Lesbók Morgunblaðsins - 30.01.1944, Qupperneq 13

LESBÖIv MORGUNBLAÐSTNS
2D
•Tæja, stúlkur, of ykkur laugar til
aú sjá ungan nmnn rainha út með
haka og skóflu, ])á skulið ]>ið segja
honum, að hjarta ykkar sje í gröf-
inni hjá einhverjum öðrum ná-
unga. Ungir menn eru grafaræn-
ingjar að eðlisfari. Spyrjið bara
einhverja ekkjuna. Eitthvað verð-
ui' að gera til ]>ess að fá ]>essum
grátandi englum í erepe-de-chine
aftur þetta líffæri, sem vantar.
„Mjer' þykir þetta mjög leitt“,
sagði Donovan blíðlega. „Nei, við
skulum ekki fara heim alveg strax.
Og fyrir alla muni, ungfrú Oomvay,
segið ekki, að þjer eigið engan vin
í liorginni. Og mig langar til, að
þjer trúið því, að jeg s.je vih\ir
yðar, sem samhryggist yður“.
,,.Jeg er þjerna með mynd af
honum í veskinu mínu“, sagði ung-
fi-ú Conway og þurkaði sjer um
augun. „Jeg hefi aldrei sýnt hana
neinum, en jeg ætla að sýna yður
hana, því að þjer'hafið revnst mjer
sannur vinur“.
Donovan horfði lengi á mynd-
ina. Andlit greifans var bjart,
gáfulegt og næstum þvi iaglegt.
Svipurinu var fyrirmannlegur. ,.Jeg
á stærri mynd af honum heima“.
sagði ungfrú Comvay. „Þegar við
komum heim, þá skal jeg sýna yð-
ur hana. Þessar myndir eru það
eina, sem jeg á til minningar um
Fernando. En það er ábyggilegt,
að jeg gleymi honum aldrei“.
Donovan átti nú erfitt verk fyr-
ir höndum. Ilann ætlaði sjer að
láta ungfrú Conway gleyma greif-
anum. Ilann dáðist af henni.
Áður en þair skildu í forstof-
unni um kvöldið, fór hún upp í her
bergið sitt og sótti stóra mynd, sem
var vafin inn í hvítan silkiklvit.
Donovan horfði á hana.
„Hann gaf mjer hana kvöldið,
sem hann lagði af stað til ítalíu“,
sagði ungfrú Comvay.
„Þetta hefir verið laglegur mað-
ur“, sagði Donovan. „Tlvað segið
þjer um að koma með mjer til
Coney Island á sunnudaginn kem-
ur “
★
Mánuði síðar opinberuðu þau
trúlofim sína. Ungfrú Conwaý
klæddist ennþá svörtu.
Kvöld eitt viku síðar sátu þau
á bekk í skemtigarðinum. Dono-
van hafði verið þungbúinn allan
daginn. Og hann var mjög þögull
}>etta kvöld.
„Hvað er að þjer, Andy? Þú ert,
svo alvarlegur á svipinn“.
„Það er ekkert alvarlegt, Magg-
ie' ‘.
„Jeg veit nú betur. Þú hefir ald-
rei verið svona áður. 1 Ivað er
aSf“ ’
„Það er ekkert alvarlegt Magg-
ie“.
„Jú, víst. Og jeg vil fá að vita
það. Jeg ]>ori að hengja mig upp
á það, að þú ert orðinn skotinn í
einhverri annarri. Gott og vel. Því
krækirðu ekki í hana, því að þig
langar til ]>ess. Yiltu fara þarna
burt með handlegginn".
„.Tæja, jeg skal segja þjer, hvern
ig í öllu liggur“, sagði Anflv,
en jeg býst ekki við því, að þú
skiljir það almennilega. Þú hefir
heyrt talað um Mike Sullivan, er
það ekki ? Stóra Mike Sullivan
kalla hann allir“.
„Nei“, sagði Maggie“. Og jeg
kæri mig ekkert að heyra talað
um hann, ef það er hann, sem fær
þig til að hegða þjer svona. Ilver
er hann?“
„Hann er stærsti maðurinn í
New York“, sagði Andy, næstum
dreymandi. „Ilann er alt í öllu.
ITann er rníla á hæð og á þverveg-
inn álíka og East River. Jæja,
Stóri Mike er vinur minn. .Teg er
lítill fyrir mjer, en Mike er jafnt
vinur hinna smáu sem stóru. Jeg
hitti hann á götu í dag. Hann tók
í höndina á mjer og sagði: „Andv,
jeg hefi fylgst með þjer upp á síð-
kastið. Þú heíir vepið ári dugleg-
ur, og jeg er hreykinn af þjer.
Eigum við að fá okkur einn lít-
inn ?“
Vfð gerðum það. Jeg sagði hon-
um, að jeg ætlaði að kvænast eft-
ir hálfan mánuð. ,,Andy“, sagði
hann, „sendn mjer boðskort, svo
að jeg muni eftir þjer. Jeg fétla
að korna í 1 >rúðkaupsveisluna‘‘,.
Þetta sagðf Stóri Mike við mig.
Og hann gerir altaf }>að, sem hanu
segist ætla að gera.
Þú skilur þetta ekki, Maggie.
En jeg vildi vinna það til að láta
höggva af mjer aðra höndina, til
þess að Stóri Mike yrði við-
staddur brúðkaup okkar. Þegar
hann kemui' í brúðkaupsveislu, þá
vita allir, að það er karl í krapinu,
sem er að • ganga í heilagt hjóna-
band. Jæja. vegna þess er jeg
svona dapur í kvöld“.
„Ilversvegna býðurðu honum
ekki, ef hann er. svona fevkilega
mikilsverð pei-sóna?‘‘ sagði Magg-
ie uppörvandi. „Jeg get það ekki“,
sagði Andy, daufur í dálkinn.
„Ilann má ekki koma. Spurðu mig
ekki um ástæðuna, því að jeg get
ekki sagt þjer hana“.
„Æ, mjer er sama“, sagði Magg-
ie, það er auðvitað eitthvað út af
stjórnmálum. En ])ú ættir að gata
brosað til mín fyrir því“.
★
„Maggie“, sagði Andy, „Ertu
eins hrifinn af mjer og þú varst af
Mazzini greifa?“
Ilann beið svarsins lengi, en
Maggie svaraði ekki. Og svo hall-
aði hún sjer alt í einu upp að öxl
hans og fór að gráta. Hún titraði
af ekka.
. „Svona, svona”, sagði Andy
sefandi og gleymdi sínum eigin
vandræðum. „Og hvað gengur nú
að þjer?“