Lesbók Morgunblaðsins - 07.09.1941, Blaðsíða 6
302
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
er leiðrjetta þarf, getur hún tekið
sjer til uppörfunar þau mörgu
dæmi innan sinna vjebanda, er
sýna lífskraft þess Guðsríkis, er
hún boðar. Þetta gefur eltki til-
efni til að setjast að, telja nógu
langt komið og láta berast fyrir.
Það er herhvöt til trúmensku og
vörn gegn óheilbrigðu svartsýni
og vonleysi í baráttu lífsins.
Kristnin er ekki buguð og verð-
ur það aldrei, ef hún heldur trygð
við anda og erindi Krists. Hver
deild kristninnar þarf að festa
það í meðvitund sinni og gera
sjer grein fyrir, að kirkja, sem
beitir sjer af alvöru fyrir hug-
sjónum Guðsríkis, örmagnast ekki
af geig fyrir því, að það sje að
vinna fyrir gíg. Aftur á móti verð
ur sú kirkja, ,er hættir að beita
sjer fyrir málefni hins góða, ætíð
vonlaus um sigur þess.
Dauja og Muggur
Nú á 50 ára afmæli Guðmund-
ar bróður míns rifjast upp
fyrir mjer svo margar myndir og
endurmiuningar um indælar sam
verustundir. en frá bernskuárun-
um verður einna skýrust endur-
minningin um ógleymanlegar
stundir hjá þessari góðu konu,
sem sjest hjer á mynd með hon-
um.
Við börnin kölluðum hana
Dauju, en hún hjet Þórunn Jóns
dóttir og var frá smábýli í Tálkna
firði. Ettir að hafa mist mann
sinn og dóttur, druknaði líka
einkasonur hennar, átján ára
gamall, efnispiltur, sem verið
hafði eina fyrirvinna hennar.
Tóku þá foraldrar mínir hana til
sín, og var hún á þeirra vegum
til æfiloks.
Jeg efast ekki um, að þetta var
velgjörningur við hana, en dvöl
hennar á heimilinu var um leið
ómetanleg fvrir okkur börnin.
Þórunn var gáfuð og góð — og
kunni svo mikið af ævintýrum úr
Þúsund og einni nótt, ævintýrum
H. C- Andersens, þjóðsögum og
rímum, að okkur börnunum fanst
þetta ótæmandi uppsprettulind.
Dauja bjó í næsta húsi við okk-
ur og þangað vorum við börnin
send alla vetrardaga, og vorum
hjá henni frá kl. 4 til kvöldverð-
ar.
Okkur voru fengin ýms verk-
efni í hendur eftir aldri og getu,
t. d. að taka ofan af ull og tæja,
greiða í sundur tjörukaðla, sem
síðar voru notaðir til að þjetta
þilskipin, prjóna sjóvetlinga o. fl.
Faðir okkar vildi helst ekki
láta verk úr hendi falla, og vildi
líka altaf, að við krakkarnir vær
um látin vinna eitthvað. Lögðum
við vinnu okkar inn í Verslunina
og fengum á hverjum laugardegi
smáborgun fyrir. Jeg held, að
þetta hafi líka verið gert til þess
að örfa okkur og venju okkur á
iðjusemi
Það kom oft fyrir, að Muggur
hafði unnið minna en við hin og
var skýringin á því sú, að hann
sat oftast auðum höndum, þegar
gamla konan var að segja frá,
eins og honum fyndist það eitt
ekki nægilegt að hlusta á, heldur
yrði hann líka að fá að sjá, með-
an hún talaði
Jeg efast ekki um, að margar
af þeim mvndum, sem Muggur
síðar teiknaði, hafa skapast í
undirvitund hans, þegar hann var
að hlusta á þessa góðu konu, sem
var að reyna að fræða okkur og
vekja hugmyndaflug okkar.
Jeg vil óska börnum, að þau
kynnist líkri manneskju og Dauja
var, og jeg veit, að við öll, sem
þektum hana, munum hana alla
æfi.
5. sept. 1941.
Gnðrún Egilson
f. Thorsteinsson.