Lesbók Morgunblaðsins - 17.02.1952, Page 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
69
hefði verið hlaðinn af Jónasi Grjót-
garði, sem um getur í sögnum Guð-
mundar J. Hoffell.
Nokkru innar en Smiðjunes
gengur annað nes vestur í Jökuls-
ársandinn. Heitir það Valskógsnes.
Þar var einnig búið, mun túnstæði
þar tæplega eins mikið, en aftur á
móti betra beitiland þar í kring.
Innar af Valskógsnesi eru Fiski-
lækir. Frjósa þeir sjaldnast á vetr-
um, og mátti þar oft sjá mikinn
hóp ýmissa andategunda, áður en
velgengisár tófunnar runnu upp.
Upp af Fiskilækjum og þar út með
hlíðunum er allmikið skóglendi og
eru þar einu nafni nefndir Fram-
skógar frá Hvannagili að utan og
að Koltungugili að innan.
Nú bregðum við okkur yfir gilið
og komum í Koltunguna sjálfa. Þar
er mikill skógur og stórvaxinn, en
þó ber þar ein hrísla af öllum, bæði
að hæð og hversu beinvaxin hún
er. — Næst fyrir innan Koltungu
koma svo Stigafjöll. Þau eru þrjú
talsins og Koltungan sú fjórða. Er
það venja að einn maður smali
þessi fjöll, en þau eru þannig, að
fara verður upp eitt fjallið og ofan
annað, því ófær gljúfur eru á milli
þeirra allra. Innan við Stlgafjöllin
kemur Hnappadalsá, oft allvatns-
mikil. Þá komum við í innsta hluta
skóganna, Hellisskóginn. Heitir þar
Einstigi neðst, og er það eini stað-
urinn, sem ég veit til að vaxa jarð-
arber í Stafafellsfjöllum. Upp af
Hellisskógum er há heiði, og upp
frá henni er svo Hnappadalstindur,
sem mun vera einhver hæsti tindur
á Austurlandi, þegar Snæfell er
ekki með talið. Inn með Hnappa-
dalstindi að austan gengur Iangur
samnefndur dalur algerlega gróð-
urlaus. Endar hann á svokölluðu
Sviptungnavarpi, sem dregur nafn
af samnefndum tungum. Eru tung-
ur þessar geysi brattar og háar og
illfærar neðan til nema á einstöku
stöðum. Innan við þær er Grísa-
tungnagil, sem er allvatnsmikið og
ljótt glúfur, gróðurlaust, nema
hvað í því er innst allmikil gras-
brekka og hefur oft viljað til að
kindur væru í henni, og verður þá
að koma þeim bæði vaðandi og
dragandi eftir gljúfrinu, sem er
vond leið. Innanvert við gil þetta
eru svo Grísatungur, illræmt og
leiðinlegt pláss, en í þeim eru oftar
hverju kindur, sem allgott er þó að
ná á meðan ekki er farið að harðna
í eða komið hjarn.
Við hverfum nú til baka aftur út
í Hellisskóg og förum inn með
Hnappadalstindi að vestan, en þá
liggur leiðin eftir hinu illræmda
Jökulsárgljúfri. í því eru nokkrir
grasgeirar á nokkrum stöðum og
eru þar alloft einhverjar stroku-
kindur. í Gljúfrinu eru svo nefndir
Fremstistafur og Háistafur, miklar
ófærur. (Ekki er þó sennilegt að
Hrikaleg f jöll, sundur skorin af gljúírum og straumhörðum ám.