Lesbók Morgunblaðsins - 26.02.1956, Blaðsíða 16
IX
LESBÓK MORGUNBLAÐSEN S
BRIDGE
* 9 8 2,
¥ Á
* Á G 7 5
* Á 9 8 4 2
A 10 7 4
¥ G 6 5 3 2
♦ 94
* G 6 3
AÁKDG65
¥ K D 4
♦ K 8 2
* 10
S sagði alslemm í spaða og V sló
út LK.
Saenhafi hefir 12 slagi vissa og 13.
slaeinn getur hann fengið. ef hann
„svínar" tigli. En hann borði ekki að
eiga undir því og helt að hann mundi
geta tromnað einn tígul. Hann tók því
HÁ og síðan tvo slaei á tromn. Þar
nsest tók hann á H K og H D, en
fleveði þar i tíglum. Þá tók hann slagi
á T Á og T K og síðan kom lágtígull
og var trompaður í borði, — en A
trompaði hærra og spiiið var tapað.
S gat unnið á þann hátt, að
trompa lauf í öðrum slag, slá svo út
tveimur trompum, taka slag á H Á og
tromoa lauf aftur. Síðan átti hann að
slá út HK og trompa hann í borði,
slá út laufi og trompa. Þetta var óhætt,
vegna þess að hann vissi að seinasta
tromnið var hjá A. Svo slær hann út
trompi og þá er spilið unnið, því að
L9 er frí og í hana fer tígull af hendi.
A 3
¥ 10 9 8 7
♦ D 10 6 3
* K D 7 5
N
V A
S
VTGFÚS ÞÓRARINSSON
kanselliráð og sýslumaður, faðir
Biama skálds Thorarensens, bjó að
HHðarenda í Fljótshlíð. Sagt er að
dóttur hans, er vér hyggjum Kristínu,
hafi dreymt eitt sinn, að hann gengi
úr stofu sinni til smiðju, sem hann
gerði oft, því hann var hagur maður,
og heyrðist hann hefja upp versið: „Nú
vel í Herrans nafni“, og syngja fagur-
legar en að vana, en hann var söng-
maður góður, rétta síðan út höndina
og syndist henni lýsa um héraðið. Hún
saeði honum drauminn, en hann brosti
við og mælti: „Er það svo, barn mitt?“
— Fáum dögum s*ðar, er var inn 13.
dagur aorilis (1819), gekk hann til
smiðju, og segja þá sumir að hann
gengi út um skammt og mælti við
mann einn, að gott væri þá veður fyrir
Vestmannevinga. og hniei þá niður, en
aðrir að hann felli á steðjann og and-
aðist hann og hafði þá þrjá um
sextugan. — (Árb. Esp.)
ÞJÓÐSÖGITRNAR
Ég minnist sunnlenzks kaunamanns,
sem einn sumartíma var hjá foreldrum
mínum. þegar ég var ofurlítill drengur.
Ég minntist einu sinni £ grannleysi, svo
hann heyrði, á Jón heitinn Ámason
landsbókavörð. „Nú, þú átt við hann
Jón, sem mesta svívirðing hefur gert
íslenzkri alþýðu?" sagði kaupamaður-
inn. — Ég var ekki svo fróður að vita,
að sá Jón, sem ég hafði minnzt á,
hefði gert íslenzkri alþýðu neina sví-
virðing. „Er það ekki hann Þjóðsögu-
Jón, sem þú ert að tala um?“ — „Jú,
það er hann Jón Árnason, sem gaf út
þióðsögurnar,“ sagði ég. — „Veiztu þá
ekki drengur," sagði kaupamaðurinn,
„að sá bölvaður samsetningur var tind-
ur saman og prentaður bara til þess að
sýna, hvað íslenzk alþýða sé vitlaus
og gera henni til skammar, eins og
þessa höfðingja og lærðu menn löngum
langar til.“ (Einar H. Kvaran).
SKRUGGITR SEM
vf.drAttitboðar
í suðaustan og útsunnanáttum á
haustin og tíðlega á vetrum heyrast
einstaka sinnum skruggur. Kalla menn
það boði góðan vetur, heyrist það fyrir
nýár, en vondan ef síðar. (Sóknarlýs.
Sauðlauksdals 1840).
MÝRA-BRODDGÖLTUR — Svo kallast Þetta dýr, en á máli vísinda nefnist
það Echidna. Það er um 40 cm. langt og með volduga brodda sér til vamar.
Trýnið er sivalt og engar tennur hefir það. Heimkynni þess em i inum miklu
skógum í Ástralíu, Tasmaníu og Nýu Gíneu. Það er aðeins á ferli um nætur.
Er það mjög einkennilegt bæði um útlit og lifnaðarháttu. Ekki elur það llif-
andi afkvæmi, sem önnur dýr, heldur verpur eggi og ungar þvi út í kviðpoka,
sem á þvi er. Þegar ungi er skriðinn úr egginu, lifir hann á því að sleikja hör-
und móðurinnar inni í kviðpokanum, og seitlar þá úr þvi mjólk, en dýrið heflr
enga spena. — Dýr það, sem sést hér á myndinnl, er nýlega komið tll dýra-
garðsins í Kaupmannahöfn og þykir metfé.