Lesbók Morgunblaðsins - 07.04.1963, Side 8

Portúgalska stúlkan Amelía Natividade
vinstri hönd árið 1946.
V firnáttúrlegir atburðir og
kraftaverk hafa fylgt
manninum frá upphafi. Það hefur
verið siður að nefna þá atburði
kraftaverk, sem ekki mátti skýra í
ljósi þeirrar þekkingar, sem menn
réðu yfir hverju sinni.
Kraftaverk hins frumstæða manns
finnast enn í dag um allan heim, meðal
þeirra þjóða, sem lítt snortnar eru af
efnishyggju vestrænnar menningar. í
vitund margra þjóðflokka býr andi í
hverjum steini og hverju tré, dýrum og
fuglum, ám og vötnum. f»eir eru illir-
og góðir og þeir framkvæma krafta-
verk fyrir tilstilli mannanna, sem kunna
að tala við þá og láta þá þjóna sér,
töframannanna.
Kraftaverk menningarþjóðanna eiga
sér stað fyrir tilstilli guða. Goðsögur
fornþjóðanna segja frá aragrúa yfir-
náttúrlegra atburða. Þó birtast slík
kraftaverk sjaldnast meðal lifandi
manna, heldur er frá þeim sagt í arf-
sögum og ævintýrum. Saga kristninnar
befur að geyma gífurlegan fjölda krafta-
verka og slík kraftaverk gerast meðal
okkar enn þann dag í dag.
Upprisa dauSra
Mikilfenglegust allra kraftaverka er
upprisa dauðra. Hæst allra upprisa ber
fékk blæð'andi „kross-sár“ á enni og
að sjálfsögðu upprisu Jesús Krists, sem
hvert mannsbarn kannast við. En meðal
þeirra, sem á hann trúa, eru til sögux um
síðari upprisur.
Á 4. öld átti það sér tvisvar stað, að
dauðir menn væru lífgaðir við. Zenobius,
biskup í Flórens, lífgaði við sendimann,
sem hafði verið drepinn á leið sinni til
hans með gjafir. Þegar komið var með lík
sendimannsins, féll heilagur Zenobius á
kné við líkbörurnar og bað til guðs.
Drottinn bænheyrði hann og hinn látni
maður reis á fætur.
Um svipað leyti gekk hungursneyð
og þá fann heilagur Nikulás frá Bari
eitt sinn lík þriggja barna í gistihúsi
við alfaraleið. Gestgjafinn hafði myrt
börnin og ætlaði að nota lík þeirra til
matar. Heilagur Nikulás bað fyrir lífi
þeirra og líf kviknaði á ný í börnunum.
Krossfestiagarmerki
Á síðari öldum hefur nokkuð borið á
því, að sárin, sem Kristur fékk á kross-
inum, hafi komið í ljós á dauðlegum
mönnum. Vitað er um hér um bil 340 slík
tilfelli í heiminum. Fyrsti maðurinn, sem
fékk sár Krists, var heilagur Franz frá
Assisi. Það var árið 1224. í hvert skipti,
sem frásögn berst af slíkum viðburðum,
grípa þeir mjög hugi manna.
Sumir hafa fengið krossfestingarsárin
aftur og aftur um langt árabil, til dæmis
Louise Lateau, belgísk sveitastúlka, sem
fékk sárin fyrst árið 1868. Úr henni
blæddi á hverjum föstudegi.
Mikla athygli vöktu sár Theresu Neu-
mann frá Konnersreuth. Hún var fædd
á föstudaginn langa og komu sárin fyrst
fram á 28. afmælisdegi hennar, föstudeg-
inum langa 2. apríl 1926. Þetta endur-
tók sig á hverjum langa frjádegi.
Árið 1946 sá portúgölsk bændastúlka,
Amelia Natividade, hina heilögu jómfrú,
og samfara því komu sár á enni og
vinstri hönd stúlkunnar. Síðar spáði
Amelia að kraftaverk myndi eiga sér
stað á ákveðnuim degd. Og þúsundir píla
gríma töldu sig hafa séð bláan hring
kringuim sólina ’á -rauðum hlmni þennan
dag.
Osvikin sár
Margir þeirra, sem slík sár hafa feng-
ið, hafa án efa gert þau viljandi. Kross-
festingarmerkin á Louise Lateau voru
hinsvegar ekki gerð með neinum verk-
færum.
