Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1960, Blaðsíða 11
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
255
Helgi Valtýsson:
u
or
Frjómoldin ilmar, og grasið grær.
GróBur í hverju blaði og strái!
Svellandi lif, þar sem svart vár í gær.
Sólskm og vor og lömb og œr. —
Lífið er vaknað úr vetrarins dái! —
Leikandi börn klappa lófunum saman,
broseyg og brún t framan!
Hér sit eg að völdum. Hver dagur er dœll
og dásemdarfagur t mínu rtki!
Eg strita og vinn, eg er sveittur og sœll,
er sjálfur kóngur, herra og þrœll!
— Og moldin ris hæst t móður-Uki!
Nú drýpur hunang af hverju strdi.
Hér finn eg állt, sem eg þrái!
Frá morgni til kvölds, langan dýrlegan dag,
Drottinn og eg göngum báðir að verki.
Við syngjum báðir vorn sólar-brag
við sama fagnandi hjartaslag.
— Ög starfsgleðin er okkar aöalsmerki!
En hve það er yndislegt erfiði og gaman
að unna og starfa saman!
Ouð blessi þig, Itfþrungna feðrafold
með faðminn þinn grœna l sólarmildi!
Guð blessi þig, frjósama móðurmold,
sem mettar þin börn og gleður allt hold,
— og „ylhýru máli“ gafst eilifðargildi! —
Eg beygi kné min t bœn og lotning:
Guð blessi þig, móðir og drottning!
Stóra stökkið
Heimsmet
í fallhlífarstökki
MAÐUR er nefndur Joe Kittinger
og er nú rúmlega þrítugur að
aldri. Snemma fekk hann mikinn
áhuga fyrir allskonar hraðferðum,
og 18 ára gamall hafði hann fengið
kappsiglingabát. ekki einn af þess-
um gömlu seglbátum, heldur vél-
bát, sem fer svo hratt að hann
fleytir kerlingum á vatninu. Með
þennan bát var hann í tvö ár, en
var þá kvaddur í flugher Banda-
ríkjanna. Þar var hann fljótt sett-
ur til þess að reyna hinar hrað-
fleygustu þotur, og um nokkurra
ára skeið var hann í Danmörk,
Noregi, Belgíu og Hollandi til þess
að kenna mönnum að fara með
þotur þær, er þessi lönd fengu hjá
Bandaríkjunum. Hann var einnig
þaulvanur því að stökkva með fall-
hlíf, og lét sér fátt fyrir brjósti
brenna. Þess vegna varð hann fyr-
ir valinu, þegai senda átti mann
upp í háloftin og stökkva þar út úr
farartækinu og láta sig falla til
jarðar. Þótti það að vonum hin
mesta dirfskuför Kittinger hafði
að vísu komizt í kynni við háloftin
áður, því að 1957 hafði hann verið
í flugbelg, sem komst í 96.000 feta
hæð.
Það var í nóvembermánuði sL
að tilraunin átti að fara fram á
Hvítusöndum, þar sem er ein af
eldílaugastöðvum Bandaríkjanna.
Klukkan þrjú að nóttu lagði hann
á stað frá Alamogordo út á flug-
völlinn, því að mikil leynd var
yfir þessari tilraun. Aðallega var
það þrennt, sem rannsaka skyldi.
í fyrsta lagi hve hátt væri hægt að
komast í flugbelg. I öðru lagi hvort
menn gæti komist lífs af ef þeir
fleygðu sér út í geiminn á yztu
mörkum gufuhvelsins. Og í þriðja
lagi að reyna geimferðabúning,
sem ætlaður er þeim flugmönnum,
er seinna eiga að fljúga hnatta á
milli.
Úti á flugvellinum beið hinn
mikli loftbelgur með lítilli körfu
og í henni allskonar mælitæki,
Byrjað var á því að láta Kittinger
anda að sér súrefni í tvær klukku-
stundir, til þess að útrýma öllu
köfnunarefni úr blóðinu, þvi að
ella var hætta á því að hann fengi
krampa í háloítunum. Því næst
var farið að klæðp hann í búning-
inn. Fyrst voru það tvenn nærföt
úr ull, þar utan yfir flugbúningur
eins og menn uota í pólflugi, því-
næst hlý samfella þar utan yfir. Á
hendur hans voru settir rafhitaðir
hanzkar og á fætuma fekk hann
skó, með sérstökum sólum. En ut-
an yfir allt þetta var hann svo
klæddur í nokkurskonar kafara-
búning og hjálmur settur á höfuð
hans, til þess að hann skyldi ekki