Lesbók Morgunblaðsins - 10.05.1936, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
149
þetta mundi verða samþykt. En
svo vildi til, að jeg var formaður
þeirrar nefndar, sem fekk málið til
athugunar. Jeg fekk þá ljeðan
bíl hjá Jónatan Þorsteinssyni og
fórum við nefndarmenn í honum
austur yfir fjall. Skrifuðum við
lijá okkur alla, sem við mættum,
gangandi, ríðandi, í vögnum, lesta
menn og alla gripi, og var þetta
svo margt að við urðum að
skifta því á milli okkar,
einn skrifaði gangandi fólk, annar
gripi o. s. frv. — Þótti okkur
einke'nnilegt að sjá það hvernig
fólk flýtti sjer út í móa þegar það
sá til bílsins. En ekkert annað ó-
happ kom fyrir í þessari ferð en
það, að einn hestur sleit sig oftan
iir lest. Þótti okkur því bílarnir
ekki jafn hættulegir og af var lát-
ið, og það varð til þess, að þeim
var ekki bönnuð umferð á þjóð-
vegum. Og jeg trúi varla öðru en
að mönnum þyki það nú ein-
kennilegt að sú uppástunga skyldi
nokkuru sinni hafa komið fram.
livað hcitir bærinn?
1
2
3
4
5
6
7
8
9
Lausn á stafagátu í seinustu
Lesbók.
Skrifið einhverja þriggja stafa
tölu; snúið henni við og dragið
lægri töluna frá; snúið útkom-
unni við og leggið saman og tal-
an verður altaf 1089.
Menning Japana
er frábrugðin menningu
vestrænna þjóða.
Evrópumaður, sem um mörg ár hefir dvalist í Japan og
jafnan búið þar í gistihúsum, bregður hjer 'upp augnabliks-
mynd af háttum Japana, er sýnir hvað menning þeirra er frá-
brugðin menningu vestrænna þjóða. Og hin marglofaða vest-
ræna menning þolir ekki samanburðinn.
OETJIST maður að í gistihúsi
í Tokio, Osaka eða Naga-
saki, eða hvar sem er í stórborgum
Japans, þá verður maður hvergi
var við þann ys og þys, hávaða
og gauragang, sem einkennir gisti
húsin og veitingahúsin í Evrópu.
Og maður verður feginn. Kyrð,
friður og blessuð ró einkennir eigi
aðeins heimilislífið í Japan, held-
ur einnig lífið í hinum opinberu
greiðasölustöðum. Þrátt, rifrildi og
skæting heyrir maður hvergi nokk-
urs staðar. Enginn slettir sjer fram
í það, sem öðrum keinur við. Hver
maður er frjáls að framferði sínu,
og hann fer ekki í felur með neitt.
Hann lifir lífi sínu fyrir opnum
dyrum og gluggum. Þetta eru
undur.
G eins og herbergið er opið
er alt, sem í því er. Lyklar
þekkjast ekki, engir læstir skápar
nje hirslur. Alveg eins er daglegt
framferði allra, sem í gistihúsum
búa, alt er það opið fyrir augum
manna. En engir óviðkomandi eru
að hnýsast í það. Enginn er að
hugsa um það, sem öðrum kemur
við eða forvitnast um heimilislíf
og einkahagi náungans.
Rótgrónir siðir og venjur móta
líf bama morgunsólarlandsins. —
Hvar sem Japani sest að eða
dvelst um stundarsakir, þar er
heimili hans. Japanska þjóðin er
í raun rjettri ein fjölskylda, eitt
heimili, sem staðið hefir frá alda
öðli. Þess vegna er það, að þegar
Japanar fara í sumarfrí, þá fara
þeir ekki að heiman, því alls stað-
ar í Japan er heimili þeirra. Jap-
an er í augum þeirra paradís á
jörðu, heimkynni hinnar japönsku
Japönsk hefðarmær.
þjóðar. Og þess vegna finst hverj-
um Japana, sem býr í gistihúsi í
Japan, að þar sje heimili gitt.
T APÖNSKU gistihúsin eru líka
" eins og heimili. Hvert her-
bergi þar er heimili. Þar- eru til
reiðu hinir ómissandi Kimonos
(síðsloppar) í öllum litum og af
öllum gerðum. Þetta er nokkurs-
konar þjóðbúningur í Japan, þjóð-
arflík ef svo mætti að orði kom-
ast. f herbergi mínu var einn dökk
rauður, með skínandi myndum í
gullnum og grænum litum. Auk
þess erii þarna allskonar skór með
ótal litum, ilskór úr stráum og
trje til þess að ganga á innan húss,
því að engum Japana dettur í hug
að ganga inn í hús á götuskóm
sínum. Þama voru líka til afnota
alls konar hlutir, sem manni era
nauðsynlegar, svo sem sápa og
tannbursti; ennfremur sólhlífar og
regnhífar þar á meðal hinar skemti
lega skreyttu pappírs-sólhlífar, sem