Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1949, Blaðsíða 14

250
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
*•-
PATTON HERSHÖFÐINGI
LJET HERMENN SÍNA
BIÐJAST FYRIR
komandi áhrif geta ekki breytt þar
neinu um, hvorki hiti nje þrýst-
ingur. Þarna er því öruggur tíma-
mælir, sem aldrei haggast.
Setjum nú svo að eitthverc efni
með uranium hafi bundist í grjóti
íyrir biljouum ára, þá æcti nú
um 14% af f-'Tneindum þess að
hafa breyst, og blýfrumeindir
komnar í staðinn. Af þessum 14%
vega þessar frumeindir jafnt og
12' < af hinu upprunalega uranium,
en 2'< hafa farið forgörðum með
helium, sem losnað hefir við breyt-
inguna.
Eftir því sem rannsóknarefnið
er eldra, þeim mun meira ber á
blýfrumeindunum. Hlutfallið milli
þeirra írumeinda og úraníum frum
eindanna, sýnir oss þá hvað langt
er síðan að grjótið myndaðist.
Þess má geta að frumeindir af
venjulegu blýi, sem ekki hefir raf-
íleiðslu, geta engum ruglingi vald-
ið, því að í venjulegu blýi er jafn-
an „isotope“ með eðlisþyngd 204,
sem aldrei kemur fyrir þár sem
geislavirkar breytingar hafa orð-
ið. —
Það eru aðeins hæstu tölurnar,
sem frain koma við þennan útreikn
ing, er skifta máli urn aldur jarð-
ar, eða hvenær hun fór að harðna.
En þær", tölur er fengist hafa á
þennan rhátt sýna að jörðin muni
vera eitthvað á mílli 1500 og 1800
miljóna ,ára gömul.
(Úr „Human Destmy“).
V 5W V ‘'V V
Kaupakona úr Reykjavík var að hey-
vinnu með þeim manni er Flosi hjet.
Morgunmaturinn var þeim færður í
slægjuna. Það var grautur. Þá varð
Iienni ;*’> orði:
,.Ó almáttugur Flosi Jesus íninn
grauturmi: hjerna!“
ir
Eí xnáia þa.'í stiga, sem alt&f þa.-f i,S
gar.ga urn, or gott ráð að mála fyr$t
aðra 1 .ora i . í og þogar njálningin er
þu: 4 þeim, þá rná mála hinar rim-
arnar.
JAMES H. O’Neill, sem var her-
prestur hjá skriðdrekahersveitum
Pattons í innrásinni á meginland-
ið, segir svo frá:
Það var snemma morguns hins
8. desember 1944. Aðalherbúðir 3.
hersins voru þá í Moliflor hjá
Nancy í Frakklandi. Síminn
hringdi.
„Þetta er Patton hershöfðingi.
Eigið þjer ekki góða bæn um veð-
ur? Við getum ekki unnið stríð-
ið ef þessi illviðri haldast“.
Jeg lofaði að athuga þetta og
koma á fund hershöfðingjans eftir
klukkustund. Úti var grenjandi
rigning og þannig hafði rignt lát-
laust meðan her Pattons var að
brjótast yfir Moselle og Saar og
höfðu þessar rigningar valdið ótrú-
legum erfiðleikum.
Jeg leit í bænabækur mínar, en
þar var engin bæn um gott veður.
Jeg samdi þá þessa bæn og vjel-
ritaði hana á nafnspjald:
— Almáttugi og miskunnsami
faðir, vjer bíðjuin þig að auðsýna
oss gæsku þína og stöðva nú þeg-
ar illviðri þau, er gengið hafa.
Veittu oss gott veður svo að vjer
getum barist. Heyr þú bæn vora
og veit oss styrk þinn til þess að
vinna hvern sigurinn af öðrum,
þangað til vjer höfum unnið fulln-
aðarsigur á vonsku óvinanna og
trvgt, að rjettlæti þitt geti rikt með-
al manna og þjóða. Amen.
Að bessu loknu kastað: jeg yfir
mig- herfr-akka mmum og- fór á
fund Pattons. Hann las bagmna,
r-jetti mjer spjalciið aftur og sagði:
„Látið prer.ta 250.000 emtök a£
þessu og sjáið um að hver maður
í 3. hernum fái eintak“.
Svo bætti hann við:
„Setjist þjer prestur. Mig lang-
ar til að tala við yður um bænir“.
Hann strauk sjer í framan, reis
á fætur og gekk út að glugga.
Mjer verður hann altaf minnisstæð
ur þessi hái þrekni maður eins og
hann stóð þarna og horfði á regn-
ið. Hann var sá maður, er allir
töldu harðsvíraðastan af öllum
hershöfðingjum Bandaríkjanna. En
hann bar þó mikla umhyggju fyr-
ir mönnum sínum. Og hann trúði
á mátt bænarinnar.
Jeg skal taka það fram, að Patt-
on hefði aldrei komið til hugar að
biðja um neitt það, sem hann var
ekki alveg viss um að væri rjett.
Og hann var viss um að hjer var
hann að biðja um rjettlæti. Miljón-
ir manna biðu þess í ofvæni að
vjer kæmum og frelsuðum þær
undan oki og grimd nasistanna, úr
fangabúðum þeirra og forðuðum
þeim frá gasklefunum. Ef nokkur
her hafði nokkru sinni haft rjett
til þess að biðja um hjálp guðs,
þá hafði her okkar rjett til þess.
„Heyrið þjer prestur, hvernig er
með bænahald í 3. hernum?“
spurði Patton. „Jeg á við það —
biðjast allir hermennirnir fyrir?“
,,Jeg er hræddur um að svo sje
ekki“, svaraði leg. Jeg held að
þsir hugsi lítið uxn bænir. Þegar
fcariít er fciðjast fcoir fyrir en
núna þegar ekkert er h®gt að haf-
as'; að, þá hygg ieg að fceir raeki
lítt bæn_rnar“.