Lesbók Morgunblaðsins - 24.11.1957, Page 16

628
LESBÓK MORGUNBLAÐSIN
BRIDGE
A Á K 4
V Á 10 3
♦ K 7 5 2
+ Á K 3
* 75
V D 7 5
* D G 10 9
* 8 5 4 2
A G 10 9 8
V G 8 6 4
♦ 843
* 9 6
N
V A
S
A D 6 3 2
V K 9 2
♦ A 6
* D G 10 7
S — N komust í 6 grönd og það er
rétt sögn. S er sagnhafi. Út kom TD.
Nú sér S að hann á 11 slagi vissa og 12
ef spaðarnir eru 3—3. En ef það bregst
verður að reyna að vinna á annan
hátt, og hvern litinn skal velja?
S á að byrja á því að taka 4 slagi á
lauf og fleygja spaða úr borði í sein-
asta slaginn. Síðan tekur hann slagi á
SÁ og SK og slær svo út lágtígli og
lætur V fá þann slag. Þá eru þessi spil
á hendi:
A —
¥ Á 10 3
♦ K 7
* -
* 10 9
¥ G 8 6
♦ —
* —
A D 6
¥ K 9 2
♦ —
+ —
A —
f D 7 5
♦ G 10
JL —
N
V A
S
V þorir ekki að spila hjarta og verð-
ur því að slá út tígli, og í hann verður
A að fleygja hjarta. S kemur sér nú inn
á HK og slær út SD, og nú verður V
að fleygja sér í óhag, annað hvort tígli
eða hjarta, og er sama hvort hann ger-
ir, S á slagina sem eftir eru.
STILLTTi ÞIG!
Guðbrandur Vigfússon fór í Bessa-
SOGSVIRKJUNIN. Mynd þessi er frá Efra Sogi, þar sem hin nýa orkustöð á að
rísa. Á miðri myndinni sést hvar verið er að sprengja fyrir grunni stöðvarhúss
ins. Uppi á bakkanum sjást hús þeirra, sem vinna við virkjunina.
(Ljósm. Ól. K. Magnússon).
staðaskóla 1844 og er lítið um skóla-
veru hans að segja. En 1849 útskrifað-
ist hann með bezta vitnisburði og var
um allt prýðilega að sér, en sérstak-
lega hafði hann lagt stund á grísku,
og því er sagan þegar hann var uppi
grískunni til burtfararprófs hjá
Sveinbirni Egilssyni, að hann var bú-
inn að þýða í einu vetfangi, áður en
Sveinbjörn áttaði sig, og þá var það
sem hann sagði við Guðbrand: „Stilltu
þig, gæðingur!" (Dr. Jón Þork.)
BAÐSTOFUÁST
Eg hefi þekkt vel efnaða konu, sem
hafðist við í einhverju því versta bað-
stofuhreysi, sem eg hefi nokkurn tíma
komið inn í. Þar var svo dimmt, að eg,
sem hafði óvenjulega góða sjón á æsku
-árum mínum, sá þar ekki á bók um
hádegisbilið að vetrinum. Veggirnir
voru óþiljaðir, en eitthvað tvær fjalir
voru negldar á stoðirnar fyrir ofan
rúmin, og á þær fjalir lagði rakinn
þykka, fúla mygluskán. Gangurinn
milli rúmanna var álika breiður og
flór milli fjósbása. Allt var eftir þessu.
Konan átti uppkomin börn, sem voru
hjá henni, og þau sárlangaði til að rífa
baðstofuna og byggja nýa. Þau langaði
til að fá svo mikið rúm inni, að hægt
væri að snúa sér við. Þau langaði í
hreinna loft en moldar- og myglufýl-
una. En móðir þeirra treysti sér ekki
til að una lífinu nokkurs staðar annars
staðar en í þessari baðstofu, sem hún
hafði svo lengi dvalið í. Og börnin
urðu að draga að fá sér nýa baðstofu
þangað til móðir þeirra var dáin — og
hún varð allra kerlinga elzt. (Einar H.
Kvaran)
ROÐSKOR
Steinbíturinn er víða á Vestfjörðum
aðal-fiskæti manna; er hann hertur en
þó stundum saltaður og hafður í súpu-
mat á vetrum. Beinin eru brúkuð fyrir
kýr og fé, og eins harðir steinbítshaus
ar; þegar fisklítið er, taka menn þó oft
kinnfiskinn úr hausum, áður en þeir
eru gefnir skepnunum. Steinbítsroð er
alls staðar hér um slóðir notað í skó
leður á vetrum, kvenfólk notar og víð;
roðskó á sumrum. Eins og geta má
nærri eru roðskór ekki sérlega hald-
góðir, og þegar menn fara langa leið
gangandi, þurfa þeir að hafa með sér
heila kippu af roðskóm. Eg hefi heyrt
menn vestra — líklega í spaugi —
ákveða lengd fjallvega með því að
segja, að það væri svo og svo margra
„roðskóa heiði“. (Þorv. Thoroddsen)