Lesbók Morgunblaðsins - 15.09.1935, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 291
looooooooooooooooooooooooooooooooooI
Nýa kopellcin í Landakoti
Jeg krýp í lotning, hjer er drottins hús,
hjer skína undur innri sjónum nær
í helgri þögn mig vefur guðdóms blær,
minn andi verður hlýr og' bænarfús.
1 mildri fegurð ljóss og lita skraut,
fær laðað sál og geislabrosum hylt,
mitt hjarta á við alt það fagra skylt,
hjer andar friðarbrjóst við drottins skaut.
%
Kjartan Ólafsson.
IOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO'I
0000000000000000000000000000000000«!
o
o<
eða steinum, sem segja til um
það, livert vegurinn liggur og
hve langt sje t'l þeirra staða, sem
nafngreindir eru. En sje maður
í einhverjum vafa, má oftast nær
spyrja til vegar, og 'undantekn-
ingarlítið gefur sá, er spurður er,
svo nákvæmar leiðbeiningar, að
ekki er um að villast. En það er
ekki altaf auðhlaupið að því, að
skilja það, sem við mann er sagt.
Mállýskurnar eru svo margar og
ólíkar bókmálinu, háþýskunni. En
flestir, einkum yngra fólkið tal-
aði þó háþýsku, ef það var beðið
um að tala skýrar.
Því verður ekki neitað að svona
ferðalag er oft erfitt, einkum þar
sem landið er mishæðótt, og þeg-
ar stormur blæs á móti, að ó-
gleymdum hitanum, ef mjög er
heitt í veðri. En eiginlega er þetta
ekkert þrekvirki.
HENTUG LEIÐ TIL AÐ
KYNNAST ERLENDRI
ÞJÓÐ OG TUNGU.
Við hikum ekki við að ráða
þeim til, sem kynnu að vilja ferð-
ast eitthvað erlendis með ódýru
móti að sumri til að fara að okkar
dæmi. Ungt fólk t. d. skólafólk
hefir ékki nema gott af því að
reyna þetta á sig, og fyrir þá, sem
lært hafa hjer heima undirstöðu
þess tungumáls, sem talað er í
landinu, sem þeir ferðast um, er
þetta góður skóli.
TUN GLSKINSNÓTT, SKÓCk
AR OG RIDDARABORGIR.
Seint munum við gleyma ferðinni
yfir Schwábische Alb- Á veginum
frá Stuttgart td Urach ætlaði hit-
inn alveg að gera út af við okkur.
Við settumst því að í skógi ein-
um um hádegið, en steinsofnuðum
von bráðar og sváfum td miðaft-
ans. Var þá orðið svalara. Vildum
við nú vinna upp tapaðan tíma
með því að halda áfram fram eftir
kvöldinu, og settum okkur að kom
ast til Seeburg fyrir háttatíma, en
það er síðasti gististaður áður en
lagt er upp á f jallgarðinn. Myrkr-
ið skall á, og leiðin lá upp eftir
þröngum dal. En brátt kom tungl-
ið upp, og breyttist þá alt á svip-
stundu- Beykiskógarnir í bröttum
fjallahlíðunum tóku á sig alls-
konar furðulegar myndir. Sú
fjallshlíðin, sem við tunglskininu
blasti, breyttist í einhvern ljós-
álfaheiin, sem engin orð fá lýst.
Hinummegin í dalnum grúfði bik-
svart og draugalegt myrkur. Uppi
á snarbröttum klettahnúkum
gnæfðu hrikalegar kastalarústir við
himinn. Það var undarlega heill-
andi að vera þarna á ferð, og þeg-
ar við komum til Seeburg, vorum
við staðráðin í því, að biðjast
ekki gistingar. Er við höfðum
borðað þar og hvílt okkur um
stund og spurt rækilega um leið-
ina suður yfir fjallgarðinn, lögð-
um við aftur af stað.
Jeg vil ekki þreyta lesendur
Morgunblaðsins með árangurslaus-
um tilraunum til að lýsa þeim
kynjamyndum, sem fyrir augu
okkar bar þessa nótt. Allir þekkja
hvílíkur snillingur máninn er að
gera hlutina, ýmist töfrandi fagra,
tignarlega eða ægilega, og fyrir
okkur íslendinga er tunglsskins-
nótt að sumarlagi innan um skóga
og riddaraborgir eins mikil ný-
lunda og björtu næturnar okkar
fyrir Miðevrópumenn. Hið eina,
sem skygði á ánægju okkar og
hrifningu, var kuldinn, þegar leið
að morgni, því svo undarlega bar
við, að á sama sólarhringnum lifð-
um við mesta hitann og einnig
mesta kuldann á allri ferðinni.
Hjá Verona
hefir ítalskur verkfræðingur bygt
hús það, sem sjest hjer á mynd-
inni. Þegar sólin skín, er sólskin
allan daginn í vinnustofu hans á
efstu hæðinni, því hann hefir
komið fyrir vjel í húsinu, sem snýr
efstu hæð hússins eftir sólargang-
inum.
..«. — a? ^ - •
— Jeg heyri sagt að verksmiðja
yðar hafi brunnið til kaldra kola.
— Hvað framleidduð þjer í verk
smiðjunni ?
— Slökkvitæki!