Lesbók Morgunblaðsins - 21.10.1934, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
341
lensku stjórnina Kaupmannahöfn
að sjá um að Itölunum verði veitt
hjálp þegar í stað, ef til vill senda
sterkan ísbrjót. Ástandið mjög
alvarlegt.
Skipstjórinn Njáli“.
Seinna sama dag fengum við
skeyti frá ítalska ræðismannin-
um í Reykjavík og kvaðst hann
hafa hraðsent bæði skeytin ítölsku
sendisveitinni í Kaupmannahöfn
og mundi liún vinna í samráði við
grænlensku stjórnina.
Til allrar hamingju kom þó
aldrei til þess að það þvrfti að
senda hjálparleiðangur af stað,
því að næsta morgun, fimtudag-
inn 6 september, var veðrið orðið
gjörbreytt, næstum því komið
logn og ísinn ekki eins þjappað-
ur og verið hafði. Nákvæmlega
14 sólarhringar voru þá liðnir frá
l>ví er Italirnir fóru á land.
Við sáum nú að hægt mundi
vera að komast eitthvað áleiðis.
Var þá farið að Ijetta akkerum.
Gekk erfiðlega að ná upp því
fyrra, en það náðist þó að lokum.
Það síðara var erfiðara viðfangs,
því að jakinn, sem fyrir framan
okkur var hafði lagst ofan á
keðjuna og' varð honum ekki bif-
að. Að lokum tókst þó að krækja
í akkerið sjálft og náðist það
upp, en keðjuna þurfti að saga í
sundur, til þess að geta losnað frá
jakanum. Klukkan var farin að
ganga 6 síðdegis þegar við loks-
ins komumst af stað. Við fengum
nú að reyna hvað straumurinn er
liarður á þessum slóðum. fsinn
var ekki orðinn vel greiður enn-
þá og gátum við því ekki komist
eins hratt áfram og' þurft hefði,
til þess að verða nokkuð ágengt.
Við náðum lengst á móts við lít-
inn höfða skamt fyrir innan vík-
ina. en straumurinn hrakti okk-
ur jafnharðan aftur á bak og út
frá landinu. Var nú farið að
skyggja og því ekki um annað
að ræða, en að revna að komast
upp að ströndinni til þess að
okkur bæri ekki til hafs um nótt-
ina. Heldum við eins hratt og
mögulegt var upp að ströndinni
og stóð það alveg heima, að þeg-
ar við náðum loks upp að landi
komum við nákvæmleg'a að sama
jakanum aftur, sem við höfðum
far’ið frá. Bundum við okkur við
hann og lágum um kyrt meðan
dimt var.
Með birtu næsta morgun var
lialdið af stað aftur. Þá var veðr-
ið orðið skínandi fallegt og ísinn
mun greiðari. Undir kvöld vorum
við komnir á móts við næsta skrið-
jökulinn fyrir utan þann, sem
ftalirnir fóru upp á. Kom þá alt
í einu þvílíkt straumkast á móti
okkur að við ekkert varð ráðið
Var þá ekki annar íirkostur en
að leita til lands, og náðum við
þangað skömmu eftir að dimt
var orðið. Bundum við okkur við
grunnfastan jaka því að ógern-
ingur var að halda sjer við í
mvrkrinu á móti straumi og ís.
Um kl. 6y2 næsta morg'un var
haldið af stað aftur. ísinn var
nokkuð greiðari en straumur eins
og vant var á móti. Það gekk þó
nokkuð í áttina. og kl. 9y2 sáum
við að verið var að veifa til okk-
ar fyrir ofan eyrina, sem bátur-
inn var á. Tveim tímum síðar
vorum við komnir á staðinn og
ftalarnir komnir um borð. Þeir
voru ekkert þjakaðir að sjá, en
kátir yfir því, að vera lausir úr
prísundinni.
Ferðasaga þeirra var á þá leið,
er nú skal greina:
Þeir lögðu af stað þaðan, sem
við skildum við þá kl. 8 um morg-
uninn og voru komnir upp á há-
jökul kl. 10 sama kvöld. Þar
tjölduðu þeir, o.g höfðu þar aðal-
bækistöð sína. Næsta dag skildu
þeir. Þrír þeirra fóru vestur eftir
jöklinum og tveir austur eftir.
Gengu þeir þar á fjöll, hvor flokk
ur í sínu lagi. Hinn 26. ágúst skall
á bylur, en þó komust þeir aftur
að tjaldinu þann dag. Næsta dag
var saina veður, en þrátt fyrir
það gengu þrír þeirra á hæsta
fjallið við ströndina, og tveir
þeirra gengu á næsta fjall fyrir
austan. Á öll fjöll, sem þeir gengu
á. hlóðu þeir vörðu og settu merkt
málmspjald í hana. Daginn eftir
lág'u þeir um kvrt í tjaldinu
vegna veðurs. Yar þá svo hvast,
að stengurnar í tjaldi þeirra
brotnuðu. Gátu þeir þó að nokkru
bætt úr því með stöfum sínum.
Yio t.jaldið var 7 stiga frost. en
uup á fjöllunum alt að 20 st- frost.
Þar var svo hvast, að vart var
st.eit.
Hinn 29. ágúst vöknuðu þeir
kl. 2 um nóttina. Veðrið var það
sama, en ] eir lögðu af stað nið-
ur til strandarinnar samt sem áð-
ur. Mikill snjór var kominn á jók-
ulii.n og allar sprungur þalctar.
Bylur var einnig, svo ferðin cfan
varð þeim erfið. Þeir fellu oft
ofan í sprungur, en vegna þess
að þeir voru bundnir saman, gátu
þeir altaf dregið hvern annan
upp aftur- Kl. 2 síðdegis voru