Lesbók Morgunblaðsins - 26.08.1956, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
483
komst til Honolulu og gat losnað
við manninn.
Maður er nefndur William Al-
.bsrt Robinson, bandarískur. Hann
fór í hnattsiglingu á skipi, sem
hann nefndi „Svaap“ (það er ind-
verskt orð og þýðir draumur).
Hann ætlaði að vera við annan
mann, en fyrst í stað skipti hann
um menn svo að segja í hverri
höfn. Seinast náði hann í strák
á einhverri af Kyrrahafseyum.
Hann hét Etera og var kominn af
frumbyggjum eyanna. Þeir Robin-
son voru svo ólíkir sem msst mátti
verða, bæði um lífsvenjur og hugs-
unarhátt, og það var ástæðan til
þess að þá greindi aldrei á. Pilt-
urinn reyndist ágætlega meðan
þeir voru úti á hafi, en hann týnd-
ist í hvert sinn sem í höfn var kom-
ið og ienti þá í sukki og svalli svo
að Robinson varð í hvert skipti að
kaupa hann út úr fangelsi. Þegar
þeir komu til Galapagoseya veikt-
ist Robinson hastarlega af botn-
langabólgu og hafði ekkert viðþol.
Eina lífsvonin var að hann fengi
læknishjálp skjótlega. Hann sendi
út neyðarskeyti, en ekkert skip
var þar nærri. En svo kom allt í
einu skeyti frá bandaríska flota-
málaráðuneytinu: „Sendum þegar
tundurspilli, flugvélar og lækni“.
Ef Robinson hefði verið þarna
hálíri öld fyr, hefði hann mátt
deya drottni sínum. Tækni nú-
tímans bjargaði honum — læknir-
inn kom nógu snemma. Svo var
flogið með hann til meginlandsins
og honum komið á spítala. Þegar
hann komst á fætur lagði hann á
sjóinn aftur, og enn er hann á
siglingu um úthöfin. Menn geta
ekki hætt þegar þeir eru byrjaðir
á þcssu.
----o----
Fæstir eru ríkir af þeim, sem
fara í hnattsiglingar á smákænum.
Sumir hafa aflað sér fjár með
fyrirlestrum, og aðrir leggja á stað
með tvær hendur tómar. Einhver
ódýrasta sigling yfir haf, þótt stutt
væri, er sú er tveir ungir Norð-
menn flýðu úr landi í seinasta
stríði og komust til Bretlands. Þeir
höfðu keypt 40 ára gamlan dekk-
bát, sem talinn var ósjófær fyrir
löngu, og greitt 50 krónur fyrir
hann. Á honum sigldu þeir svo
yfir Norðursjó.
Annars eru þessar úthafs sigling-
ar á smáfleytum, mjög kostnaðar-
samar. Menn gera sér naumast
grein fyrir því í byrjun. Það er
því ótrúlegur fjöldi smábáta sífellt
á ferð um úthöfin, og mundi mönn-
um blöskra ef þeir vissu hve marg-
ir eru á slíkum ferðalögum nú. En
það veit enginn, því að þessir menn
láta hvorki skrá sig né fleytur sín-
ar. Þeim er það fyrir öilu að losna
úr viðjum menningarinnar, losna
við seigdrepandi og tilbreytinga-
lausa vinnu í skrifstofum eða
verksmiðjum. Margir af þessum
mönnum hverfa, þeir farast í hafi
vegna þess að þeir hafa ekki kunn-
að neitt til sjómennsku. Hér á við
það sem segir í biblíunni: „Margir
eru kallaðir, en fáir útvaldir“.
Vegna fjárskorts er útbúnaður oft
slæmur, en það er betra að vera
vel út búinn í langferð.
Hjón frá Suður Afríku voru
stödd í Englandi og þau ætluðu
sér að komast heim á smábáti. Þau
keyptu sér vél í hann og allan
útbúnað, en höfðu ekki peninga
til að borga þetta. Að næturlagi
laumuðust þau á stað, struku frá
skuldunum, og það gat ekki góðri
lukku stýrt. Úti í Ermarsundi
hrepptu þau stórviðri og urðu að
leita hafnar. Þau komust til Wey-
mouth, en þar var þegar lagt hald
á bátinn, og þar með var þeirri
sjóferð lokið.
Til er það, að glæfralegar sjó-
ferðir heppnazt, eins og sést á því
er Fred Rebell sigldi aleinn á 18
feta löngum báíi yíir Kyrrahaíið
árið 1931, vegarlengd sem er um
9000 sjómílur. Fred Rebell var ætt-
aður írá Lettlandi, en átti heima
í Sydney í Ástralíu. Hann kunni
ekkert til sjómennsku, nema þá
þekkingu, sem hann hafði getað
snapað saman í alþýðubókasafninu
í Sydney. Þar teiknaði hann sér
sjálfur sjókort eftir afgömlum
korturn. Sextant bjó hann sér til
sjálíur og hafði hnífsblað úr ryð-
fríu stáli fyrir spegil. Hann var
53 vikur á leiðinni til Los Angeles
í Kaliforníu, en ferðalagið hafði
ekki kostað hann meira en 45
sterlingspund.