Lesbók Morgunblaðsins - 01.05.1949, Blaðsíða 5

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
* 225
Það þekkjast mörg dæmi til þess
að til trúnaðarstarfa innan verka-
lýðshreyfingarinnar hafi verið
valdir menn mikið eftir stjórnmála
skoðunum, en oft á tíðum minna
eftir hæfileikum til viðkomandi
trunaðarstaría.
Og það eru til dæmi þess að
verkföll og samningauppsagnir í
verkalýðsfjelögum hafa verið not-
uð til áróðurs ákveðnum stjórn-
málasjónarmiðum.
Þessu þarf að breyta, eða þá að
breyta verður slúpulagi verkalýðs-
samtakanna í það horf að ia sem
best jafnrjctti innan samtakanna.
Það jafnrjetti verður að álíta að
fáist eldú nema mcð hlutfallskosn-
ingafyrirkomulagi við kosningar
stjórnar, fulltrúa og til trúnaðar-
starfa. í>að mál hefur áður vcrið
rdett. á öðrum vettvangi, og tel jeg
ekki rjett að ræða það frekar hjer.
En 1. maí er og á að vera hátíð-
isdagur hins vinnandi manns, hinn
vinnandi maður á á þessum degi
að fagna unnum sigri, og fá hvöt
til áframhaldandi sigra.
Það eiga engin öfl að slanda í
vegi þess að þessi dagur fái að
vera hátíð samkvæmt því er
að framan getur.
Þessvegna verður verkalýðurmn
að hrinda frá sjer þeim öflum, hvar
sem þau fyrirfinnast, er vilja spilla
þessari hátíð.
Megi 1. maí efla hug okkar, hag
okkar og gefa okkur vonir um bætt
lifsslúlyrði.
Til hamingju með daginn,
FRIÐLEIFUR I. FRIÐRIKSSON
form. Vörubílstjóraíjel. Þróttur:
.Vlþvðusanttökin mega
ekki vera verkfœri í
liöndum koiiinninisLi
ÞA2> EP, 1. máí í dag. Það er
hátíðisdagur verkalýðssamtakánna -
Friðleifur I. Friðriksson.
á íslandi. í dag minnast tugþús-
undir karla og kvenna þeirra fje-
lagssamtaka, sem á undanförnum
áratugum hafa veitt þeim síbatn-
andi lífskjör og aukin fjelags- og
mannrjettindi. í dag gleðjasl vinn-
andi stjettir til sjávar og lands yf-
ir uunura sigrum og setja sjer ný
mörk til að kcppa að. ,
íslensku þjóðinni er löngu ljóst,
að frjáls og heilbrigð fjela-gssam-
tök vinnandi fólks eru nauðsynleg
til að styrkja og efla efnahagslegt
og andlegt sjálstæði þess. í'að er
löngu liðin tíð Irjá okkur íslend-
ingum, að litið sje niður á hinn
viimandi mann, sem einskcnar
lægri veru í þjóðfjelaginu. íslensku
þjóðinni hefur fyrir löngu lærst að
skilja og meta þann mikla skerf,
sem liið vinnandi fólk leggur lil
við verðmætas-köpun og uppbvgg-
ingu átvinnuvegaima til sjávar og
lands.
Það er astæða til fyrir alla sanna
íslendinga að lita með hlýhug og
velvilja til alþýðusamtakanna og
óska þeim gæfu og gengis, ekki
aðeins í dag, heldur og um alla
framtið Þó að verkalýðssamtökin
tigi að vera byggð upp a fagíegum
grundvelli og eigi eðii sír.u sam-
kvæmt að vera opolitískur fjelags-
skapur, ber ekki þyí að neita, að
til er sú manntegund innan þeirra
vjcbanda, sem vinnur að því leynt
og Ijóst, að gcra þau að verkfæri
í höndum kommúnistaflokksins. í
flestum verkalýðs- og fagfjelögum
þessa lands starfar fámemiur hóp-
ur manna, einskonar fimmta- her-
deild, í samtökunum. Það eru
kommúnistar og liafa það hlutyerk
með höndum að rægja og níða
hvern þann mann, sem fjelögin
velja sjer til trúnaðarstarfa og ekki
cr anuaðhvort kommúnisti eða und
ir áhrifum þeirra.
Islendingar haía, þótt fámenn-
ir sjeu, verið taldir með best mennt
uðu þjóðum hcims, o.g hafa um ald-
ir unnað lýðræði, frelsi og sjálf-
stæði. Það verður .því að teljast
með ólílúndum, &3 aðflutt einræð-
is- og öfg-astefna hefði skilyröi til
að festa hjer rætur. Reynsla und-
anfarandi ára sannar okkur þó að
svro sje. Kommúnistum heíur með
látlausum rógi og áróöri orðið það
ágcngt, að til eru í landinu verka-
lýðsfjelög, sem lúta þcirra stjórn.
Þar sem kommúnistar stjórna ge-r-
ist ævinlega saraa sagan, um leið
og þeir ná vaJdi á stjettaríjelagi,
— hin stjettariegu hagsmunamál
eru lögð til hliðar, en starfseminni
einbeitt að því sem verða má til
pólitísks framdráttar fyrir komm-
únistaflokkinn.
Barátta þeirra í sambandi við
Atlantshafsbandalagið hefur opn-
að augu margra, sem eklú skildu
þetta áður. Þar beitlu þeir þeirri
aðíerð, að hóa samau fylgifiskum
sínum á skyndifundi og láta þá
samþykkja mótmæli gegn þátttoku
ísiands í bandalaginu. Þó að hjer
væri oftast um lítið brot að ræða
aí meðlimum viðkoinandí fjelaga,
sem að samþylúitum þessum stóöu,
og þvi engin spegiimynd ai' raun-
veruleguni vilja beirra, var tamt
r.afr. íjelagarma irctaö cspart í æs-
ingaaróðri þeirra, gagn meirúaluta