Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1953, Síða 23

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
781
Vorum vér pílagrímarnir, sem
heimsóttum gröf hans og báðumst
þar fyrir, að brjóta boð hans méð
því? Nei, því að vér beindum ekki
bænum vorum til spámannsins,
heldur báðum vér fyrir honum. —
Vér tilbáðum ekki gröfina, en vér
fundum að vér stóðum þar á helg-
um stað.
Ég baðst þannig fyrir hjá hinum
gullnu grindum, sem eru umhverf-
is gröf spámannsins: „Ó, Allah,
legg þú blessun þína yfir seinasta
spámanninn jafn þúsundfalda og
stjörnur eru á himninum, eða öld-
ur á hafinu". Vér báðum ékki um
nein jarðnesk gæði oss til handa,
það gera Múhamedsmenn ekki, en
vér þökkuðum guði fyrir að hann
hafði haldið verndarhendi yfir oss,
og vér báðum hann að blessa alla
þá, sem vér unnum.
0i)
Gömul saga
Vér komUmst ekki að sjálfri
gröfinni, því að grindur eru um-
hverfis hana. En vinur minn sagði
mér að kista hans væri þar undir
kúptri málmsteypu.
„Það er ástæða til þess," mælti
hann, „og ég skal segja þér söguna
eins og mér var sögð hún. Fyrir
einni eða tveimur öldum komu
tveir aldraðir menn til Medína. —
Þeir þóttust vera lærðir og ein-
lægir Múhamedsmenn. Þeir fengu
inni í húsi rétt hjá musterinu og
þar lifðu þeir í ró og næði og eng-
inn hafði nema allt gott um þá að
segja.
En svo var það eina nótt, að kon-
unginn dreymdi draum. Hann var
þá staddur í herbúðum sínum langt
úti í eyðimörkinni. Hann dreymdi
að guð birtist honum og segði að
gröf spámannsins væri í hættu.
Konungurinn brá þegar við og
þeysti með hermenn sína til Med-
ína. Hann kallaði borgarstjórann
Pílagrímarnir eru
að kveðja Mekka.
Þeir ganga um-
Hverfis musterið
ög biðja: „Herra,
lít þú í náð á
pílagrímsför
mína“.
íyrir sig og skipaði honum að halda
hátíð og kalla þangað hvert manns-
barn í borginni. Svo stóð konungur
sjálfur í dyrunum á veizlutjaldinu
og horfði framan í hvern mann,
sem kom, því að í draumnum hafði
hann séð þá menn, sem gröfinni
stafaði hætta af. En hann kannað-
ist ekki við neinn af þeim, sem
komu.
Þá lét hann kalla á borgarstjór-
ann og mælti: Þú skalt fá að bera
ábyrgð á því, að ekki hafa allir
borgarbúar komið hingað.
í vandræðum sínum rölti borgar-
stjórinn út í borgina til þess að
leita, og þá mundi hann allt í einu
eftir hinum tveimur lærðu mönn-
um. Hann hafði beðið þá að koma,
en þeir höfðu látið það undir höfuð
leggjast og hann hafði ekki tekið
eftir því.
Nú var sent eftir hinum gömlu
mönnum og varð að taka þá með
valdi. Síðan voru þeir leiddir fyrir
konunginn. Þetta eru mennirnir,
sem ég sá í draumnum, sagði hann
þá og skipaði hermönnum sínum
að rannsaka hús þeirra. Þar fundu
þeir jarðgöng, sem lágu inn undir
musterið og voru komin alveg að
gröf spámannsins. Konungur lofaði
guð fyrir það að hann hafði aðvar-
að sig og lét síðan fylla jarðgöngin.
Seinna skipaði hann svo fyrir að
steypa skyldi úr sterkasta málmi
hylki utan um kistu spámanns-
ins“.