Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1949, Blaðsíða 4

240
** ^=91 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ÆVINTYR
ÍSLENSKRAR
EINN AF hinum dugmiklu og
þróttmiklu landpóstum var Daníel
Sigurðsson. Hann var fæddur á
Lýtingsstöðum í Vopnafirði 1846,
en ólst að miklu leyti upp hjá Vig-
fúsi Pjeturssyni frá Hákonarstöð-
um eða þar til Vigfús druknaði í
Jökulsá á Brú 1862.
Árin 1868—70 var Daniel í póst-
ferðum til Akureyrar með Niels
frænda sínum, og hafði þær svo á
hendi 1870—72. Árið 1878 voru hon-
um veittar póstferðirnar frá Akur-
eyri til Reykjavíkur. Frostavetur-
inn mikla 1880—81 varð hann fyr-
ir miklu tjóni, vegna þess hvað
hann misti marga hesta. Fór hann
fram á uppbót hjá póststjórninni,
en var synjað. Sagði hann 'þá af
sjer póstferðunum. Til marks um
dugnað hans á vetrarferðum er
þessi vísa, er Þorbjörg Steingríms-
dóttir frá Brúsastöðum í Vatnsdal
orkti á ferð með honum yfir Vatn-
skarð í stórhríð og fannkyngi:
Ráða bæði og rænulaus
runnið frá þar hefði margur.
þegar jeg var krakki. Um suður-
stafninn er jeg ekki alveg viss.
Húsið, sem sjest til hægri á mynd-
inni, er hús J. Jónassens land-
læknis. .
Húsaskipan var í aðaldráttum
eins og .jeg sýni á grunnteikningu.
Kirkjan.jvar víst nær Lækjarkoti,
en sýnist á myndinni og sama er
um lækinn.
KONU
einni nótt
En Daniel er dæmalaus
dugnaðar og hreystivargur.
Daniel var fyrst kvæntur Sig-
ríði Þorbergsdóttur hreppstjóra í
Þingmúla en misti hana sumarið
1880. Tvær dætur þeirra fóru
seinna vestur um haf og einnig
tveir bræður Daniels, Sigbjörn,
sem kallaði sig Hofteig og Björn,
sem kallaði sig Heiðmann.
Seinni kona Daniels var Sigríð-
ur Sigurðardóttir Jónatanssonar
frá Víðivöllum í Skagafirði. Eign-
uðust þau nokkur börn og er þar
á meðal Ingólfur bóndi í Bakka-
seli í Öxnadal og Þórhallur fyrr-
um kaupmaður og útgerðarmaður
í Hornafirði.
Daniel ljest 1920, tæplega hálf-
áttræður.
Önnur dóttir Daniels af fyrra
hjónabandi, sú er til Ameríku fór,
heitir Sigurbjörg og er gift ensk-
um manni, sem Curry heitir. Um
hana er sú saga, sem nú skal sögð,
og líkist mest ævintýri úr „þ>úsund
og einni nótt“.
Árið 1903 átti Sigurbjörg heima
í San Francisco. Einhvern dag var
hún þar á gangi á götu. Vildi þá
svo til að hestar fældust fyrir
vagni og æddu á hvað sem fvrir
var. Lítill kínverskur drengur var
þar á götunni og var viðbúið að
hestarnir geistust á hann, en á
seinustu stundu tókst Sigurbjörgu
með snarræði að bjarga drengn-
um. Skildi hún svo við hann og
fór heim til sín.
Daniel Sigurðsson.
Nokkrum dögum seinna, er hún
hafði gleymt þessu atviki, kemur
til hennar Kínverji og þakkar
henni með hjartnæmum orðiftn fyr
ir það að hún skyldi hafa bjarg-
að barni sínu. Vildi hann endilega
launa henni það. En hún vildi
ekki þiggja nein laun, kvaðst ekki
hafa gert neitt annað en hver
maður annar mundi hafa gert í
sínum sporum. Bað hún Kínverj-
ann blessaðan að minnast ekki á
þetta framar. Með það kvaddi hann
og fór.
Fáum vikum seinna kemur
sendimaður heim til Sigurbjargar
og færir henni forkunnar fagurt
borð úr ibenviði. Var það fagur-
lega útskorið og smelt skraut í
sjálfri plötunni. Þetta var gjöf frá
Kínverjánum. Nokkrum dögum
seinna kom hann sjálfur til þess
að vita hvort hún hefði fengið
sendinguna, og kvað Sigurbjörg
svo vera. Sagði hann þá, að ef hún
lenti einhvern tíma í f járþröng, „þá
gæti borðið miðlað henni pening-
um“. Svo hneigði hann sig kur-
teislega og kvaddi og hún hefir
ekki sjeð hann síðan. En borðið
var yndislega fagurt, og Sigur-