Lesbók Morgunblaðsins - 18.09.1960, Side 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
451
verið ráðið til h'lunns þarna í vík-
inni, og þar voru ráðin forlög þess.
Handan við víkina eru háir
hamrar, sem nefnast Skaft. Er það
endinn á Kleppsskafti, en það er
langur hólrani, sem nær suður fyr-
ir gamla Kleppsbæinn. Undir
Skaftinu var góð beitifjara, en
hætt við að kindur gæti flætt þar.
Hefir sagt mér kona, sem ólst upp
á Kleppi, að alltaf hafi þurft að
reka féð úr fjörunni áður en féll
að. Yfir Skaftið og staðinn þar sem
Kleppsspítalinn stendur nú, lá
gamla Biskupsgatan.
— 'k —
Föstudaginn 12. ágúst lagði eg
enn leið mína um þessar slóðir til
þess að athuga Köllunarklett bet-
ur, og gekk í gegnum Balbóbúðir.
Þar stendur lítill snáði uppi á skúr
eða stórum kassa, réttir fram hönd-
ina og býður mér góðan dag.
— Hvað ertu að gera þarna uppi?
spyr eg.
— Eg er hér með dúfu, segir
hann og sýnir mér dálítinn kassa,
sem vírnet er strengt yfir, en niðri
í kassanum var svört dúfa.
— Þú mátt ekki geyma dúfuna
þarna, segi eg, því að Dýravernd-
unarfélagið mundi lúskra þér fyrir
það, ef það kæmist að því.
— Þetta er aðeins til bráða-
birgða, segir hann. Bróðir minn
náði dúfunni og nú er hann að
smíða hús handa henni.
Nú ber þarna að litla stúlku og
minni dreng. Þau eru sýnilega
systkin þessi þrjú.
— Getið þið ekki geymt dúfuna
í þessum stóra kassa, segi eg. Þetta
væri ágætt hús fyrir hana.
— Ne-hei, segir telpan, þetta er
húsið okkar.
Og svo bauð hún mér inn. Þarna
var þá snotrasti sumarbústaður,
eldhús fyrst og stofa þar inn af
með rúmi, borði og kistu, og tjald
fyrir glugga. Það er líka tjald fyrir
eldhúsglugganum, en rúðan er
brotin.
— Hún brotnaði hérna um dag-
inn, segir telpan.
— Eg braut hana, segir eldri
drengurinn í einlægni, en eg gerði
það óvart.
— Ykkur vantar vatnsleiðslu,
rafmagn og eldavél í eldhúsið.
— Við eigum eldavél, sem við
förum stundum með hingað út og
sjóðum okkur hafragraut, svarar
telpan. Og bróðir okkar er að út-
búa raflýsingu í húsið.
Það er auðheyrt að þau líta upp
til stóra bróðurs sem fram-
kvæmdamannsins. Og nú ber hann
þarna að og segir:
— Já, eg hefi fengið mér „batt-
erí“ og svo fæ eg mér leiðslur og
set lýsingu í húsið.
Hann er 11 ára gamall.
— Hefir þú smíðað húsið?
— Nei, ekki alveg, en að mestu
leyti.
— Hér er talan 54 yfir dyrum,
hvað þýðir hún?
— Þetta hús er númer 54 í
Balbókamp, segir hann.
— Hvar er svo dúfnakofinn, sem
þú ert að smíða?
— Hann er hérna, og drengur-
inn kemur með dálítið timburhús.
Það er ljómandi fallegt og ber vott
um smiðshæfileika drengsins, þótt
efniviðurinn hafi ekki verið sem
beztur.
Skaftið, austustu klettarnir bjá Viðeyarsundi. Uér var íyrrum góð beitiíjara.