Lesbók Morgunblaðsins - 06.10.1957, Blaðsíða 16
516
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
ÞETTA spil kom fyrir í brezkri keppr
Dodds og Konstam voru S-N, en Gar
aner og Mollo V-A.
A 7 4 3
V A D 8 6 4 2
♦ K 5
+ K3
A -
V G 5
♦ Á D G 7
6 4 3 2
* 10 7 4
N
V A
S
A A K 9 8 6
V 9 7
♦ 98
* D G 9 8
A D G 10 5
2
V K 10 3
♦ 10
A A 6 5 2
S gaf, S-N áttu 90 fyrir, en V-A voru
i hættu.
Dodds hóf sögn með 1 spaða, en Gard
-ener sagði 4 tígla. Það var nokkuð
bíræfið og vera í hættu. Konstam tvö-
faldaði og sló út spaða, S drap með
kóng, en V trompaði. Nú kom út lág-
tigull og Konstam drap með kóng. Síð-
an sló hann út L K, og hefði átt að
byrja á því! Gardener gaf hann, en
næsta lauf drap hann með ás. Nú
neyddi hann S að drepa spaða með
ásnum og trompaði hann. Nú tók hann
einn slag á tromp og sló svo út HG.
Þá er sama hvað Konstam gerir, hann
getur aðeins fengið slag á HÁ.
Spilamenn segja að ekkert sé athuga-
vert við það þótt Konstam tvöfaldaði
4 slaga tigulsögn, enda hefði spilið ver-
ið tapað ef hann hefði hitt á rétt útspil
— LK.
ÓLAFUR A EYRI
Árið 1791 fluttist sá maður búferlum
að Eyri í önundarfirði, er Ólafur hét
og var Magnússon. Hann var merkur
maður og gerðist brátt hreppstjóri ön-
firðinga. Kona hans var Þuríður Gísla-
dóttir, prests á Mýrum í Dýrafirði og
Stað í Súgandafirði. Hún var talin
kvenkostur. Þau hjón áttu fjóra syni,
Nt FÖLNA BLÓM — Mynd þessi er tekin á Austurvelli í lok septembermán-
aðar. Hið mikla blómskrúð vallarins er þá að byrja að láta á sjá, en það er
flestra manna mál, að aldrei hafi Austurvöllur verið fegurri en í sumar. Hjálp-
aðist þar allt að, smekkvisi garðyrkjumannsins, góð hirðing og góð tíð. Blóma-
beðin hafa verið augnayndi bæarbúa um fjögurra mánaða skeið, en nú kemur
haustið og strýkur kaldri hendi um marglitar reinarnar og það er eins og
verið sé að slökkva óteljandi ljós, er blómin hníga hvert af öðru í duftið.
sem upp komust, og eru fjölmennar
og merkar ættir frá þeim komnar. —
Svo sagði Ásbjörn garðyrkjumaður
Bjarnason eftir Ólafi Jónssyni á Eyri,
sonarsyni Ólafs Magnússonar, að
nokkru eftir aldamótin 1800 hefði skip
eitt norskt komið til Flateyrar, þrotið
að vistum. Hefði Ólafur tekið skipverj-
um höfðinglega og veitt þeim mat eft-
ir þörfum, en skipstjóri hefði í launa-
skyni boðið Ólafi að útvega honum
jörð í Noregi, er miklum mun væri
betri til ábúðar en Eyri, og hvatt hann
mjög til þess að flytja búferlum. Ólafi
þótti boð skipstjóra girnilegt og seldi
bú sitt og leigði jarðir sínar eða seldi
og bjóst alfarinn af landi burt. — Það
mun fullvíst, að Ólafur hefir komizt
klaklaust til Noregi haustið 1805, en
líklega hefir hann orðið fyrir von-
brigðum þar eða ekki fest yndi, um
það er nú ekkert kunnugt, en vorið
1807 kemur hann aftur þaðan til Kaup-
mannahafnar með fjölskyldu sína á leið
heim til Islands. Það sama ár byrjaði
sjöárastríðið milli Dana og Englend-
inga, og fór svo, að Bretar hernámu
íslandsfar það, er Ólafur var á, og
fluttu til Skotlands. Þar andaðist hann
hinn næsta vetur. Sumarið eftir komst
ekkjan, Þuríður Gísladóttir, með börn
sín heilu og höldnu til Islands. —
(Óskar Einarsson).
JÓN BJARNASON
er kennari var á Hólum 1664 og
rektor þar 1667—73, vígðist eftir það
prestur að Staðarbakka og helt hann
þann stað ævilangt. Honum er svo lýst,
að hann hafi verið hinn lögfróðasti
maður, skynsamur, vel lærður og stál-
munnur, og skáld. Hann andaðist 8.
sept. 1705. „Hann bjóst við burtför
sinni og ráðstafaði sínu húsi, sagðist
ei mundu í bænum deya, gekk að steini
nokkrum á hlaðinu, og nær hann þar
kom, hné hann niður og sagði: „Herra
Jesú; meðtak þú minn anda“, og sofn-
aði svo. (Grst. ann.)
HALAFISKAR
Arið 1637 rak fyrst þá orma, sjóorma,
sem sumir kalla halafiska, undurmarga
á Vestfjörðum, en síðan hefir rekið hér
og hvar um landið, einkum í Vestfirð-
ingafjórðungi undur af þeim. Halinn
á þeim er sem akkerisfleygur að aftan,
kjafturinn mjög víður, með öngum
fram úr hausnum, og þá í þá var tekið
duttu öll innýflin fram um kjaftinn,
svo skrokkurinn var eftir tómur (Ball-
arár ann.)