Lesbók Morgunblaðsins - 08.04.1956, Side 8
204
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
FISKIMAIMIMAEYAR
FISKIMANNAEYAR eru á sundinu milli Kína og Formósu. Eru þaðan
um 50 km. til Formósu, en um 135 km. til Kína. Þær eru taldar 64,
(21 byggð) aðallega lágir hólmar og sker. Þrjár stærstu eyarnar heita
Penghug, Yuweng og Paisha og lykja þær um stórt sjávarlón, þar sem
cr Ijöldi smáeya, en einnig ágæt höfn, þar sem Bandaríkin hafa nú
hcrskip, sem eiga að gæta þess að friður haldist á Formósusundi. —
Maður að naíni Horace Bristol fekk nýlega að fara til cyanna, og hcfur
skrifað um þær fróðlega grein, sem hér fer á eftir. Þótt eyar þessar sé
ekki merkilegar vegna landkosta, hafa þær mikla hernaðarþýðingu
og má vera að þær komi síðar allmikið við sögu.
pORTÚGALAR gáfu eyunum
nafn á 16. öld og nefndu þær
„Ilhas dos Pescadores“, eða Fiski-
mannaeyar, vegna þess að þar lifa
menn aðallega á íiskveiðum. En
Kínverjar kalla þær Penghu, sem
þýðir nánast Brimeyar.
Ég kom á ierðaskriístofuna í Tai-
pei, höfuðborg Formósu, og bað
um far til Fiskimannaeya. Af-
greiðslustúlkan sagði að þangað
væri að vísu flugferðir daglega, en
herstjórnin hefði ráðstafað öllum
flugferðum um næstu vikur. Ég dró
þá upp skírteini frá yfirvöldunum,
er sýndi, að ég hafði leyfi að ferðast
til cynna að taka þar myndir og
til eyanna að taka þar myndir og
sagði að bæði ég og inn stjórnskip-
aði túlkur minn, majór Hsu Piao,
skyldum fá íar með næstu ílugvél.
„En þar er ekkert að sjá,“ sagði
hun.
Faum dögum seinna lögðum við
fjórir a staó i flugvel til Makung,
sem er stærsta þorpið á Fiskimanna
-eyum. Með okkur voru tveir menn
frá Columbia útvarpsstöðinni til að
taka sjónvarpsmyndir. I flugvél-
inni voru margir aðrir farþegar, og
þar var allt fullt af kjúklingum,
ávaxtakörfum, bloðum og pósti.
Þegar við lentum a flugvellinum
hja Makung, skildi eg þegar hvað
afgreiðslustúlkan hafði átt við. Þar
var ekkert annað að sjá en nokkra
menn, sem ætluðu að komast með
flugvélinni til Formósu. Þar voru
einnig tveir jeppar og hermanna-
bíll, sem þyrluðu upp miklu ryki.
Þeir voru komnir til þess að sækja
herforingja og liðsforingja, sem
voru með flugvélinni, og fyrir
milligöngu túlksins buðu þeir okk-
ur annan jeppann, og velkomið
væri að setja dót okkar í herbílinn.
Við vorum þakklátir og ákváðum
að fylgja farangri okkar og ferðast
með herbílnum.
Svo var lagt á stað. Majór Hsu
var í fremri jeppanum, og á honum
blakti fáni setuliðsins. Herforing-
inn var í hinum jeppanum og svo
komum við seinastir í herbílnum.
Við hliðið á flugvellinum var her-
vörður, og þar staðnæmdist fremri
jeppinn, enda þótt hann hefði mátt
halda áfram, þar sem hann var með
setuliðsfánann. En herforinginn
helt áfram í sínum bíl, og varð-
maður h.ljóp æpandi á eftir honum
og veifaði marghleypu sinni. Að-
stoðarforingi, sem var með okkur,
hrópaði að hann mætti ekki skjóta.
Þá sneri varðmaður við, kom að
bíl okkar og lét bullandi skammir
dynja á okkur. Þá steig majór Hsu
út úr sínum bíl og ætlaði að út-
Vatnsból. Éias og hér uia sja eru alls staðar bálr grjotgarðar, hlaðuir ti! að
veita skjol. i