Lesbók Morgunblaðsins - 03.12.1944, Blaðsíða 13

LESBÓK MORÖUNBLAÐSINS
493
Ranghermi leiðrjett
MAGNÚS F. JÓNSSON hefir
ritað og birta látið í Lesbók Morg-
unblaðsins, 28. og 29. tölublaði 1943
„Söguþætti um Jóhannes Sveins-
son“. En þar sem höf. þessaiæa
Söguþátta telur að hjer s.je um að
ræða sannsögulegt verðmæti, leyfi
jeg mjer að leiðrjetta og taka til
athugunar einn atburð, sem hann
lætur gerast í sambandi við ferð
Jóhannesar, þegar hann sótti trypp
ið að Auðunnarstöðum í Víðidal 2.
des. 1893. Telur M. F. J. að veður
litlitið hafi verið ótryggilegt að
morgni þessa dags og talsverður
snjór á jörðu og Jóhannes hafi lagt
af stað frá Auðunnarstöðum méð
tryppið, heim á leið að Spena í Mið
firði, eftir hádegi 2. des 1893.
Nú ræðst jeg í að taka orðrjett,
nokkrar setningar úr kafla þeim,
sem M. F. J. lýsir og ferð Jóhann-
esar vestur á Miðfjarðarhálsinn.
Þar segir svo: „ Þegar hann var
kominn nokkuð nestur á miðjan
hálsinn, brast á iðulaus stórhríð af
norðri með hörku frosti og fann-
kvngi. ITjelt hann áfram um stund,
uns hann taldi sig vera kominn nær
miðjiun hálsinum. Vár nú allt í
senn: hann kom tryppinu ekki
lengra, veðrið var óstætt og nátt-
myrkur fór í hönd; ákvað hann því
að láta fyrirberast, þar sem hann
var kominn, en hann var staddur
á melholti. Tryppinu kom hann í
var, en gekk sjálfur fram og aftur
um holtið. Bylurinn hjelst óslitinn
um nóttina, daginn eftir og alla
næstu nótt“.
Svo á þessum sama tíma lætur
M. F. J. sorglegan atburð gerast
skammt frá þar, sem Jóhannes var
staddur, og þar segir hann svo frá:
„Feðgar tveir frá Sporðshúsum
urðu viti í byl þesum 'skammt það-
an, sem Jóhannes lá viti. Voru þeir
nýfarnir að fje, er óveðrið skall á“.
Og ennfremur segir M. F. J.;
„Bylurinn var talinn einn hinn allra
grimmasti, er menn nvundu, og al-
nvennt kallaður Sparðshúsafeðga-
bylur hjer nyðra“. Þannig er lýs-
ing höf. — í aðaldráttum — á
veðri h.jer á þessu áður nefnda
svæði, 2. des og næstu daga 1893.
En þetta er rangt, með farið; og
tilbviningvvr, jeg þori að fullyrða
að það var ekkert sjerstakt að
veðri þessa áður nefnda daga 1893,
og það urðu engin slys á þessu
svæði, sem hjer um ræðir, hvorki
á mönnum eða skepnum; og jeg ef-
ast um að nokkur Húnvetningur,
hafi heyrt nefndan „Sparðshúsa-
feðgabyl“ fyrr en M. F. J. gaf
þessum tilbúna byl þetta nafn ,og:
yfirleitt mvm almenningur hjer
nyðra ekki vera sjerstaklega hrif-
inn af þessuvn söguburði M. F. J. í
almennaróm máli sínu til stuðnings.
Þegar unv algerlega ranga frásögn
er að ræða.
Gröf í Tíðidal í nóv. 1944.
Gunnar Jónsson.
- Þýskaland
Framh. af bls. 492.
Iljer er ákæra á þýsku þjóðina, er
bar flugmenn þá á gullstól, sem
gerðu loftárásirnar á Bareelona,
sem hrækti á norska föðurlands-
vini í Hamborg og sem klætt hefir
börn sín í sömu fötin og flett var
vvtan af börnum, áðvvr en þeim var
varpað í brensluofnana í Lublin.
Alþingiskosningar
Framh. af bls. 487.
vitleysa sje frá sýslumanns hendi í
kosningunni í Isafjarðarsýslu, og
muni verða að kjósa upp aftur, svo
ekki er reyndar sopið kálið fyrir
mjer þó í ausuna sje komið ..
En vertu viss bróðir minn ! jeg skal
velg.ja þeim undir uggum einhvern-
tíma ef jeg lifi og verð ekki því ó-
heppnari í öllvv tilliti, og þó jeg
komist ekki á þingið í þetta sinn,
þá er ekki loku fyrir skotið samt“.
Ekkert varð úr því að -Tón yrði
gerður afturreka eða neitað um
kjörbrjef. Bjarni amtmaður skrif-
aði honvvm mjög vinsamlegt brjef,
þar sem hann kveðst fagna virslit-
vvnum. Að vísu segir hann um kosn-
inguna að hún sje „in forma öld-
ungis vitlaus í lsaf.jarðarsýslu“,
en telur gallana þó ekki þess eðlis.
að r.jett s.je að ógilda kosninguna.
Að s.jálfsögðvv var það Alþingi, sem
segja skyldi lokaorðið í þessu efni,
og þurfti naumast að kvíða nvjög
virskurði þess. Eins og við var að
bvvast, mátti víða finna formgalla
ýmiskonar við þessar fyrstu kosn-
ingar, ef haldið var dauðahaldi v
þrengsta bókstaf reglugerða og á-
kvæða. Mvvn það ekki fjarri sanni,
sem Jón Sigurðsson segir í brjefi
um þessar mundir, er hann ræðir á-
gallana í Isafjarðarsýslu og hvað
Alþingi muni gera v því máli: ,,Jeg
hugga nvig við það, að ef þingmenn
vilja vera conseqvent, .munvv þeir
geta fundið forvnfeil í öllvvm kosr
ingvvm á landinu“.
UM 1800 f. Kr. var byrjað að
nota járn-verkfæri og vopn í Eg-
yptalandi, en járn þekktist þar allt
frá því 3000 f. Kr.-