Lesbók Morgunblaðsins - 20.09.1942, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
293
fóru þær að beita, því að ungu
stúlkurnar á Húsavík beita fyrir
sjómennina og þess vegna afla
þeir vel. Þær eru líka handfljót-
ari við það en nokkur karlmaður.
Og þegar þær höfðu lokið þessu,
hlupu þær heim, höfðu fataskifti
og svo út á Höfða í handknatt-
leik.
Á Höfðanum eru víðir grasvell-
ir, þar sem unga fólkið æfir hand-
knattleik og knattspyrnu samtím-
is, ^sitt á hvorum reit. Og þarna
eyðir unga fólkið öllum kvöld-
stundum sínum þegar gott er veð-
ur. Það skiftist á að nota vellina.
Piltarnir eru aðallega á knatt-
spyrnuvellinum, stúlkurnar á hin-
um. Og þarna æfa margir flokk-
ar sama kvöldið. Tekur hver við
af öðrum, en hinir horfa á til að
læra bæði góðan leik og hvað ber
að varast. Eitt kvöld í sumar
taldi jeg þar um hundrað pilta og
stúlkur á æsku- og þroskaskeiði,
og voru þau öll komin þangað til
að iðka íþróttir. Það var fagur
og álitlegur hópur í ekki stærra
kauptúni. Æfingarnar fóru fram
með kappi, fjöri og þó prúð-
mensku, og veit jeg nú ekki hvað
er hollara æskunni, eða vænlegra
til kjarks og áhuga í líífsbarátt-
unni, sem fram undan er. Jeg trúi
ekki öðru en að þeir, sem vita
hvers virði hoIL útivist og íþrótt-
ir eru fyrir framtíð þjóðarinnar,
hefði verið glaðir í anda ef þeir
hefði verið staddir úti á Höfðan-
um þetta kvöld.
Yeðrið var dásamlega fagurt.
Það var eitt af þessum ógleyman-
legu norðlensku kvöldum, þegar
sólin er enn hátt á lofti í norðri
og varpar gulleitum ylgeislum yf-
ir ládautt haf og grænar hlíðar.
Ut á Höfðann streymir æskulýð-
urinn í smáhópum, hlæjandi og
masandi. Það er ekki á honum að
sjá, að hann hafi átt í ströngu
starfi allan daginn. Á iðgrænum
leikvöllunum kasta piltar og
stúlkur ytri klæðum og standa nú
í Ijettum leikfimiklæðum með bera
fótleggi. Þau skipast í flokka. Æf-
ingastjórarnir kalla til leiks og
þeir og þær sem eiga að byrja,
hlaupa út á vellina og skipa sjer
niður. Hinir setjast í mjúkt' gras-
ið og horfa á leikinn. Svo kemur
Síldarverksmiðjan og hafskipabryggjan. Fram undan verksmiðjunni
sjer á Höfðann og þar fram af á nýi hafnargarðurinn að koma.
röðin að þeim, og þannig gengur
koll af kolli fram undir miðnætti.
Líf og fjör og áhugi.
Mjer verður litið út á flóann.
Skamt vestur af Höfðanum get
jeg talið 38 síldveiðiskip á tiltölu-
lega litlu sviði. Þau eru öll að
háfa upp síld. Þau eru að moka
gulli upp úr sjónum. Þar er hin
þroskaða lcynslóð, hinir annáluðu
sjómenn okkar að verki. En með
sjálfum mjer er jeg viss um, að
ungu piltarnir, sem eru á harða
hlaupum hjerna um íþróttavöll-
inn, verða ekki eftirbátar þeirra,
þegar röðin kemur að þeim. Og
ungu stúlkurnar, sem hafa unnið
allan daginn, en þjóta nú eins og
eldibrandar á eftir handknettin-
um, þær eru gulli betri.
Sá, sem hefir verið eitt slíkt
kvöld úti á Höfðanum hjá Húsa-
vík og horft á æskulýðinn þar,
fer heim með bjartari vonir um
framtíð þjóðarinnar, heldur en
„ástandið“ sums staðar gerir lík-
legt.
Ímmni
UMUuiuMfniHiinNiiiiiiMiiinimiiiiiminiuiniimiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiMiNiiitimiiiiiMiiftniiui
FJAÐRAFOK
minmniiiiiiiiiniiiiiiitimvnnn
•iMfinirnnnniiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiil
nmumi
iiiiiiiuin
Stutt og
laggott.
Ung brúðhjón dvöldu á hóteli í
Washington á brúðkaupsferð
sinni. Þriðja daginn fór unga frú-
in í búðir. Þegar hún kom heim
aftur, hraðaði hún sjer upp, en
fann þá, að hún var búin að
gleyma númerinu á herberginu.
Hún þóttist þó þekkja rjettu
dyrnar og þreif í hurðarhúninn.
En herbergið var lokað.
Hún barði í þilið. „Hleyptu mjer
inn, ástin“, sagði hún. „Jeg er
komin aftur“.
Ekkert svar.
„Ilunangið mitt“, sagði hún.
„Hleyptu mjer inn“.
Ókunnug karlmannsrödd svar-
aði virðulega og þóttalega:
„Frú mín, þetta er ekki bíkúpa
— heldur baðherbergi“.
Á krepputímunum.
Frúin við manninn sinn:
— Heyrðu Lúðvík, við verðum
að spara. Þú verður að hætta að
fá þjer sjúss á hverju kvöldi.
Lúðvík; — Auðvitað vil jeg
spara, en góða mín vertu ekki með
neinar öfgar. Jeg skal framvegis
hafa helmingi minna sódavatn í
sjússunum.
★
f spilabúðinni.
— Hafið þjer spil?
— Já.
— Get jeg fengið hjartadrotn
ingu ?
★
Á dansleik.
— Finst yður hún ungfrú Fjóla
ekki dans fjaðurljett
— Er það nokkur furða — önn-
ur eins gæs.