Lesbók Morgunblaðsins - 04.06.1961, Side 12

320
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
í tilefni af Sjómannadeginum
Róður í Grindavík
fyrir fjörufíu árum
Eftir Sæmund Tómasson
burðarvæli eða ópum fordæmdra.
Mandina sagði að þetta væri gól
í hundum, sem syrgðu húsbændur
sína. Bræður tveir frá Yambon
höfðu haft dirfð til þess að ráðast
inn í hið forboðna Eldland og
setjast þar að. Þar var nóg um
veiði og þeir urðu brátt ríkir.
Það þoldu aðrir ekki og af öfund-
sýki réðust menn frá Umbi á þá
og myrtu þá. En konur þeirra og
hundarnir komust út í s^óginn og
hafa verið þar síðan, eðá um tíu
ára skeið. En á hverju kvöldi,
þegar líður að miðnætti, hefja
hundarnir upp raunasöng sinn.
Þannig sagðist Mandina frá, og
nú skildi eg hvernig á því stóð,
að þeir í Umbi höfðu verið því
andvígir að við færum inn í
Eldland, og hvers vegna burðar-
karlarnir frá Iambon voru svo
tregir á að fylgja okkur þangað.
Ekki veit eg hvers vegna hér er
kallað Eldland, en sennilega er
það vegna þess, að hér eru eld-
ingar mjög tíðar.
Við höfðum nú rofið álögin á
Eldlandi og það varð okkur til
álitsauka. Fólk úr ýmsum átt-
um kom að heimsækja okkur á
fjallinu, og þegar burðarkarlar
okkar komu heim, voru þeir tald-
ir meiri menn en áður, vegna
þess að þeir höfðu hætt sér inn
á hið ókunna bannland.
Við heldum jólin þarna á fjall-
inu og höfðum þá verið þar í
hálfan mánuð. Sú tilbreyting var
á jólunum, að jarðskjálfta gerði á
jólanóttina. Þá var úrhellisrigning
og fjallið lék á reiðiskjálfi svo að
eg var dauðhræddur um að klett-
urinn, sem bækistöð okkar var á,
mundi hrapa.
Hinn 4. janúar snerum við aft-
ur áleiðis til Kandrian. Leiðang-
urinn hafði ekki( orðið til einkis.
Eg hafði fundið tvær tegundir
fugla, sem ekki þekktust áður.
HÉR ætla eg að lýsa einum venju-
legum róðri þegar „góðar gæftir“
voru óg róið marga daga í röð.*)
En svo gátu góðu gæftirnar endað
mjög snögglega og stundum fyrir-
varalítið, eins og hér segir frá,
enda þótt ekkert alvarlegt kæmi
fyrir. En þetta er orðið svo gam-
alt, að það getur verið gott til
samanburðar við það sem nú er.
Formaðurinn vaknaði snemma
þenna morgun, fór á fætur og leit
til lofts, þótt aldimmt væri af
nótt. Eftir því sem séð varð, var
*) Eg hefi áður sagt frá tveimur róðr-
um í Grindavík, er voru með mjög
ólíkum hætti. Fyrri frásögnin birt-
ist í Lesbók 24. marz 1957, en hin
seinni í Lesbók 13. sept. 1959.
Annað var langnefjaður, grænn
hunangsfugl, en hitt svartur
söngfugl. Auk þess fann eg þrjár
tegundir fugla, sem ekki var
vitað áður að heima ætti á Nýa
Bretlandi. Auk þess fann eg
fjölda annara sjaldgæfra fugla,
fiðrilda og dýra, þar á meðal
skógarrottu, leðurblöku og hrökk-
ála. Safn það, sem eg kom með
er svo mikið, að það mun margra
mánaða verk, jafnvel áraverk að
rannsaka það til fullnustu. En
ekki fann eg paradísarfuglinn, og
þykist þó enn viss um að hann
sé þar.
Sæmundur Tómasson.
loftútlitið heldur gott. Hann hrað-
aði sér þá niður að lendingunni,
til þess að athuga um sjávarlag.
Það er ládeyða og lítur út fyrir
blíðusjóveður sem áður. Hann tek-
ur þegar ákvörðun um hvað gera
skuli í dag. Hann á tvær netja-
trossur í sjó, 22 net, því að þá
var venja að hafa 10—12 net í
trossu. Undanfarna daga hafði afli
verið tregur í netin, en nú hugs-
ar hann sér að ná í meiri afla.
Hann ætlar að láta beita þrjá
stokka af lóð og leggja hana sem
næst netjunum og láta hana liggja
á meðan netin eru dregin. Það
getur verið 5—6 tíma verk að
vitja um tvær trossur og leggja
þær aftur, þó fer það eftir afla
og veðri.
Þeear formaður hefir ákveðið