Læknisfræðiakademía Belgíu fram-
kvæmdi stranga rannsókn á sárum
Louise. Blæðingin úr enni hennar var
skoðuð með sterkum stækkunarglerjum
og sást þá að blóðið síaðist út um ör-
smá þríhyrnd sár á húðinni, sem tæp-
lega mátti sjá með berum augum. Sjá
mátti blóðdropa myndast á enni hennar
og hrundu þeir niður andlitið, líkt og
sviti. Blæðingin átti sér stað, þótt svæðið
sem úr blæddi væri einangrað frá um-
hverfinu. í einni tilrauninni blæddi úr
hendi stúlkunnar, enda þótt handlegg-
ur hennar væri búinn að vera innsiglað-
ur í glerhylki yfir nótt. Læknarnir kom-
ust að þeirri niðurstöðu að stúlkan væri
ekki svikari.
Einn af þeim, sem náð hefur mikilli
frægð fyrir krossfestingarsár á þessari
öld, er ítalski Kapúsínmunkurinn Padre
Pio, frá klaustri í grennd við Foggia. Eft
ir að hann hlaut vígslu fékk hann berkla
og stundum féll hann í dá, meðan hann
söng messu. Árið 1918 fundust eitt sinn
á honum, er hann féll í dá, sár á hönd-
um hans, fótum og í síðunni. Síðan hef-
ur hann haldið áfram að fá þessi sár
og sagt er að stöðugt blæði úr þeim,
nóg til-að gegnbleyta nokkra klúta á dag.
í fyrstunni var páfagarður efagjarn,
en eftir tveggja ára rannsókn var því
lýst yfir, að sárin væru af yfirnáttúru-
legum uppruna. Padre Pio hefur fengið
nær 70 miíljónir króna gefnar frá trúuð-
um mönnum, og fyrir um það bil ára-
tug reisti hann fyrir féð sjúkrahús með
500 rúmum.
Ekki óskylt kraftaverk átti sér stað I
Entrevaux í Frakklandi árið 1954. Jean
Salate braut í bræði fingur af styttu af
heilagri Önnu, sem hann átti. Blóð fór
að drjúpa úr brotsárinu. Efnafræðingar,
sem rannsökuðu vökvann, kváðu upp
þann dóm, að hann væri blóð. Þennan
dag runnu þrjátíu dropar úr sárinu og
næsta morgun blæddi aftur úr því.
Eldgöngur
Eitt af því, sem oft er talið til krafta
verka, eru eldgöngur, og til er fjöldi
frásagna og rannsókna, sem sanna svo
óyggjandi er, að menn geta gengið á
glóðum. Eldgöngur tíðkast nokkuð i
sambandi við trúarathafnir víða um
heim, en einkum í suðaustur Asíu os á
Blóð draup úr brotsárinu á styttu hcil-
agrar Önnu.
Kyrrahafseyjum. Þeir sem eldgöngurnar
framkvæma trúa oftast nær fastlega að
þeir séu undir sérstakri vernd einhverra
guða og margir fakírar staðhæfa, að
þeir geti látið þessa vernd ná til manna,
sem fylgja þeim.
Hinn kunni sænski ferðalangur Olle
Strandberg var eitt sinn á ferð á Raiatea
og var þar viðstaddur trúarhátíð til dýrS
ar guðinum Tiki, og segist honum svo
frá:
„Á miðju samkomusvæðinu hafði ver-
ið grafin aflöng, grunn, ferhyrnd gryfja,
15 skrefa löng og 4ra skrefa breið. Hún
var fyllt þurrum við, trjálurkum miklum
og kókosbasti. Síðan var kveikt í viðn-
um, meira eldsneyti borið á bálið jafn-
óðum og kösturinn lækkaði, unz gryfj-
an var eitt glóandi eldhaf að börmum,
og loks voru lagðar stiklur úr hellum og
hnullungum enda á milli“.
„Hann (æðsti presturinn) þuldi sær-
ingax sínar á kynlegu hrognamáli,
Tahiti-frönsku, og öll var þulan tákn-
ræn fyrir átök heiðni og kristni um hugi
manna á þessum slóðum. Þar var trúboð
Framhald á bls. 13
Zenobius biskup lifgar sendimanninn
8 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
13. tölublað 1963