Lesbók Morgunblaðsins - 18.04.1948, Blaðsíða 15

LESBOK morgunblaðsins
213
og dvelja á baðstað. Fyrsta dagtnn
sem hann var þar, fór hann í sjó og
druknaði.
ÖÐRU vísi fór fyrir Hugh O’Rurke.
Hann hafði keypt happdrættisr'Jða í
írska „sweepstakes“ un-iir dulnefn*
inu „Butch“. Nú kom vinningalistinn
í blöðunum og þar stóð, að „Butch“
hefði unnið 120,000 krónur. Við þessa
fregn varð O’Rurke svo kátur að
hann keypti sjö flöskur af whisky og
og bauð öllum vinum sínum til gleð-
skapar. Og fögnuðurinn varð svo mik
iil að þeir urðu að síma út um ailt
land til þess að láta vini og kunningja
vita um þetta mikiu happ. Allir þurftu
að síma og O’Rurke sagði: „Þið borg-
ið ekkert, strákar, jeg borga allt“,
Daginn eftir kom það í Ijós að þetta
var misskilningur. — Einhver annar
hafði keypt miða í happdrættinu
undir sama gerfinafni, og það var
hann sem vinninginn hrepti. O’Rurke
sat eftir með sárt ennið og 600 króna
skuld við símann fyrir samtölin, auk
þess sem hann hafði borgað fjTir
drykkinn.
KONUM íerst ekki betur en kari-
mönnum þegar þær græða. Bláfátæk
stúlka, Jennie Quinoes, sem átti heima
í fátækrahverfi San Jan í Porto Rico,
hafði einhvern veginn komist yfir
miða í happdrætti Madrid-borgar. Og
einhvem veginn viidi svo tii, að hún
íekk 720,000 króna vinning á þennan
miða. Hún sigldi þá til Spánar til að
sækja fjeð. Allt fólkið úr fátækra-
hverfinu fylgdi hcnni á skipsf jöi. Hún
lofaði að koma fljótt aftur og þá
skyldi hún gefa öllum gjafir. En nún
kora ekki um hæl. Hún byrjaði á því
að ferðast um Evrópu, og helt sig svo
ríkmannlega að orð var á gert. Þegar
liún að lokum kom heim, bauð hennl
svo við fátæka fólkinu þar, að hún
hafði ekki geð í sjer að hafa neitt
saman \rið það að sælda. Hún leigði
sjer dýriudis íbúð og vildi hvoriú
heyra nje sjá vjui sína og ættingja.
Fyrir þetta lögðu allir hatur á hana.
En nú kyntist hún manni, sem henni
likaði. Kann hjet Anthony Montalvo
og var sagður milljónamæringur. —
Hann kunni siði heldri manna, kysti
á hönd hennar og beygði sig í mjððm-
unum, og sagðist vera ai spönskum
aðalsætturn, með blátt blóð í æðum.
Þau giftust og fluttust til New York.
En milljónimar hans Montalvo voru
„bundnar“ í ýmsum fyrirtækjum, svo
að hann varð hvað eftir annað að fá
skyndilán hjá konu sinni. Það drogst
von úr viti að hann gæti losað um
milljónirnar, og auður Jennie gekk tii
þurðar. Þau urðu að hröklast burt úr
hinum glæsilegu salarkynnum gisti-
hússins, þar sem þau höfðu dvalist,
og fá sjer leigt eitt herbergi á Ijeleg-
um matsölustað. Og þar bættist það
ofan á, að lögreglan kom og tók Mont-
alvo fastan. Hann var hvorki miiljóna
mæringur nje af aðalsættum. Hann
var rjettur og sljettur timferðasali, og
hann var ekki löglega giftur henni,
því að hann var giftur tveimur kon-
um áður. Þetta kvöld skrúfaði Jennie
frá gasinu í herbergi sími og fanst
dauð i rúminu morguninn aftir —
rjettum tiu mánuðum eftir að hún
hlaut hið mikla happ.
•
í „PICTURE POST“ segir Hilde
klarchant, að best aí öllu sje að vinna
aldrei í happdrætti, en sje maður svo
óheppinn að viiuia, þá skuli hann
fara að dæmi George Melville, múr-
ara i London. Og svo segir hún þessa
sögu um hann: Fyrir rúmu ári hafði
Melville 150 krónur í kaup á viku. —
Hann átti heima í tveggja herbergja
íbúð með konu og Iveimur börnum.
Ilann vinj|uc enn fyrir 150 krónum á
viku, er í sömu íbúðinni og kona hans
og börn hjá honum. Eina breytingin,
sem orðið hefur á þessu ári, er sú. að
nú hefur iiann undir höndum spari-
sjóðsbók með einni tölu: „ínolagt —
1,200,000 krónur“. Hann vann þessa
geisilegu upphæð i knattspymuhapp-
drætti, hiun stærsta vhming er sógur
fara af. Hann varð dauðhræddur við
þessa miklu fjárfúlgu og flýtti sjer að
leggja hana ósnerta inn í banka, faidi
svo bankabókina og reynir nú að
gleyma því að hann á þetta inni. —
„Jeg vildi óska að jeg hefði aldrei
unriii þetta“, segir har.n. „En á rneð-
an það liggur í bankanum og við
snertum það ekki, vona jeg að það
leiði enga bölvun yfir okkur. Og jeg
ætla aldrei að snerta það“.
V ^ ^ ^
Þú kalda land með kólgu og ís,
og klakabönd um alit, sem frýs,
með vetrarhörku og vetrarbyl
og vor, sem hvorki á sói nje yl.
Þitt hjarta er grjót og hrjúft þitt mál,
þitt handartak er járn og stál.
Þú hvíta Luid viS hcimskautsbaug,
þú herðir vöðva, stælir taug,
þó falli cinn á frerum lands
þá fetar annar sporin hans.
Er skortur hcrjar, skelfur grund,
þú skapar þjóð með hctjulund.
Þú svæfir börn við brims þins gný
og býrð þeim sæng með frosti í,
þú vekur þau við fátæk föng
og íossa þinna hrikasöng.
En draurn sinn á þó dagur hver
um dýrð og sól, er fagnar þjcr.
1
Þvi bros þitt, ættjörff, ung og slcrk,
cr opinberun, kraftavcrk,
aff skógi verffur hrísla hvcr,
hver hvammur skrúffgarffsdjásnið bcr.
Ei jarðnesk fcgurð jafnast öll,
viff jökla þina og tigin fjöll,
Hver solskinssluud þm, ættjörff, er
sem ótal margar fjarri þjcr.
Viff ciskum hvern þinn blásinn blett,
viff blcssum hraun þin, urð og klett,
við kyssum þina hörðu hond, I
og hclguni þjer vort líf og önd.
LNGJALDCB. vj