Lesbók Morgunblaðsins - 06.10.1957, Blaðsíða 8
S08
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Ameriska flugkonan
Amalia Earhart hvarf á Kyrrahafi
EIN af hinum svonefndu Gilberts-
eyum í Kyrrahafi heitir Howland.
Þetta er í rauninni ekki annað en
lítill hólmi úti í reginhafi, 4 km
á lengd og 1% km á breidd, og nær
ekki nema um 20 fet upp úr sjó.
Fyrst þegar hún fannst var hún
þakin fugladrít, og einstaka sinn-
um fóru menn þangað til þess að
sækja áburð. En enginn settist þar
að. Svo var það árið 1935, er Banda-
ríkin þóttust þurfa á að halda við-
komustöðum fyrir flugvélar í
Kyrrahafi, að þar var gerður flug-
völlur og sett upp loftskeytastöð.
En svo var það að kvöldi hins
2. júlí 1937, að nafn þessa hólma
var á vörum manna um allan heim.
Á símstöðinni þar sátu menn við
tækin, áhyggjufullir og hugsandi,
því að þeir vissu að allur heimur-
inn beið frétta frá Amelia Earhart,
sem var á leið yfir Kyrrahafið í
Lockhead Electra flugvél, og vænt-
anleg þangað á hverri stundu. En
þeir vQru áhyggjufullir út af því,
að nú var komin kafniðaþoka á
eynni.
Amelia Earhart var á leið um-
hverfis hnöttinn. Hún hafði þegar
flogið 23.000 enskar mílur, yfir
Natal, Dakar, Aden, Karachi, Port
Darwin til Lae á Nýu Gíneu. M?ð
henni var aðeins vélarmaður, Fred
Noonan að nafni. Þau ætluðu að
leggja á stað frá Lae hinn 1. júní
og næsti viðkomustaður átti að
vera Howland, en þar voru 2600
enskar mílur í milli.
Áhyggjufullur blaðamaður hafði
spurt ungfrú Earhart áður en hun
lagði á stað frá Lae: „Haldið þér
að flugvöllurinn á Howland sé
nógu stór til þess að þér getið lent
þar?“
Hún hló og svaraði: „Já, alveg
nógu stór, hann er hér um bil
svona.“ Og svo tók hún saman
gómum vísifingurs og þumalfing-
urs, til þess að tákna eyna. Og
hláturinn átti að tákna það að með
góðu skapi mundi hún vinna bug á
öllum erfiðleikum.
Nú var þó fram undan hættu-
legasti áfanginn, og Bandaríkja-
stjórn hafði verið að hugsa um að
banna henni svo hættulegt flug.
Þó varð ekki af bví, vegna þess að
ungfrú Earhart var ekki neinn við-
vaningur. Árið 1928 hafði hún flog-
ið sem farþegi yfir Atlantshafið,
og 1932 hafði hún flogið yfir At-
lantshafið ein síns liðs. Og fyrir
skömmu hafði hún flogið frá San
Francisco til Hawai-eya.
í Lae var benzín látið á flugvél-
ina og hún stóð ferðbúin. En þá
dró upp kólguský og gerði úrhellis-
rignmgu, svo að fresta varð ferð-
inni um einn sólarhring. Morgun-
inn eftir, 2. júlí, sem var þriðju-
dagur, settist flugkonan undir stýri
klukkan tíu að morgni og renndi
á stað. En það var eins og flugvélin
vildi ekki halda áfram. Hún rann
áfram eins og hún væri föst við
flugbrautina. Seinast voru ekki
nema nokkrir tugir metra eftir.
Mönnum leizt ekki á blikuna. En
allt í einu kallaði einn: „Þar greip
hún flugið!“ Það var rétt. Flug-
vélin var laus við jörð og stefndi
upp í loftið. Svo tók hún stefnu í
austurátt.
Þetta var í fyrsta skipti að kona
ætlaði að bjóða dulmögnum Kyrra-
hafsins birginn. En hún þurfti
ekki að flækjast á skipi milli
grynninga og eya, þar sem mann-
ætur bjuggu. Hún fór í loftinu og
með 200 mílna hraða á klukku-
stund. Hún flaug yfir Salomons-
eyar. Þær sáust íafn greinilega á
dimmbláum sjónum eins og hún
hefði haft stórt landabréf fyrir