Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1964, Síða 8

Þelta er hinn opinberi og óopinberi
samkomustaður fjölskyldunnar á kvöld-
in. Annars er fátítt að allir fjöiskyldu-
meðlimir séu heima, því húsbóndinn
gengur á vaktir í útvarpinu, eldri synirn
ir stunda' körfubolta af miklum áhuga
og eldri dóttirin hefur mikinn áhuga á
félagslífinu í skólanum. Hún hefur eink
um áhuga á söng og annarri hljómlist,
hefur oft sungið í útvarp, fyrsí þegar
hún var 2 ára. En á því heimili þykir
það annars ekki tíðindum sæta að láta
heyra til sín í útvarpi. Hér er það eins
og hjá bakaranum. Hann er ekkert sólg-
inn í eigið brauð. Að Jörva er ekki
hlustað mikið á útvarp.
Fjölskyldan í stofunni að Jörva, talið frá vinstri: Asta Kristrún (11 ára), Ragnar Xómas, frú Vigdís Schram með Hall-
grím Tómas (3 ára), Kristján Tómas (20 ára), Lára Margrét (16 ára) og Árni Tómas (14 ára). Á veggnum að baki þeirra er
teppi, forníslenzkur krossaumur, eftir Kristrúnu Benediktsson, móður Ragnars Tómasar, en hún var þekkt hannyrðakona og
átti m.a. gripi á heimssýningunni í New York.
Fjörir Tdmasar-fidrir hestar
Iblöðunum er oft aug-
lýst eftir húsnæði „innan
Hringorautar“. Þetta á ekki aðeins
við verzlunarfyrirtæki, líeldur einn-
ig einstaklinga. Og allir vita hvern-
ig það er, þegar hið opinbera ráð-
gerir einhverjar byggingar. Þá er
eins og endimörk hins byggilega
heims séu við Hringbrautina.
Gömlum og rótgrónum Reykvíkingum
óar við fjarlægðum, sem eru lengri en
svo, að hægt sé að ganga úr og í vinnu.
Og ekki er óalgengt, að fólk í úthverf-
um kvarti yfir því, að .hinir og þessir
komi aldrei í heimsókn vegna þess að
þeim ofbjóði vegalengdin, jafnvel þótt
ekki sé um nema 10 mínútna strætis-
vagnaferð að ræða. Þetta fólk ætti að
búa í erlendum stórborgum — þar sem
fólk vill legigja á sig löng ferðalög úr
og í vinnu til þess að komast úr mesta
þéttbýlinu og hvílast heima hjá sér í
hálfgerðri sveitasælu.
Fimm börn fjórir hestar
Einn þeirra er Ragnar Tómas Arna-
son, útvarpsþulur. Þegar hann býður út-
varpsþlustendum góða nótt’ á kvöldin
hleypur hann við fót út á torg til þess
ao-ná í síðastu ferð Lækjarbotnavagns-
ins. Ef dagskráin er með lengra móti fer
vagninn af torginu Ragnarslaus, en
kona Ragnars ekur í bæinn til þess að
ná í hann — og svo fara þau upp að
Jörva, þar sem þau hafa byggt sér
myndarlegt og gott hús, á fallegum
stað um 800 metra ofan við Ártúns-
brekkuna.
Þarna er friðsælt og fallegt að sumr-
inu, og reyndar lika að vetrinum, út-
sýn yfir Sundin og út á Flóa — og því
ekki undarlegt þótt þau hjónin freist-
uðust til að reisa sér hús þarna efra
eftir að vera búin að aka upp eftir
daglega í fjögur ár til að sinna hestun-
um. Þetta eru nefnilegia hestamenn fram
í fingurgóma og má til sanns vegar færa,
að fjölskyldan og hestarnir búi undir
sama þaki, því hesthúsið er áfast íbúð-
arhúsinu. Bílskúrinn skilur að vísu í
milli, en það er ekki vegna þess, að
bíllinn sé fjölskyldunni kærári en hest-
arnir fjórir.
Já, fjórir hestar, því þetta er stór
fjölskylda. Þau Ragnar og Vigdís
Schram eiga fknm börn. Kristján Tóm-
as, 20 ára læknastúdent, er elztur, en
Hallgrímur Tómas, 3 ára hestamaður,
er yngstur. Lára Margrét er í Mennta-
skólanum, Árni Tómas í gagnfræðaskóla
og Ásta Kristrún í barnaskóla.
