Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1944, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNRLAÐSINS '
fif)
nr mæðuf oru engin tilviljun, og
hnfa aldroi vorið.
En hvor som staða konunnar
hefir verið áður fyr, or hún okki
lengur innan heimilisins, ef moð
heimilinu or átt við það, sem er
innan fjögurra veggja hússins. Nú
verður konan að vera vel að sjer
í ótal atriðum utan hússins, til þess,
nð gota náð æskilogum árangri,
som góð húsfreyja og móðir. Ilún
verður að anda að sjor því, sem er
að gerast í kringum hana, og getur
komið honni að gagni í hinu marg-
þætta starfi honnar.
Ef konan verður hamingjusöm-
ust í stöðu þeirri eða embætti, þar
sent gifting og móðerni or útilokað
(sem or okki óalgongt eftir því sent
la'knar sogja okkur) or full ástæða
til þess að halda, að hún vinni þjóð-
fjelaginu most gagn þar. Lýðræðið
krofst þoss, að engin sú staða eða
omhætti, sem kona vill rækja, og
getur ra'kt með góðunt árangri eigi
að vera henni lokuð vogna þess
oins. að hún sje kona.
Sannleikurinn er nú samt sá, að
langflestar konur eru ánægðar með
að vera „bara“ eiginkonur og mæð-
ur. Þótt hlutskifti margra húsmæðra
sjo ótrúloga orfitt, or sennilega
miklu nteiri tilbreytni í starfi þeirra
on húsbænda þeirra, og betri tæki-
færi til þess að reyna kraftana.
Margir karlmenn oru þeirrar
tniar, að kvenlegar gáfur sjeu
holdur litlar og ljelegar. En þar
hafa vísindin gert þoim illftn grikk,
því að ekkert gáfnapróf, er farið
hefir fram hingað til, hefir sýnt, að
karlmenn væru fremri um andlega
hæfileika og gáfur. Meðal-kona
hugsar venjulega skírar en moðal-
karlntaður. Og oft getur það verið
svo, að þær gáfur seni konan þarf
til þess að ná góðum árangri sem
kona. sjeu alt aðrar en þær, sent
þarf til þess að ná góðurn árangri
á vettvangi karmannsins.
Karlmaður og kona eru tvær ó-
líkar verur, sem aldrei geta orðið
eins í hugsunarhætti, hegðun hæfi-
leikurn og gjörðum. Og við ættum
að gleðjast yfir þessu. Við þurf-
um ekki sálarfræðing til þess að
segja okkur, að það barn, sem alið
er upp af báðunt foreldrunum,
stendur að öllu jöfnu betur að
vígi en barn sem alið er upp aðeins
' af öðru foreldrinu.
Veröldin er auðug, að eiga þann-
ig tvö ólík skapandi öfl, karl og
konu, auðugri. en ef lítill eða eng-
ittn munur væri á kynjunum, eins
og sumar öfgafullar kvenhetjur
virðast vilja.
Það sem konan er best hæf til
Framh. af bls 66.
flóttafólki. Strax frá byrjun tók
jeg á móti eins mörgu fólki og jeg
gat, svo að hjer er aldrei minna
en sextíu manns í heimili og tuttugu
við mitt borð.
AÖkomukonur hjálpa til í eldhúsi,
en yngra fólkið hefir fengið hjer
atvinnu, hefir vitanlega orðið að
taka hvað sein bauðst.
Það er hart á því að heimilisfólkið
geti komið sjer fyrir í húsinu. Sonur
minn er við nám hjer nærlendis.
Ilann getur aldrei gist hjer heima
þegar’hann kemur að finna okkur,
meðan á þessu stendur.
Dóttir mín kom um daginn frá
Stokkholmi og hafði með sjer vin-
stúlku sína. Þegar átti að fara að
búa um þær, þá kom í ljós, að hjer
var hvorki rúm handa þeim nje
sængUrföt. Meðan þær voru hjer,
hreiðraði jeg uin mig á skrifstofu
mlhni.
Flóttafólkið getur yfirleitt ekki
tekið neitt með sjer, er það fer að
lieiman. Það er mesta furða hvað
]>ess að leggja fram eru mannleg
verðmæti og eiginleikar er ekki
verða til þess að fvlla út síður
mannkynssögunnar (a. m. k. ekki
svo lengi sem það er karlmaður,
sem hana ritar).
Ef heimur vor á að fara batn-
andi, verður að fjölga einstakling-
um þeim, er myndað geta betra
mannfjelag. Það mun aðallega
verða verk konunnar.
Ef hún leggur fram alla þá hæfi-
leika sína, er guð gaf henni, til þess
að sjá heimili framtíðarinuar fyrir
meiri ástúð, samúð og skilningi,
munu börn þau er þaðan koma,
verða gæfuríkari menn og konui*.
en flest okkar eru í dag.
það hefir fundist hjer í skápum og
skotum af fötum og öðru, gem það
getur notfært sjer. En allir hverfa
þeir af heimilum sínum alllöngu
áður en þeir leggja yfir sundið.
Iljá mjer hefir gist fólk á öllum
aldri, ung börn og áttræð kona.
Nún varð að fara úr einum bát
yfir í annan út á miðju sundinu um
há nótt í miklum sjógangi. Það
hlýtur að verða einkennilegt að
minnast alls þessa, eftirá, þegar allar
þessar hörmungar eru um garð
gengnar, þó óskemtilegt og ömur-
legt sje meðan á því stendur.
Flóttafólkinu þykir gott hjer að
vera. Götuljósin ein fyrir sig vekja
hrifnngu þess, en einkum barnanna,
sem sum eru svo ung, að þau hafa
aldrei s.jeð götuljós fyr, alt myrkv-
að í Ilöfn og um alla Danmörku.
Svíar taka yfirleitt alstaðar vel
á móti flóttamönnum, ■ En oft er
það erfiðleikum bundið að fá handa
þeim föt og mat, því hjer er svo
margt skamtað.
— Brjef frá Svíþjóð