Lesbók Morgunblaðsins - 09.01.1938, Blaðsíða 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
0
EFTIR BOÐVAR
FRA HNIFSDAL.
III.
Oss verðui’ hugsað,
er vonir stranda,
um órafjarlægð,
til Austurlanda.
Ef trúin berst
við efann einan,
að iðrun vor
komi — altof seinan.
Þá látum oss muna,
að laun sín fundu
þeir einnig, sem komu
á elleftu stundu.
Því altaf er von,
svo lengi sem lifir.
E n — dauðinn vakir
árunum yfir.
IV.
Margt er oft um miðja nótt á sveimi.
Minninganna kirkjugarðar rísa.
Andi manns er ekki af þessum heimi.
Engir honum þurfa leið að vísa.
Einn hann veit, hvað er vert og skylt að muna.
Á vogarskál er sjerhvert atvik bundið.
Ýmislegt, sem engan skyldi gruna,
er þá dæmt og harla ljettvægt fundið.
Og aftur margt, sem aðrir hugðu ei lifa,
en óðar hverfa, dautt og gleymt úr minni,
lætur hann með loga-rúnum skrifa
í lífsins miklu bók í eilífðinni.
FRAMH. AF FYRRI SÍÐU.
fjöllin óðum. Og brátt er komið
að stöðinni við Dombás, sem er
í 650 metra hæð yfir sjó. Þar
greinist járnbrautin og þjóðveg-
urinn í tvent, til Romsdals og
Dofrafjalla og skrúfar sig upp í
hæðirnar. -Og fyrir norðan Dom-
bás kveðjum við Guðbrandsdal
og erum nú komnir norður í
Þrændalög.
Og enn hækkar og hækkar.
Skógurinn lækkar að sama skapi
en bóndabæir eru þarna enu. Þó
er nú lengra og lengra milli bæja.
— Svo þýtur lestin inn í 800
metra löng undirgöng við Grön-
bogen og kemur aftur út og fer
nú beint í austur. Hvílíkt útsýni!
— En nú erum við líka uppi á
fjöllum nálægt Tokstua í 950
metra hæð (Esja er 900 metra
há). A þessum slóðum var það
sem Eysteinn konungur ljet
byggja sæluhús til þæginda fyrir
ferðamenn, á meðan Sigurður Jór-
salafari, bróðir hans, brytjaði blá-
menn fyrir fjandann á Serklandi
og hrapaði þeim svo til vítis.
Fyrir norðan Hjerkinn kemst
brautin í 1025 metra hæð yfir sjó
og þar taka vötn að renna til
norðurs. Nú er liðið á daginn og
tekið að rökkva, en rökkursins
nýt jeg einnig gegnum gluggann.
Skógurinn eykst á ný og býlun-
um fjölgar. En nú sje jeg ekki
lengur bæina heldur aðeins ljósin
sem leiftra úr gluggunum. Þau
þjettast því meir sem norðar dreg-
ur og nær Þrándheimi og síðast
er eins og alt sje upplýst, það er
sjálfur bærinn Niðarós. Dýrlegt
var að horfa þangað úr hæðum
þetta kvöld. Þangað kom jeg um
10 leytið, en leiðin var líka 553
kílómetrar yfir fjöll og firnindi.
í Þrándlieimi dvaldi jeg aðeins
tvo daga og skoðaði það sem jeg
komst yfir af fornu og nýju, en
einkum þó dómkirkjuna sem Jens
Thiis telur eina hina fegurstu sem
til sje í gotneskum stíl. Og við
höfnina varð mjer hugsað til Hall-
dórs Snorrasonar og viðskilnaðar
hans við Harald konung.
f Þrándheimi sá jeg fyrsta snjó-
inn á þessum vetri. Að morgni
hjelt jeg þaðan, sömu leið og jeg
kom. Ragnar Ásgeirsson.