Lesbók Morgunblaðsins - 13.02.1938, Blaðsíða 6

46
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Á Skíðum í Svíþjóð
V.
eg vakna við trumbuslátt, sem
"efur til kynna fótaferð o"
máltíðir á 'Nya IIö<rfjállet. Síðan
je<; kom hinfrað hefir aldrei sjeð í
heiðan himin og stöðugir þoku-
bólstrar hafa setið á brúnunum
krin<r um Storlien. Við og við
hefir snjóað.
iNIitt fyrsta verk er að gá til
veðurs. og nú er það ekki eins og
fyrri daginn. Heiður himinn blasir
við á alla vegu og sóliu roðar
fjallatindana. Jeg hraða mjer í
fötin o<r út. Það er stillilogn og
þó hitamælirinn sýni -f-240, á C.
finnur maður ekki sjerlega mikre
til kuldans. Veður og færi er það
besta sem maður getur óskað sjer.
Eftir morgunverðinn, ])egar jeg
kem út í skfðageymsluna, er þar
fult af fólki, sem masar hátt um
vegalengdir, færi og skíðaáburð.
Raunar þarf ekki að tala um á-
burð í dag. I frosti renna skíðin
best ósmurð, ef þau eru vel inn-
brend.
í skíðageymslunni hitti jeg
nokkra af námsskeiðsf jelögum
mínum. Þeir heilsa glaðlega með
því að kalla „Haja ísland“ og við
verðum samferða upp í lautina þar
sem Rimfors er vanur að taka
manntalið á morgnana. Klukkan
er 10 og allir hóparnir eru nú
að leggja af stað. Sumir hugsa til
langferða. Þeir þekkjast á landa-
brjefinu sem dinglar á maganum á
þeim. Aðrir halda til í æfinga-
brekkunum í nágrenninu. Alla
daga höfum við æft skíðateknik
í æfingabrekkunum hjer heima,
svo það er ekki að undra þó því
sje tekið með fögnuði þegar Rim-
fors stingur upp á að ganga nú á
Sk.urdalshöjden. Og af stað. Rim-
fors stikar stórum í fararbroddi,
við í halarófu á eftir og aftastur
er Nissi, aðstoðarkennarinn. Hann
á að sjá um að enginn dragist
aftur rir.
Skíðaslóðin lvkkjas’t gegnum lág
vaxinn hrímþakinn skóg í áttina
á Bánggarden. Það er snotur
Eftir Tryggva
Þorsteinsson
skiðakennara.
skíðaskáli í eigu Skidfrámjantets
í ea. 780 m. hæð tæpa 2 km. frá
Storlien. Þar má oft sjá þreytta
og svanga skíðamenn sem sitja
við eldinu og seðja hungur sitt
eins og úlfar. Eu við erum hvorki
þreytt nje svöng og stönsum ekki
í Bánggarden, heldur höldum rak
leitt á Skurdalshöjden. Þaðan er
fagurt útsýni í allar áttir. En
jafnvel hjer uppi sleppir Rimfors
okkur ekki við skíðateknikina.
Hann leggur hringbraut fyrir
flatlendiskrókahlaup og við
þrömmum þar góða stund. Það
líður að hádegi og við eigum all-
langt heim. Rimfors fer geyst nið-
ur að skógarröndinni. Þar safnast
hópurinn saman á ný.
Nú eigum við að fara sem
hraðast gegnum skógarbeltið og
niður á jafnsljettu. Það eru nokk-
ur hundruð metrar, veglevsa og
víða snarbratt.
Hjer reynir á skjóta hugsun og
leikni í sveiflum. Margir kútvelt-
ast og misjafnlega fljótir eru
menn niður, en að lokum safnast
þá allir saman við Storlienlækinn.
Þaðan er 5 mínútna gangur heim.
Kl. 1—2 er matast og hvílst. Kl.
2 förum við aftur á skíði. I þetta
sinn æfum við sveiflur og slalom
úti í æfingabrekkunni. Kl. 4 höld-
um við heim.
Meðan námskeiðið stendur yfir er
daglega haldið erindi um eitthvað
sem snertir skíðaíþróttina á tím-
anum kl. 6—7. í þetta sinn er er-
indið um áburð og aðgerðir. Þrjár
skíðakvikmyndir voru sýndar á
hverju námskeiði.
Kl. 7 er miðdagsverður og þar
eftir hefst kvöldvakan, sem er
kanske besti spegillinn af því fólki
sem hjer safnast í hvert sinn. Við
sem erum nemendur á námskeiði
skíðakennaranna, og gestir sem
eru á almenna skíðaskólanum eða
æfa upp á egin spýtur, búum á
Nya Hiigfjállet. Á Gainla Hög-
fjállet, eru hinir kennararnir í
meirihluta og setja svip sinn á
hótelið, og þar var hagurinn ann-
ar. —
Eftir máltíðina hjer smá tíndist
fólkið upp í samkomusal hótels-
ins, sem er stór og rúmgóður.
Nú fyrst gátu þeir notið sín,
sem kornnir voru upp í Storlien
aðeins til að sýna sig og sjá aðra,
því þannig fólk er altaf með á
svona stað. Það er regla í skíða-
hótelunum í Svíþjóð, sem sumum
þvkir sjálfsagt leið, að enginn
notar veisluklæði, en auðsjeð var
að ýmsir reyndu að komast svo
nálægt þeim búningi sem komist
verður. Radíó-grammófónninn
glymur alt kvöldið og meginhluti
fólksins situr yfir víni eða gos-
drykkjur og þyrlar um sig þykk-
um reykjarskýjum úr vindlum og
sígarettum milli þess sem það
dansar.
Á öðru námskeiði sem jeg var
á hjer (framhaldsnámskeið í skíða-
íþrótt fyrir leikfimiskennara) vor-
um við saman 28, öll leikfimis-
kennarar. Samtímis voru þá all-
margir stúdentar lijer, sem mynd-
uðu kjarnann í fjelagslífi' hótels-
ins með leikfimiskennurunum.
Þann tíma heyrðust á hverju
kvöldi stúdentasöngvar og al-
þýðulög, sem Svíar eiga svo mikið
og stundum voru dansaðir þjóð-
dansar.
Þannig myndast staðarbragur-
inn ætíð af fólkinu sem þar dvel-
ur og getur eins og vænta má
orðið á marga luud. En þó er
altaf víst að skíðaíþróttin setur
að iniklu levti sinn góða svip á
lífið í Storlien og þar ríkir þrótt-
ur og fjör, sem fær útrás á mis-
munandi hátt eftir gerð fólksins.
En hvað sem öðru líður er mikið