Lesbók Morgunblaðsins - 24.11.1957, Page 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
621
Julius Schopka ræðismaður.
uppgötvaðist að eitt strokklokið af
dieseivélinni var sprungið og fór-
um við þá með fullri ferð til Kiel,
til þess að ná í varastykki. Sömu
nótt komum við til Kiel og lögð-
umst við hlið U-156.
Sprengingin mikla
Snemma næsta dag, þann
29. október, fór U-156 í þurr-
kví, svo við gátum lagst að
hafnarbakkanum. Ég gaf skipun
um að láta athuga öll tundurskeyti,
en aftari tundurskeytin voru hlað-
in, þar sem við ætluðum að fara
strax aftur, þegar við hefðum
fengið varastykki.
Rétt eftir kl. 9 um morguninn fór
ég eftirlitsgöngu um bátinn, svo
kallaði ég á verkfræðinginn, til
þess að koma með mér í land og
tilkynna komu og brottför bátsins.
Við vorum rétt komnir á skrif-
stofuna, þegar drunur ógurlegrar
sprengingar kváðu við. Alls staðar
í nágrenninu rigndi rúðubrotum.
Þegar við litum slcelkaðir út um
rúðulausan gluggann, sáum við
háa svarta vatnssúlu, sem einmitt
var að falla niður. Slysið virtist
hafa skeð nálægt okkar bát, og við
þutum af stað þangað.
Allt í kring um okkur féllu stór
járnstykki úr loftinu, og glerbrot
lágu um allt. Þegar við komum á
hafnarbakkanum, þar sem U-52 lá,
sá ég efri hluta stjórnturnsins um
það bil að sökkva, með opið inn-
gangslokið. Rétt hjá var vélbátur,
sem bjargaði nokkrum, sem af
komust.
Ég gæti ekki óskað hatramm-
asta óvini mínum þeim tilfinning-
um, sem fóru um mig við þessa
sjón og það leið nokkur stund áð-
ur en gat hrært legg eða lið.
Hvað hafði skeð? Hvernig var
þetta mögulegt? Hafði einhver
skyssa verið gerð, sem ég bar á-
byrgð á? Hve margir höfðu farizt?
Átti mína sómasamlega kafbáts-
stjórn að fá slíkan endi?
Smátt og smátt kyrrðist sjórinn
þar sem áður hafði legið einn af
okkar beztu kafbátum. Vélrænt gaf
ég skipun um að hinir eftirlifandi
af áhöfninni skyldu safnast saman
í spítala orustuskipsins „Prinzreg-
ent Luitpold“, sem lá beint fyrir
aftan slysstaðinn. Ekkert var frek-
ar að gera á slysstaðnum. Björgun-
in varð að bíða kafara og hegra.
Á orustuskipinu „Prinzregent
Luitpold“ dó einn maður, vegna
þess að stór stálblokk hitti hann og
á öðrum kafbát drap stálflís annan
mann. Ennfremur særðust margir
hættulega.
Á spítalanum taldi ég áhöfn
mína og lét hjúkra hinum særðu.
Meira en helmingur áhafnarinnar
hafði bjargazt og smám saman
komu aðrir, sem höfðu verið við
störf í landi eða hafði verið bjarg-
að af öðrum skipum.
Það var ekki hægt að segja um
orsök slyssins, en það var greini-
legt, að annað hvort eða bæði aft-
ari tundurskeytin höfðu sprungið
og þótt undarlegt megi virðast, án
þess að nokkur væri að vinna við
þau. Það var búið að athuga þau
og setja þau á sinn stað og loka
tundurskeytabyssunum aftur. Sjó-
mennirnir, sem hjálpuðu við þetta
voru farnir fram í, til þess að halda