Lesbók Morgunblaðsins - 08.04.1956, Qupperneq 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
205
VIÐ vissum vel, að ekkert gistihús
er í Makung. Þess vegna urðum
við iieldur fegnir þegar billinn stað-
næmcUst fyrir utan stórhýsi nokk-
urt og okkur Var sagt, að þarna
mætturn við dveljast.
„Þetta er búetaður Clnang iZai-
\ Inrm K j n .loAin.
Born eru alltaf
Itk hverrar b.ióðar
í>ew þau eru.
allt húsið ilmaði af blómangan.
„Ég hefði ekkert á móti því að
dveljast hér lengi,“ sagði einn.
„Bíddu þangað til hann fer að
blása,“ sagði majór Hsu. „Mér er
sagt að þetta sé fyrsti góðviðris-
dagurinn í þessum mánuði.“ Svo
benti hann á kræklótt tré utan við
húsið. „Venjulegast þarf að skýla
þessum trjám með bastdúkum,"
sagði hann.
Við veittum þessu litla athygli þá
í svipinn. En þegar við íórum að
ferðast um eyarnar, skildum við
hvað hann átti við.
Vegna þess að nú var gott veður,
vildum við endilega nota tækifærið
að taka myndir. En hvergi mátti
mynda neitt, er við kemur hervörn-
um eyanna. Okkur var því íenginn
til fylgdar ungur og glaðlegur und-
irforingi.
„Ekkert skil ég í því að þið skyld-
uð koma hingað til að taka mynd-
ir,“ sagði hann. „Hér er bókstaflega
ekkert að sjá.“
Við bentum honum á, að enda
þótt eyarnar væri hrjóstugar og
sviplausar, þá ætti hér heirna 83
Stormarnir beygja trén, þar sem ekki er skjól
skýra þetta, en varðmaður sagði
honum að halda sér saman. Miðaði
hann siðan marghleypu sinni á að-
stoðarforingjann og skipaði honum
að koma út úr bílnum. Hann neit-
aði.
Varðmaður kallaði á annan sér
til aðstoðar. Sá hlóð riffil sinn og
setti byssustinginn fyrir brjóst að-
stoðarforingjanum. Við fréttaritar-
arnir fórum á bak við vegg. En er
við heyrðum ekkert skot, diriðumst
við að gægjast yfir vegginn, og
sáum þá að majórinn hafði stillt
til friðar. Þá stigum við aftur á bíl-
inn, og. nú var ekið til Makung.
„Það. gctur vcrið að litið sc um
að. vera á Fiskimannaeyum,“ sagði
cinn okkar, ,,cn cf allt fcr eflir
móttökunum, þá eigum við ýmis-
legt i vændum.“
sheks þegar hann kemur hingað til
eyanna,“ sagði majór Hsu. „En
Japanar reistu húsið, þegar þeir
voru hér, og þar gistu jafnan hátt-
scttir foringjar.“
Skilrúmin í húsinu voru pappírs-
veggir, þar voru stórir gangar og