Lesbók Morgunblaðsins - 20.04.1947, Blaðsíða 1

Viktoría Bjarnadöttir
MJÓTT ER Á MILLI LÍFS OG DAUÐA
T.
Sá atburður, sem jeg ætla að segja
hjer frá, gerðist í Tálknafirði í Vestur-
Barðastrandarsýslu árið 1885. Ivirkju-
staður þar er Laugardalur, og var
annexía frá Selárdal í Ketildalahreppi
við Arnarfjörð. Var þá prestur þarna
síra Lárus Benediktssen, og.var venja
hans að messa í Tálknafirði annan
hvorn sunnudag á sumrin, en fjórða
hvern sunnudag á vetrum. Leiðin vf-
ir Selárdalsheiði var ógreið yfirferðar
að vetrarlagi, enda er sá vegur löngu
lagður niður. A meðan síra Lárus var
í Selárdal, var vegurinn ruddur á
hverju sumri, en það voru heldur
gagnsfitlar vegabætur og sá þeirra
ekki lengi stað.
A þessum árum var það altítt, að
herskip ýmissa þjóða kæmi á sumrin
inn á Tálknafjörð og fóru þá alla leið
inn í svokallað Hóp. Er sagt að þar
sje óvenju gott skipalægi. Skerst lang-
ur oddi fram í fjörðinn að norðan og
er nefndur Sveinseyraroddi og fara
skipin fram hjá honum inn um mjótt
sund, til þess að komast inn í Hópið.
Höfðu erlendir mælingamenn gert þar
innsiglingarmerki á þann hátt að mála
steina í brekku upp af bænum Hóli,
sem er beint upp af skipalæginu.
Nú var það í ágústmánuði þetta
sumar, að skíra þurfti barn á Sveins-
■>
Viktoría Bjamadóttir.
eyri, og skyldi það gert eftir messu.
Var þangað boðið mörgu fólki, þar á
meðal yfirmönnum á frönsku her-
skipi, sem lá á Hópinu. Hafði skipið
komið oft áður og var kunningsskap-
ur milli þeirra og bóndans á Sveins-
eyri.
Að lokinni messu í Laugardal fór
prestur til Sveinseyrar og mun hafa
komið þangað um nón. Um sama leyti
kom þar bátur frá Lambeyri, sem er
bær handan fjarðarins beint á móti
Sveinseyri. Var á honum fólk, sem
var að koma frá kirkju, tveir karl-
menn og þrjár stúlkur. Annar karl-
mannanna hjet Jón, ungur maður, en
hinn hjet Torfi og var hann nokkuð
við aldur. Jón mun hafa verið undir
áhrifum vins, er hann kom frá kirkj-
unni, og viidi ná sjer í meira 'áfengi.
En það var á allra vitorði að bóndinn
á Sveinseyri átti oftast nær brenni-
vínstunnu á stokkunum og seldi
hverjum sem hafa vildi. Var það því
altítt að menn færi til Sveinseyrar til
þess að fá sjer áfengi. Fengu þeir Jón
og Torfi báðir vín hjá bónda, en höfðu
litla viðdvöl, og munu hafa farið það-
an urn líkt leyti og skírnarathöfnin
byrjaði.
Þannig er háttað á Sveinseyri, að
hæð er í túninu fyrir neðan bæinn og
byrgir útsýni til sjávar í þá átt og
sjest ekki á sjó fyr en lengra út í firði.
Þegar barnið hafði verið skírt og
byrjað er að syngja, heyrast neyðar-
óp neðan frá sjónum. Prestur tók
þá þegar til máls og sagði: „Hættið
að syngja. Það hefir eitthvað komið
fyrir“.
Kastar hann þá af sjer hempunni og
hlevpur út og varð fyrstur manna nið-
ur að sjónum. Sáu menn þá hvers
kyns var. Báturinn frá Lambeyri var
á hvolfi rjett utan við landsteina,
gamli maðurinn á kjölnum, en hitt
fólkið horfið.