Lesbók Morgunblaðsins - 23.08.1964, Síða 7

tattm m
Allir vilja fá að sitja í
öfugan út, heyrðum við Aðal-
stein segja:
— Nei, heyrðu, — dekkin
eru laus maður!
— Uss, það gerir ekkert til,
svaraði Ófeigur.
>að kom í ljós að bíliinn
var bensínlaus. Þegar Ófeigur
hafði sett olíu og bensín á
tankinn, hristi hann tankinn
irnir ungu. Ekkert var eftir
nema reykskýið, sem iagði upp
af slóð þeirra.
óíeigur Bjömsson í heimatilbúna bilnuin sinum
Við báðum þá félaga að sýna
okkur vélina í bílnum.
— Þetta er gírstöngin, sagði
iAðalsteinn og benti á bambus
prik, sem stóð upp í ioftið.
Annars notum við hana eigin-
lega aidrei. Þá þurfum við ekki
' að hafa áhygigjur af kúpling-
unni.
Bensíngjöfin var virspotti,
sem toga þurfti í. Þannig leit
það út þétta eins gats sjálf-
skipta sportmodel tryliitaeki.
— Ætlið þið ekki að sýna
okkur, hvernig þið stjórnið
biinum?
— Jú, alveg sjálfsagt.
I*egar þeir drógu bílinn
vendilega.
— Þetta verður að blandast
vel saman, sagði hann. Þetta
er alv^g eins og á Saab.
Treglega gekk að ræ-sa bíl-
inn. Ekki vantaði samt sjálf-
boðaiiðana til þess að ýta hon-
um í gang. Eftir hóst og stun-
ur komst hann samt í gang og
rúilaði með glaesibrag eftir
götunni.
— Hann er dálítið lengi að
hitna, þegar kalt er, sagði Ó-
feigur. Hann. nýtur sín eigin-
lega ekki, fyrr en farið er
að sjóða á honum!
Síðan óku þeir af stað, Ófeig
ur og Aðalsteinn, bifreiðasmið
Nýstárlegt fikutæki
Trey'ega. gekk aff setja bifreiðina í gang, svo aff ýta varff af staff
mun það vekja athygli, a'ð
hjólin eru fimm að tölu. Eitt
þeirra er undan skellinöóru
— en fjögur undan barna-
vagni! Skellinöðruhjólið er
driihjól farartækisins, en
hin eru hlutiaus.
Hinn nýstáriegi farkiostur,
íem hér um ræðir, er uppfinn
ing tveggja imgra manna,
Ófeigs Bjömssonar og Aðal-
fsleins Arnasonar. Við iögðum
leið okkar í bifreiðaverksmiðju
þeirra fyrir skömmu til þess
«ð skoða tryllitækið. Verksmiðj
an reyndist til húsa í bílskúr
við hús Ófeigs. Bifreiðin stóð
á verksmiðjugólfinu, tilkomu-
mikil að srjá.
en þessi er með fimm.
— Þetta er heldur ekki
venjulegur bíll. Mjög óvenju-
legur. Sambland af skellinöðru
og barnavagni.
— Fórnaðirðu skellinöðrunni
til þess að setja bílinn sam-
an?
— Já, en þegar ég fæ leiða
á honum tökum við bara bíl-
inn í sundur og setjum mótor-
inn í skellinöðruna aftur.
— Hvað kemst billinn hratt?
— Ja, það er nú enginn
hraðamælir í honum, en þegar
við vorum úti að aka í dag,
keyrði Skodabíll við h.liðina á
okkur og bíistjórinn sagði okk-
ur, að hraðinn vseri 38 mílur.
Það eru vist um 30 kiiómetrar.
Annars höfum við farið mikiu
hraðar en það.
— Ykkur er kunnugt um
hámarksihraða ökutækja?
— Það er víst litil hætta á
að við homumst á svo mikla
ferð, þvi að við getum ekki
ekipt í 3. gír nema í bröttum
brekkum eins og Ártúnsbrekk
unni — en svo langt í burtu
förum við aldrei.
— Svo er heldur ekki hægt
að sjá neitt stýri á gripnum.
— Hann er með fótastýri.
Það er allra nýjasta nýtt.
— Er ekki pláss fýrir far-
þega — eða ætlið þið að sitja
með kærustuna í fanginu?
— Það er pláss fyrir einn.
— Er það ekki vinsæit
p!áss?
— Jú, krakkaskarinn kem-
ur allur hlaupandi, þegar hann
kemur auga á bílinn. Við leyf-
um þeim að sitja í með því
skilyrði, að þau ýti í gang.
Nýjar bifreiðateg’undir af
árgerð 1965 eru nú sem óð-
«st að koma á markaðinn.
Við ætlum nú að segja frá
eirrni slíkri. Hún er útbúin
ýmsum nýjungum, sem á-
hugamönnum um bifreiðir
munu eflaust þykja gimi-
— Hvaða tegund er gripur-
inn? spurðum við fyrst.
— Modelið er svo nýtt, að
við höíum ekki haft tíma til
þess að hugsa um það, svar-
aði Ófeigur.
— Hvað er það gamalt?
— Vikugamait. Við settum
þetta saman á sunnudaginn.
— Nú eru venjulegir bdlar
27. tbl. 3Ú64
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7