Lesbók Morgunblaðsins - 22.03.1942, Side 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
71
John skimaði niður götuna
Hann ætlaði að segja eitthvað,
en gat ekki komið upp nokkru
orði. Hvað var að honum föður
hans?
William Wentford gerði ekk-
ert til þess að reyna að reisa
r^anninn á fætur. Hann lá þarna
hattlaus og John sá fölt andlit
með hörkulegum dráttum kring-
um munninn — þunnar varir.
William þreifaði á innri vasa
mannsins, tók þaðan vasabók.
Með titrandi fingrum tók hann
blað úr bókinni — og reif það í
tætlur. Svo tók hann á öðrum
vasa og það var eins og hann
galdraði þaðan seðla — stóra
seðla. Hann tók þá og stakk
þeim í vasa sinn. Svo rjetti hann
Ur sjer og varp öndinni.
— Hann hefir bara fengið að-
svif, þorparinn, sagði Wentford.
Við skulum setja hann þarna
UPP við gafðinn — hann nær
sjer von bráðar aftur.
— Heyrðu, pabbi -r- hver var
þetta? sagði John þegar þeir
voru komnir inn í bílinn aftur
°g hjeldu áfram. Þokan var eins
°S þykkur, grár veggur bak við
há, og enginn hafði sjeð þetta
atvik.
— Hver var þetta, pabbi?
spurði John aftur.
■— Það var þorpari, sem lifði
a fólki, sem hafði lent á afveg-
um, sagði Wentford, og röddin
vajr hás.
■— Þá er kanske eins gott að
hafa bifreið, sem hægt er að
koma úr sporunum, sagði John
°g hló uppgerðarhlátur. Sagði
íeg ekki áðan, að jeg skyldi
úbyrgjast að þjer væri óhætt
heim í þessum bíl. Mjer finst að
jeg muni hafa haft rjett fyrir
fnjer . . .
Ástralíumaður einn, sem dvaldi
1 Englandi um tíma, sem var frek-
ar rigningasamur, var. spurður að
ar votviðrasamur, var spurður að
Jð. Hann leit út um glugga á loft,-
Varnabelgina, sem hjengu við fest-
ar sínar, og rigningaskýin. Síðan
svaraði hann:
Hversvegna skera þeir ekki
a strengina og láta alt saman
sökkva?
MARGIR spilamenn eru ófús
ir að binda sig við viður-
kend kerfi. Þeir segja, að þeir
kjósi heldur „eðlilegar sagnir“,
en mjög oft eiga þeir þá við það,
að þeir vilji vera lausir við gagn
rýni, ef sagnir þeirra eru hæpn-
ar. Nú á tímum eru sagnkerfin
það fullkomin, að venjulega
borgar sig ekki þegar til lengd-
ar lætur að víkja mikið frá þeim,
þó að það hepnist stundum.
Á síðustu árum ber þó meir
á því en áður, að menn vilji hafa
nokkurt frjálsræði gagnvart
kerfi því, sem þeir spila annars
eftir. Tilgangurinn með sögnun-
um er auðvitað sá, að tryggja
þeim spilamönnunum, sem betri
spil hafa á hendi, vinning í spil-
inu, og til þess þurfa þeir að
veita hvor öðrum eins mikla
vitneskju um spilin með sögn-
um sínum og auðið er. Því marki
verður ekki altaf best náð með
því að fara bókstaflega eftir
kerfinu. Oft er heppilegt að láta
heilbrigða dómgreind ráða, og
segja þá stundum í lit, sem ann-
ars er ekki talinn sagnfær.
Góður spilamaður getur vel
leyft sjer þetta, því að hann
beitir ekki þessum brögðum
nema þegar það á við og þegar
það gefur rjettari mynd af styrk
leika hans en unt hefði verið að
veita með venjulegri sögn. Þetta
skyldu þó þeir einir gera, sem
mikla leikni hafa í því að spila
bridge, og geta því betur en aðr-
ir dæmt um, hvenær rjett eða
óhætt sje að víkja frá kerfinu.
Það verður aldrei lögð of rík
áhersla á það, að hefja ekki
sögn, þegar litirnir eru nokkurn
veginn jafnlangir, nema nægi-
lega mörg háspil sjeu á hend-
inni til þess að stöðva liti þá, sem
mótspilararnir eru sterkastir í.
Kröfurnar til upphafssagnar
eru bygðar á langri reynslu og
hafa reynst vel. Það getur stund-
um hepnast að leggja á tæpt
vað, en til lengdar borgar það
sig aldrei.
Þó að rangt sje að eggja
menn á að byrja sögn án nægi-
legs styrkleika, annaðhvort í
háspilum eða í tromplengd, ber
því ekki að neita, að það eykur
á fjölbreytnina í spilinu og
ánægju spilamannanna — þeg-
ar það hepnast vel. Hjer eru tvö
dæmi.
Hið fyrra sýnir, að röng loka-
sögn getur unnist, þegar sú sögn,
sem virðist hárrjett, hlýtur að
tapast.
Suður hafði: S. xx, H. Áx,
T. ÁDxx, L. KDGlOx, og sagði
eitt lauf. Vestur 1 spaða á S. Á-
KGxx, H. Dxxx, T. x, L. xxx.
Norður hafði S. xxx, H. KGxxx,
T. Kxxx, L. Ás, og sagði 2
hjörtu. Austur hafði S. Dxx,
H. xx, T. GlOxx, L. xxxx, og
sagði pass. S. sagði 3 tígla, N. 4
tígla og S. 5 lauf. Eftir öllum
spilareglum hefði átt að spila
tígul á þessi spil, en í þeim lit
vinnast ekki nema 10 slagir, en
í laufi unnust 11 slagir.
Hitt dæmið sýnir, hvernig al-
röng sögn getur hepnast og gef-
ið mikinn gróða:
Norður: S. Dxx, H. xxx, T.
xxx, L. ÁDG10 og sagði eitt
lauf. Austur segir pass. Suður
segir einn tígul á S. 10, H. Áx,
T. ÁDGxxxx, L. xxx. Vestur
hafði S. ÁKxxx, H. KDxx, T. K,
L. Kxx og sagði einn spaða.
Norður, sem ekki hafði spil til
að byrja á sögn, segir 2 lauf,
suður 2 tígla, vestur 2 spaða.
Norður segir enn 3 lauf, suður
3 tígla og norður 3 grönd. Vest-
ur doblar og suður doblar aft-
ur. Austur spilar út spaðagosa,
vestur lætur hann fara og norð-
ur tekur á drotninguna, vinnur
síðan 7 slagi á tígul, 4 á lauf og
hjartaás, alslemm, 4 yfirslagir
tvídoblaðir.
Ráðning
á bridge-þraut í 3. tbl.
Suður ætti að segja þrjá spaða.
Ef norður segir nú þrjú grönd,
ætti suður að segja fjóra spaða og
norður að segja pass við því.