Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1944, Blaðsíða 10

GG
LESBÓIv MOROUNBLAÐSINS
hann snorti föt honnar, var oins o<r
hálfgorður hrollur fæti um hann.
ITann hafði aldrei gert sjer í migar-
lund, hvernig tilveran myndi vera
án Kate. Hún var orðin svo nátengd
lífi hans, að hún var eins og loftið,
sem hann andaði að sjer, nauðsyn-
ieg, en án l>ess að hann tæki nokkuð
eftir henni.
Nú var hún allt í oinu horfin
eins gjörsamloga og hún hofði aldrci
vorið til. Auðvitað vrði það aðeins
í nokkra daga, og í mosta lagi í
eina viku, on honum fannst, som
hönd dauðans hefði boint hinum
ægiloga fingri sínum að litla, ör-
ugga hoimilinu hans.
John náði í kjötið úr kæliskápn-
um, lagtiði sjor kaffi, og settist að
snæðingi. Eftir að hafa lokið þossarL
ömurlegu máltíð, settist hann við
gluggann, og horfði út á götuna.
Hann kærði sig ekkert um að
reykja. Þarna fyrir utan var stór-
borgin, lokkandi, ginnandi og kall-
aði til hans að koma og taka þátt,
í gleðinni og glaumnum. Nóttina
átti hann einn. TTann gat farið út,
svallað og skemt sjer eins og hann
vildi. Það hiði engin reið Ivate eftir
honnm, með kaleikinn. sem geymdi
dreggjar gleði hans. ITann gat spil-
að billiard hjá McOloskey, þar til
Aurora hafði tendrað ljósið á
lampa sínum. Það var ekki lengur
noitt, sem batt hann við leiguíbúð-
ina í Frogmore, Ivate var farin.
•Tohn Porkins var okki vanur að
sundurgreina tilfinningar sínar. En
þegar hann sat þarna og hugsaði
málið, fann hann alt í einu lykilinn
að óþægindum sínum. Ilann vissi
nú, að Kate var nauðsvnleg ham-
ingju hans. Tilfinningar hans í henn
ar garð, er hversdagsleikinn hafði
svæft, vöknuðu á ný við fjarveru
hennar, sterkari en nokkru sinni
fyr.
„Mikill þó bölvaður asni hefi jeg
verið“, tautaði John Perkins við
sjálfan sig. „Ót i á hvrju kvöldi að
spila billiard í stað þess að vera
heima hjá henni. Þarna hefir hún
mátt hýrast alein heima auminginn,
á meðan jeg hefi hagað mjer þannig.
Þrjótur ert þú John Perkins! En
nú skal jeg svei mjer bæta ráð mitt
og. fara með hana út og skemta
henni eitthvað þegar hún kemur aft-
ur. Og jeg skal ekki stíga mínum
fæti inn fyrir dyr hjá MoOloskey
upp frá ]>essari stundu.“
Rjott hjá hægri hondi .Tohn
Pcrkins stóð stóll. Á baki hans lá
blár morgunkjóll, or Kato átti. Hann
bar onn keim af henni. Á ermunum
voru nokkrar smá hrukkur. or höfðu
myndast við hreyfngu handleggj-
anna, þegar hún var að vinna fvrir
hann. Kjóllinn ilmaði af bláklukk-
um. .Tohn sat lengi og horfði alvar-
lega á þotta ábyrgðarlausa fat. Kato
hafði aldrei vorið ábyrgðarlaus.
Tár, já. tár, komu fram í augu
John Perkins. Þegar hún kæmi aftur
yrði allt breytt. Ilann mundi bæta
fyrir vanrækslu sína. Ilvers virði
var lífið án hennar?
Dyrnar opnuðust, og inn gekk
Kate, og bar litla handtösku. John
starði heimskulega á hana.
„Drottinn minn dýri, livað jeg er
fegin að vera komin aftur“, sagði
Kato. „Mamma or sama og okkort
veik, svo jog tók fyrstu lostina
til baka aftur. ITofirðu kaffi?“
Enginn hoyrði smellinn. þogar
vjelarnar í Frogmorc-loiguíbúðinni
skullu aftur í sitt gamla horf.
John Pei-kins leit á klukkuna.
JTún var 8,15. ITarui seildist eftir
hatti sínum og gokk í áttina til
dyranna.
,,.Teg hefði gaman af að vita hvort
þú ert að fara núna, -Tohn Perkins“,
sagði Kate nöldrandi.
,,.Teg býst vi<\ að jeg gangi við
hjá McCloskey“, svaraði hann, „og
spili eitt eða tvö spil við strákana“.
Þau hafa aldrei sjeð
7 götuljós
Brjefkafli frá Svíþjóð
EINN af góðkunningjum Morg-
unblaðsins fjekk nýlega brjef frá
Svíþjóð. Ri-jefritarinn á heima í
bæ einum á hinni sænsku Eyrar-
sundsströnd.
Brjefið er skrifað snomma í nóv-
ember. Þar segir m. a.:
„Eins og þú munt hafa frjett,
hefir mikill fjöldi Dana flúið yfrum
sundið til Svíþjóðar. Margir hafa
drukknað á þeirri leið, en aðrir
lent í ýmiskonar orfiðloikum þó
komist hafi þeir lífs af.
Fyrst í stað. eftir að þessi flótta-
mannastraumur byrjaði voru það
mestmegnis gyðingar er flýðu hing-
að. En er fram í sókti, kom liingað
alskonar flóttafólk annað en gyð-
ingar. sem vildu fyrir hvorn mun
komast undan áhrifavaldi nasist
anna.
Það hefir komið sjer vel að heim-
ili mitt var orðið fámennt og hús-
riim því mikið, rjett eins og það
biði eftir að taka, á móti þossu
Framh bls. GO.