Lesbók Morgunblaðsins - 12.08.1956, Side 14

450
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
FRIÐLAND REYKVÍKINGA
UM Verslunarmannahelgina var allt
á ferð og flugi hér syðra, enda var
veðrið eins gott og fremst varð á kcs-
ið. Flugvélar, hlaðnar fólki, þeystust i
allar óttir, en einkum þó til Vest-
manneya. AUir langferðabílar voru á
aprettinum, því að ferðaskrifstofurnar
efndu til ótal hópferða víðsvegar um
land. Mannfagnaður var víða og þang-
að streymdu al!s konar farartæki. Veg-
ir voru skraufþurrir og mikið ryk
þyriaðist upp undan umferðinni og
var einkennilegt að líta hér yfir nær-
sveitirnar, því að rykmekkirnir lágu
eins og bönd eítir þeim hvar sem vegir
voru.
Það er sannarlega gott að vel viðrar
þegar fólkið á frí, svo að það geti notað
sér það til þess að komast út í guðs
græna náttúru, láta blessaða sólina
verma sig og anda að sér lofti, sem
er þrungið af gróðurangan. En marg-
ir leita þó langt um skammt. Menn
njóta hvorki sólar né gróðuranganar
meðan þeir sitja i bíl, og það er ekki
vel farið með góða daga að vera á
íerð innan bílveggja frá morgni til
kvölds, svo að segja. Þessu var ég að
velta fyrir mér á sunnudaginn, er ég
stóð á háum kletti uppi í Heiðmörk
og horfði á rykmekkina á vegunum,
Hvert er allt þetta fólk að þeysa til
þess að leita sér að sól og sumri,
þegar það á jafn dásamlegan stað og
Heiðmörk rétt við bæardyrnar?
Viðurkennt skal, að þetta er ekki
réttmæt spurning. Fjölda margir nota
góða veðrið til þess að fara sem víðast
og kynnast landinu sínu. Og það er
virðingarvert. Aðrir leita á fornar
slóðir, því að þeim finnst sólin og veð-
urblíðan njóta sín bezt „heima“, á þeim
slóðum þar sem þeir slitu bernsku-
skór.um. Það er líka virðingarvert, því
að tryggð við átthaga er grundvöllur
sannrar ættjarðarástar.
En samt var því ósvarað, hvort ekki
leituðu margir iangt um skammt. Og
sem ég fór nú að skyggnast betur um
í Heiðmörk, varð eg þess var, að fjöldi
Reykvíkinga hefir þegar uppgötvað
Heiðmörk.
þennan stað. Þama voru sjálfsagt um
hundrað bílar á víð og dreif um mörk-
ina, en fólk sást hvergi. Það var allt
horíið niður í ina dásamlegu hraun-
bolla, þar sem er skjól fyrir öllum
áttum, þar sem allt er umvafið í grær.u
grasi, lyngi og víði. Þó mátti víða
sjá börn vera að leita bérja, sem
engin eru, vegna þess að vorhretið
eyðilagði blómin á lynginu. En þarna
er þó oftast ið bezta berjaland.
Það kom svo í ljós, að hér voru aðal-
lega fjölskyldur á ferð, komnar hing-
að til þess að njóta sumarbliðunnar
allan liðlangan daginn.
Heiðmörk er þegar orðin friðland
Reykvikinga á góðviðrisdögum. Hér
er rúmt og hér er enginn fyrir öðr-
um þótt þúsundir manna safnist þar
saman. Og þótt nú þegar hafi verið
gróðursettar trjáplöntur í stórar spild-
ur, þá er óþarfi að troða þær niður,
því að nóg er lanörými annars staðar.
Nýi gróðurinn er víða lágur i loftinu
og ber fólki að varast að troða á hon-
um. Það getur og séð hvar því ber
að fara varlega, því að viða eru hlið,
sem benda á hvar ræktunarspildur eru.
Þessi hlið eru merkt með nöfnum
þeirra félaga, sem land hafa fengið
til ræktunar.
Um austanverða Heiðmörk hefir
runnið hraunstraumur mikill til forna,