Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1960, Síða 16

260
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A A 7 6
V D 5 3
♦ A 9 3 2
«D94
é KG2
¥ G 9 7 6 2
♦ 10 8 4
A A 2
A D 10 9 8 3
¥ A K 4
♦ K D 7
* 7 6
A 5 4
¥ 10 8
♦ G 6 5
* K G 10 8
5 3
S gaf og sagnir voru þessar:
S V N A
1 sp. pass 2 t. pass
2 sp. pass 3 sp. pass
4 sp. pass pass pass
V sló út LÁ og A fleygði gosa,
svo V spilaði laufi aftur. Þá drap A
með 10 og sló út kóng, S drap með
S 8 og V drap með hærra trompi, þó
ekki gosanum heldur kónginum. Ef
hann hefði drepið með gosa gat S
hæglega spilað kónginum af honum.
En nú helt S að A ætti gosann, og
næst er hann komst að, tekur hann
slag á SÁ, slær svo út lágspaða og
svínar S 9. En þá fær V slag á gos-
ann og S tapar spilinu.
Húsvitjun.
Dreng nokkrum var komið fyrir til
kennslu og undirbúnings fermingar ’á
einum helzta bænum í sókninni hjá
Rannveigu nokkurri. Þá presturinn
húsvitjar, lætur hann bóndann spyrja
dreng. Hann spyr: Hver hefir skapað
þig, Mangi minn? — Svar: — Guð
faðir, segir hún Rannveig. — Hver
endurleysti þig, narrinn þinn? — Svar:
— Jesús, Kristur, segir hún Rannveig.
(Bóndi espast): — Hver hefir þá helg-
að þig, fanturinn þinn? — Svar: —
Heilagur andi, segir hún Rannveig.
—. Þá Rannveig heyrir þetta, verður
GRÁSLEPPUVERKUN. — Sennilegt er að vatn komi í munninn á mörgum, er
þeir horfa á þessa mynd, raðir af þessari ágætu grásleppu vestur á Verbúðum.
Þegar grásleppan er orðin hæfilega si gin, er hún seld, og fá hana sjálfsagt færri
en vilja, því að vel verkuð grásleppa hefir jafnan þótt hunangsmatur. Og þetta
er líka þjóðlegur réttur, því að hvergi í heimi, nema á íslandi, mun sigin grá-
sleppa vera á boðstólum. (Ljósm.: Ól. K. Magnússon)
hún smeyk og heldur frá sinni hálfu
eitthvað feil í vera, gellur því við yfir
frá í baðstofunni og segir: — Ekki
að hafa mig fyrir því, Mangurinn
minn, því hún Oddbjörg systir sagði
mér. — Þegar Oddbjörg, sem var hús-
freya, heyrir þessu dróttað að sér,
kallar hún hátt upp og segir: — Ekki
að hafa mig fyrir því, systir mín, því
hún móðir mín sæl sagði mér, og mun
þó satt vera, því aldrei kom hún,
drottins fuglinn ,með neina stórlygi,
sem ekki mátti standast.
(Skrifarinn á Stapa).
Bjamarbrunnur.
Brunnur hét Bjarnarbrunnur í
Grímsey, en það nafn var þó gleymt
þar á eynni 1846—49. En brunnur sá
var svo til orðinn, að eitt sinn var
vatnslaust í eynni. Kom þá þar eða
var þar bjarndýr og sló með hramm-
inum upp stein. Kom þar þá upp vatn
og var gerður brunnur úr og kallað-
ur Bjarnarbrunnur. Sagði séra Páll
Tómasson séra Jóni Norðmann 1862,
að það væri brunnur sá hjá Sandvík,
er síðan hefði verið kallaður Kaldi-
brunnur. — (Allrahanda).
Kirkjan í Odda
stendur í útsuður frá bænum, vegna
þess, að áður en kirkjan var byggð
sáust par menn „sigla“ í loftinu. Köst-
uðu þeir niður sverði, og stóð það á
oddinum útsuður frá bænum. Bónd-
inn í Odda vissi, að þar átti hann að
setja kirkjuna, en honum þótti það
óvánalegt og vildi setja hana suð-
austur frá bænum, og á því byrjaði
hann. En þá var hvert sinn fallið að
morgni, það sem áður var búið að
byggja að kvöldi. Var þá ráðið af að
setja hana þar, sem hún nú er, og tókst
það vel. (Brynjólfur frá Minnanúpi).
Reykjavíkurtjörn.
Einu sinni bjuggu tvær kerlingar
sín hvoru megin við Reykjavíkurtjörn.
Hittist svo á, að þær voru eitt sinn
báðar að skola úr sokkunum sínum,
og fóru þá að rífast út af veiðinni í
tjörninni, sem báðar vildu eiga. End-
aði það með heitingum, og því fór
svo, að allur silungur í tjörninni varð
að pöddum og hornsílum, og hefir
aldrei verið veiði þar síðan.
(Hndr. í Lbs.)
Vatnagedda.
Tvær eru tegundir af geddu, vatna-
gedda og sjávargedda. Sá er munur
á þeim ,að vatnageddan er það ban-
eitraðasta kvikindi, sem til er á ís-
landi, en sjávargeddan er aðeins eitr-
uð á kviðnum. Vatnageddan er loga-
gyllt á lit, flyðrumynduð að stærð og
á stsáfi við flyðrulok. Hún sést helzt
í þotum og þykkviðrum og á undan
ofsaveðrum. Hún tekur ekki aðra
beitu en gulL (Úr hndr. í Lbs.)