-
ið er örðugt að uppræta hárvöxt-
inn.
Best og einfaldast væri að klippa
hárin með bognum naglaskærum,
þangað til maður getur gengið að
því að uppræta þau alveg, og að-
ferðinni til þess mun jeg lýsa í
næstu grein.
Ef hárvöxturinn er of mikill, og
húðin getur þolað það, getur mað-
ur með varkámi notað einhverja
af þeim mörgu aðferðum, sem
hafðar eru til þess að uppræta hár-