Lesbók Morgunblaðsins - 26.08.1956, Blaðsíða 1
r dæmdur
rimarholm
Ttf AÐUR er nefndur Þorsteinn og
bjó á Bekanstöðum í Skil-
mannahreppi fyrir réttum 150 ár-
um. Foreldrar hans voru Einar
Björnsson og Katrín Magnúsdótt-
ir. *Áttu þau heima á Hvítanesi
þegar Þorsteinn fæddist, og fá af
presti þann vitnisburð að þau séu
ráðvönd, þrifin, vinnusöm og læs.
Síðar fluttust þau að Leirárgörð-
um. Ólst Þorsteinn upp hiá þeim
og var hann fermdur í Melakirkju
18. maí 1792. Þá gefur piesturinn
honum þann vitnisburð, að hann
kunni „sakramentisbænir, sjóferða-
bæn og bæn um góðan afgang, sem
og barnabænir, líka nokkra sálma
og sé læs; hafi hann lært hjá for-
eldrum sínum í 5 ár“. Af þessum
vitnisburði verður lítt ráðið um
gáfnaíar Þorsteins, en talið var að
hann hefði verið mjög grannvitur
og undarlegur.
Frá Leirárgörðum flytjast for-
eldrar hans að Ósi og þar andast
Einar 7. apríl 1800, þá 52 ára að
aldri, og er banamein hans talið
brjóstveiki (tæring). Ekkjan helt
áfram búskap að Ósi næsta ár og
var Þorsteinn fyrirvinna hjá henni.
En auk þess var þar í heimili Gróa
Magnúsdóttir, systir Katrínar, með
tvö börn sín, Guðrúnu Þórðardótt-
ur 12 ára og Magnús Þórðarson 5
ára, og er hann talinn fóstursonur
Katrínar.
Ekki verður séð hvenær Þor-
steinn fer að búa á Bekar.stöðum,
því að manntal vantar frá þeim
árum, cn þangað er hann kominn
1806, þegar saga þessi hefst. Var
móðir hans þar hjá honum, komin
fast að sjötugu og svo að segja
karlæg. Þar voru þau líka Guðrún
Þórðardóttir, þá 18 ára, og Magnús
tíu ára gamall. Sagt er að Þor-
steinn hafi átt allgott bú og fleira
fé en hann var fær um að heya
fyrir, með þeim mannafla er hann
haíði. Fekk hann því Þorleif nokk-
urn Þorsteinsson á Litlu Fellsöxl
til þess að slá hjá sér þrjá daga
um sumarið ,og síðán að t^ka af
sér til íóðurs nokkur lömb. Fyrir
þetta átti hann að greiða Þorleifi
með fé á fæti. Og þá um haustið
afhenti hann Þorleifi veturgamlan
sauð og þrjú lömb. Lömbin rak
hann eða lét reka til Þorleifs, enj
á sauðinn vísaði hánn honum í'
fé hans.
Þá vildi svo til, að tveir vetur-
gamlir sauðir voru aðkomandi í fé *
Þorleifs og voru með sama marki,
nema hvað skalckaði einum bita.
Annan sauðinn átti Þorsteinn á
Bekanstöðum, en hinn Narfi
hreppstjóri Þórðarson, er þá bjó
á Kjaranstöðum. Vildi nú svo illa
til, hvernig sem á því hefir staðið,
að Þorsteinn vísaði Þorleifi á sauð
Narfa. Tók Þorleifur sauðinn og
skar hann.
Nokkru síðar auglýsti Narfi að
sér hefði horíið veturgamall sauð-
ur og lýsti honum nákvæmlega og
marki hans. Rankaði þá Þorleifur
við sér að þetta mark hefði verið