Lesbók Morgunblaðsins - 02.10.1955, Blaðsíða 5

tr LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
^mw 537
þannig,“ sagði Dekanozov og stökk
á fætur. „Vér erum ekki að hugsa
um ið „eina og ódeilanlega“ Rúss-
land, heldur allt mannkynið, ör-
eiga allra landa. Vér verðum að
koma hverri þjóð undir fána vorn,
og vér skulum gera það. Að lok-
inni þessari styrjöld mun öll Ev-
rópa falla oss í hendur. Og þriðju
styrjöldinni munum vér ekki reyna
að afstýra, því að hún mun færa
oss sigur yfir öllum heiminum.“
„Ég efast um það,“ sagði ég. „Fé-
lagi Molotov var mér sammála um
að Bandaríkin mundu ganga í þann
hildarleik, sem nú er háður. Og
enginn þarf að efast um hvorum
þau muni lið veita. Ég efast stór-
lega um að þau muni að unnum
sigri leyfa ykkur að gera alla Ev-
rópu að kommúnistaríki.“
„Bandaríkin munu ekki berjast
gegn oss, vegna Evrópu“, fullyrti
Dekanozov. „Og enn síður munu
þau vilja berjast fyrir Eystrasalts-
löndin, sem eru gagnslaus í þeirra
augum. Hafið þið kannske olíu-
námur eða gullnámur að bjóða?
Eða hafa Bandaríkin lagt fé í fyrir-
tæki ykkar? Hafa þau kannske
stóran markað fyrir vörur sínar
hjá ykkur?“
„Ég skal útskýra þetta blátt
áfram fyrir yður,“ sagði Vasiliev.
„Foringjar vorir eru mjög varkárir
stjórnmálamenn. Flokkurinn at-
hugar öll mál nákvæmlega og
tekur ákvarðanir sínar eftir vand-
lega yfirvegan. Þegar vér búumst
við því að þurfa að hafa einhver
mök við eitthvert land, þá er byrj-
að á því að kynnast landinu ræki-
lega, þjóðinni, eiginleikum hennar,
venjum og tilfinningum. Ég get
sagt yður það, að nú eiga sovét-
ríkin aðeins tvo óvini svo teljandi
sé: Þýzkaland og Japan. En Þýzka-
land verður gjörsigrað og því kom-
ið á kaldan klaka án þess að vér
komum þar nærri, og Japanir hafa
þegar flækt sig í vandræðum. Þið
treystið mjög á Bandaríkin, en vér
erum hvergi smeikir við þau. Það
er að vísu satt að þau virðast öflug,
en þessi þjóðajötunn gengur með
ólæknandi sýki. Þér hljótið að vita,
að hver einasti maður þar, hvort
sem það er stjórnmálamaður eða
verkamaður, hugsar ekki um neitt
nema peninga. Enginn ber virð-
ingu fyrir öðrum, enginn kann að
meta þar gáfur, listir og vísindi,
heldur aðeins peninga. Dollarinn
er guð Bandaríkjamanna, og þeir
munu ekki hika við að fórna hags-
munum þjóðarinnar, vinum sínum,
foreldrum og börnum og heiðri
þeirra fyrir dollarann. En hvað er
ég að tala um heiður hjá þeim, því
að þeir þekkja engan annan heiður
en dollarinn. Bandaríkjamönnum
lætur að tala um lýðræði, jafnrétti
og frelsi og monta af því. En eng-
inn veit nema vér að þar ríkir inn
viðbjóðslegasti nazismi og ójöfn-
uður. Þeir, sem eru af engilsax-
neskum stofni, eru sannfærðir um
að þeir sé útvalin þjóð og allar
aðrar þjóðir sé aðeins vinnudýr,
ætluð til erfiðisvinnu. Þeir sem eru
af þýzku bergi brotnir, og þeir eru
margir, fyrirlíta alla aðra. í fám
orðum sagt, þjóðin skiftist í ótelj-
andi flokka eftir þjóðernum, og
hver hatar annan. Hvergi í heimi
er stéttarmunur jafn mikill og slíkt
hyldýpi milli stétta eins og í Banda
-ríkjunum. En þessi stéttaskifting
miðast líka við dollar. Þeir sem
eiga hundrað þúsund dollara, vilja
ekki eiga neitt samneyti við þá,
sem eiga minna. Og þeir sem eiga
milljónir, vilja ekki sjá þá, sem
ekki eiga nema hundruð þúsunda.
Menn hata þá, sem hafa auðgazt
meira en þeir sjálfir, og þeir fyrir-
líta alla, sem eiga minna. í stuttu
máli, kapphlaupið um dollarinn,
hatrið og öfundsýkin eru þjóðar-
einkenni Bandaríkjamanna. Slíkt
ríki er sovétríkjunum ekki háska-
legt, og það er heldur ekkert gagn
í vináttu þess. En það kemur aldrei
til þess að vér verðum að heya
stríð við Bandaríkin. Og séu ein-
hverjir þar vestra, sem vilja óvæg-
ir stríð við oss, þá höfum vér ráð
til þess að koma í veg fyrir að
vonir þeirra um það rætist. Þegar
tími er til kominn, munum vér láta
þetta ríki hrynja innan frá fyrir
atbeina borgaranna og með aðstoð
ins almáttuga dollars. 1
Um Breta er það að ségja, að
þótt þeim standi ógn af oss, þá vita
þeir vel að þeir geta ekki farið með
ófriði á hendur oss, því að einir
hafa þeir ekkert að gera í hendurn-
ar á oss. Eina ríkið, sem gæti verið
oss hættulegt, er Þýzkaland, en nú
verður Þýzkaland molaö og fellur
sjálfkrafa oss í hendur. Frakkland
er þegar hrunið og verður aldrei
herveldi framar.“
„Auk þess hefur Frakkland lengi
verið á okkar bandi,“ greip nú
Dekanzov fram í. „Fimmtíu þús-
undir kennara vinna þar fyrir
okkar málstað. Unga kynslóðin í
Frakklandi fylgir okkur. Það er
langt síðan að við gátum tekið
völdin þar, og við gerum það þegar
þörf gerist.“
EKKERT RÍKI í HEIMINUM
GETUR VARNAÐ ÞVÍ
AÐ RÚSSAR LEGGI EVRÓPU
UNDIR SIG
„Þér sjáið á þessu,“ tók Vasiliev
aftur til máls, „að það er ekkert
ríki í heiminum sem getur varnað
því að vér leggjum Evrópu undir
oss. Og um leið hljótið þér að skilja
hvernig á því stendur að afstaða
flokksins til Eystrasaltsríkjanna
hefur breytzt. Fyrsta skréfið er að
innlima þessi lönd. Flokkurinn get-
ur ekki skotið því á frest, því ekki
er víst að jafn gott tækifæri til
þess bjóðist aftur. Vér viljúm koma
þessu í kring þegjandi og hljóða-
laust. Lithaugaland er kaþólskt og
íbúarnir eru æstir gegn kommún-