Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1949, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
239
Eftir það gekk allt eins og í
sögu.
Eldhúsdyrnar voru andspænis
bæjardyrum, og hafa sjálfsagt ver-
ið hurðarlausar. Gengt þeim voru
hlóðirnar og pottur þar á. Kon-
ungur gekk inn í eldhúsið, lvfti
hlemminum af pottinum og spurði
mömmu hvað hún væri að sjóða,
en hún kvað það vera fisk Þá
spurði hann hvort ekkert væri
borðað með fiskinum. Jú, sagði
mamma, rófur og kartöflur þegar
þær eru komnar upp úr görðun-
um, og svo rúgmjölskökur eða pott
brauð og smjör.
Síðan gekk konungur inn eftir
göngunum. Þau voru dimm. Þegar
mamma opnaði dyrnar að austur-
stofunni, varð konungi að orði:
„Der kommer Lyset“.
Hann varð að beygja sig þegar
hann gekk inn um dyrnar og hafði
þá orð á því við mömmu, að mað-
urinn hennar væri víst ekki stór.
Þegar inn í stofuna kom varð hon-
um litið á rúmið, þar sem Nonni
lá sofandi og sagði:
„Der sover en anden liile Een*1,
gengur að rúminu, horfir á snáð-
ann og bætir við — „og ganske
rödmusset“.
Svo spurði konungur um pabba
og hvað hann gerði. Mamma sagði
að hann væri trjesmiður („með
konungsleyfi“, kann hún að hafa
sagt. — Þorkell bróðir minn á enn
sveinsbrjef pabba), og svo færi
hann til sjávar þcgar vel fiskað-
ist.
Konungur tók sjer nú sæti, setti
mig á knje sjer og gerði gælur við
mig. Ofurstinn gekk fram í króna,
þar sem stiginn lá upp á loftið.
Þar uppi á loftinu bjó kona, sem
hjet Hallbera cg va.r altaí kcljuð
Hallþara 1 L^k.’srkcti. Ofu.rrtiru'.
fór 4pp í stigaru', lyíti hlerqrvum
og gægðkt upp 4 loítið, e;r Igr.gri
fór ixawi ekiý,.
Þegar út var kom;ð rjetti of-
» ö
Húsaskipan í Lækjarkoti.
urstinn að mjer spesíu og spyr
hvort jeg þekki myndina á henni.
Auðvitað skildi jeg hann ekki, en
mamma túlkaði. Jeg sagði: „Það
er konungurinn“. Þá gaf hann
mjer spesíuna og rjetti mömmu
aðra, sem átti að vera handa
Nonna. Seinna keypti pabbi handa
okkur tvær biblíur og stafrófskver
fyrir spesíurnar.
Þannig er sagán af konungskom-
unni i Lækjarkot. Geta menn nú
dæmt um það hvort hún hafi orð-
ið íslandi lil heiðurs eða smánar.
Raunar heyrði jeg aldrei annað,
en móttökurnar þar hefði síður en
svo orðið íslendingum til vansa,
og þykir mjer vænt um hvað móð-
ír mín kom einarðlega frain og
hispurslaust.
Um Lækjarkot.
Faðir minn fæddist í Lækjar-
koti og þar vorum við Jó»> heitiim
bróoir minn £irmi£> fasddír. Jeg
vs.r s.ð vcr.sst eftir því, að : þck-
ir-ni Roykjavík fyrr og ;v4“ v^;;i
■.Tiynd. af þænupj, e:; sú voi; bríst
mjer að mestu leyti,- Þó þuð
verið annaðhvort kotið fremst t:l
vinstri handar á 5. mynd (R,eykja-
vík frá 1809). En þó íinst mjer þau
ekki vera alveg eins og mig minn-
ir að Lækjarkot væri þegar jeg
var krakki. Jeg var að vísu ekki
nema 6—7 ára þegar jeg fór það-
an með foreldrum mínum, er þau
fluttust upp í hús ömmu minn-
ar, Hólshúsið. En auðvitað sá jeg
það eftir það. Því var breytt nokk-
uð eftir að við fluttumst þaðan,
Það gerði Ólafur líkkistusmiður.
Hann keypli kotið af önimu minni,
Guðrúnu Ólafsdóttur (og fekk
sjerá Þorkell a Reynivollum, mág-
ur pabba míns, andvirðið með
ömmu).
Lækjarkot sjesl. einnig á 8.
mynd, að aftan til liægri handar.
Þar sjest hjallur, sem mig minti ó-
ljóst að ætti að vera þar, og sje
nú að mig misminnti það ekki.
Sama er um steingarðinn. Mynd-
in er frá 1840, árinu sem faðir minn
fæddist. En það er aðeins hluti af
bcenum soiii nv> ndin. ■ "iiii Suim-
an v:ð hcr.r. va.r geymslixliús fyr-
ir gjóföt cg fleira.
Jag l;ofi r:;cað upp .v.yr.d vf
bænutn að framanverðu. H.úA e*r
ens og m.g nvnn.r ac kouo vær: