Lesbók Morgunblaðsins - 17.08.1952, Qupperneq 8

SD6
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
i*
i
.//»v ^ /,,A, *?>*"****
*rrf' *** Z
,.
: w .v’ ,*'/&?. ff'** ■ •**•
.,'?, y /t„„, . /,/ *9 , ‘ ,/Zr,y,'*Y» iíW.T/ /
'v/
sáúsr ■f/sJ&t,** Mj „Wv/úý />' iir/i-iy' « -V^'
♦/ ./✓ ttJs*y<Mfa%4 . /&&}Stor *&*&• *</'•/ <**
'//'■ ,, T1M <' -‘7s*tUy£&,ssMtf j, ú/A“Zft/s,x »
•■& < ■/X,'*«l'S*t.*>t sUfjK&é/ ett, ‘.rJ <p/rs ,U:• *KY,
X/^»v- .*/>** ^íi
; U..7 ,*£»," <-^^.vw
"/,- / "' •?*' S***, áf&'/ÍU*# Mxf ,/!*,' yýv*,’ fí
<A.*V ”*
- ?*?',, t/AW„t ;,, ttot/Mém /*%* ‘f&k.
f L ** * X
" **®y' : ■ v ‘A/r*//t'J>tú ry,vj*t/ '
*■**/**' -fuJirxts &Á4, J/ífrtyfj
Z"‘" -x,/„/^'4.,*
'/'■ tí,<i"TrJr, /■,
/tSiéS

'■'.-V . .*&, ,. v
Handrit Sveinbjarnar að Ilions-kviðu
takinu í einu, svo sem sjá má á
bréfi hans til Jóns Sigurðssonar 19.
september 1838:
Nú er eg kominn langt með 11.
bindið [þ. e. af FornmannasögumJ
og vona að geta sent það með póst-
skipi að vori. Eg á eftir chrono-
logiskt registur og ættartöluskratta
einhverja pro forma og formála-
mynd, sem eg verð að geyma til
jólanna, því þeir nauða á mér með
prógramm [framhald Odysseifs-
drápu] í vetur. Eg varð að slíta mig
frá Ezekíel í sumar vegna Knytl-
ingu, og þótti mér þó hitt miklu
skemmtilegra. En þá tekur ekki
betra við, þegar Snorra-Edda kem-
ur, eg held eg drepist af leiðindum
yfir henni. —
Þó að latínuþýðingar Sveinbjarn-
ar séu nú á latínulausri öld orðnar
eins konar forngripur, þá eru þó
enn til menn úti í löndum sums
staðar, er telja þær hreinan kjör-
grip og lesa þær sér til hugbótar,
sem væru þeir með Cicero eða ein-
hvern annan fornsnillinginn undir
höndum. Svo frábær þykir þeim
latínustill Sveinbjarnar.
. ' A\t,
Ég minntist í upphafi á orðabók-
arhöfundinn Sveinbjörn Egilsson
og skal nú skýra ögn frá honum.
Augljóst er, m. a. af elzta kveðskap
Sveinbjarnar, að hugur hans hefur
snemma sveigzt að hinum fornu
bókmenntum íslendinga. í Kaup-
mannahöfn vann hann ásamt öðr-
um að útgáfu Sturlungu á vegum
Bókmenntafélagsins, en Jón Árna-
son telur, að hann hafi þó ekki frá-
skákað sig „annað við fornfræðina
en það, sem hann gerði að Sturl-
ungu, þangað til hann var búinn að
taka embættisprófið í janúarm.
1819: en þá sló hann sér að henni
fyrir alvöru.“
í bréfi, sem Sveinbjyyj skrifar
Kask 13. april 1319, kynnumst ver
nokkuð hug hans i þessum efnum.
Hann hefur skýrt Rask frá þeirri
ákvörðun sinni að gerast kennari
á Bessastöðum og segir að svo
búnu: Ekki hefi eg svo strax lyst
til að verða prestur, en næst væri
það skapi mínu, ef eg með tíðinni
gæti kennt eitthvað guðfræðilegt
við skólann, því svo mikið sem eg
annars held aí historia og philo-
logia, þá sýnist mér þó meiri matur
í hinu.
En síðar í sama bréfi segir Svein-
björn: í vetur hefi eg verið að sam-
anlesa Jónsbók (lögin), því hún á
að prentast heima og þar með verið
að lesa sögur mér til dægrastytt-
ingar, milli þess eg hefi borið við
að kenna hér dálítið af íslenzku og
grísku. Hvorki hafa mig bitið hér
slys eða vanheilindi nema heimfýsi
nokkur nú eftir hálft fimmta ár.
Þegar Sveinbjörn talar um, að
hann haíi verið að lesa sögur sér