Heimilið að Jörva
Frá Jörva er ekki nema 10 mínútna
akstur niður í bæ þótt húsið standi í
rauninni utan við bæinn. En fjölskylda
Raginars er ein af þeim fáu, ef ekki sú
eina, sem fær strætisvagnastjórana til
þess að aka sér heim. Vagninn stanzar
nefnilega við hliðið, þegar þess er þörf.
Samt væri erfitt að vera bíllaus þarna
efra, þrátt fyrir alla hestaeignina. —
Frúin vill vinna það til að fara með
- aíla fjölskylduna í bæinn á morgnana
til að geta haft bílinn á daginn, því
alltaf er gott að geta brugðið sér bæj-
arleið, ef á þarf að halda.
Annars er hun auðvitað mest heima,
því mörgu er að sinna á jafnstóru
heimili. Þarna byrjuðú þau Ragnar að
byggja árið 1956 — og tveimur árum
seinna voru þau flutt inn. Að vísu var
ISLENZK HEIMILI
þá ekki allt fullbúið, stofurnar ófull-
gerðar — og ýmislegt smávegis eftir. En
nú er byggingunni fyrir löngu lokið —
og þetta er stór og vistleg íbúð.
Grunnflötur alls hússins, sem er byggt
í vinkil, er hvorki meira né minna en
270 fermetrar. En frá því dragast hest-
hús og hlaða, sem tekur 30 hesta af
heyi. Síðan bílskúrinn — svo að íbúðin
sjálf er liðlega 128 fermetrar að við-
bættum þægilegum vistarverum, sem
eizti sonurinn hefur — með sérinngangi.
Stofurnar eru tvær, samliggjandi,
stórar og rúmgóðar. Veggirnir klæddir
Farana pine, en loftið venjulegri furu.
Tómasarnir fjórir
Anrrars er Lára Margrét ekki sú eina
í fjölskyldunni, sem lætur kveða að
sér á þessu sviði. Ragnar lék Ht í ýms-
um óperettum og hjá Leikfélaginu hér
áður og fyrr, Kristján sonur hans hef-
ur líka komið við það, að vísu ekki hjá
Leikfélaginu, en Árni Tómas lék í Eðl-
isfræðingunum síðastliðinn vetur. Hann
er líka sendill hjá Almennum trygg-
ingum og kann vel við hvort tveggja.
Það leynir sér því ekki, að fjölskyld-
an kemur víða við, þar er nóg að starfa.
Oteljandi kennslubækur eru lesnar á
heimilinu, en þegar tækifæri gefst tefla
þeir Ragnar Tómas og Árni Tómas, því
í skólanum situr Árni hjá systursyni
Friðriks Ólafssonar — og það er því
ósköp eðlilegt að mikið sé um skákunn-
endur í bekknum.
Þegar við erum kynntir fyrir fjöl-
skyldunni er það auðvitað fyrsta spurn-
ingin, sem vaknar — hvers vegna karl-
mennirnir beri allir Tómasarnafnið.
Heimilisfaðirinn veltir vöngum og
segir, að þetta sé kært fjölskyldunafn
— og frúin bætir því við, að hún kunni
vel við þetta. Nú tíðkast ekki ættar-
nöfnin og henni finnst Tómasarnafnið
vera tengiliður í fjölskyldunni, enda
þótt kvenþjóðin beri það ekki sem eðli-
legt er.
Til hliðar við stofuna er eldhúsið, en
þar næst kemur eins konar skáli þar
sem fjölskyldan matast. Á veggnum
milli skálans og eldihússins er op til
þæginda fyrir húsmóðurina. Hún réttir
borðbúnað og mat þar í gegn og sparar
sér mörg skrefin. Úr þessum skála er
gengið inn í þrjú svefnherbergi og bað-
herbergið, en hér er líka hægt að ganga
beint út á grasflötina fyrir framan hús-
ið. Á blíðviðrisdögum á sumrin er hér
allt opið og þá stutt út í guðsgræna
náttúruna.
Bíllinn týndur í Vesturbænum
Frúin segir okkur, að minna hafi
verið ræktað. af trjám og jurtum en
hægt hefði verið. Fyrr á árum hefðu
hestarnir verið eins og heilagar kýr í
augum húsbóndans og því lítið þýtt
að hefja stórfellda ræktun. Nú hefði
Hallgrímur Tómas og hestarnir eru beztu vinir.
8 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
8. tölublað 1964