Lesbók Morgunblaðsins - 30.01.1966, Blaðsíða 7

,Mér þykir gööur saltfiskur'
seg/V gamanvisnasöngvarinn Alli Rúts
FYRIR um það bil
tveimur árum þótti
það til tíðinda norður á
Siglufirði, að ungur piltur
úr plássinu var farinn að
skemmta í Hótel Höfn með
gamanvísnasöng. Frjálsleg
framkoma hans og kímni-
gáfa féll þegar í góðan jarð-
veg í síldarbænum. Hinn
unga Siglfirðing dreymdi þó
um meiri frama. Áður en
varði var hann farinn að sjá
framtíðina sveipaða ævin-
týralegum ljóma. — Því
hleypti hann heimdraganum
og hélt suður til höfuðstað-
arins í gæfuleit. En það er
ekki hlaupið að því að vinna
hylli Reykvíkinga í einu vet-
fangi. Hann hóf að aka bif-
reið fyrir fyrirtæki í borg-
inni, en hjástundum sínum
eyddi hann í að skemmta
borgarbúum. Hann söng og
„lék undir“ á sólbakaðan
saltfisk — allnýstárlegt
hljóðfæri, enda gaf það ekki
frá sér ýkja marga tóna.
Svo hljóðar í fáum orðum
ferill Alberts Rútssonar í sviðs
Ijósinu. Fleiri þekkja eflaust
pilt undir nafninu Alli Rúts.
Þar sem okkur þótti girnilegt
„Við erum ung“ nefnist
dagsskrárliður, sem fluttur
verður í Ríkisútvarpinu n.k.
þriðjudagskvöld, þann fyrsta
febrúar. Þessi dagskrárliður
að vita nánari deili á þessum
nítján ára gamla Siglfirðingi,
tók'Um við hann tali fyrir
skömmu.
Uann kvaðst ungur hafa
byrjað að syngja á dansiböllum
í heimahögum. Söng þá alls
kyns lög, en síðustu þrjú árin
hefur hann eingöngu flutt gam
anvísur og annað léttmeti. Á
hann vanda til að bregða sér í
ýmis gervi, er við eiga hverju
sinni, og þegar bítla- og vælu-
kjóasöngvar fengu hljómgrunn
með yngri kynslóðinni, tók pilt
ur upp á því að leika á saltfisk
þann er fyrr greinir.
— Já, saltfiskurinn, segir
Alli og brosir eyranna á milli.
Hann var nú ættaður frá Siglu
firði. Mörgum þótti það undar-
legt uppátæki hjá mér að vera
að glamra á þetta. Ég veit nú
reyndar ekki um neina skýr-
ingu á tiltækinu. Mér þykir
bara saltfiskur góður. Þess
vegna var tilvalið að hafa hann
sem vörumerki á söng mínum.
Auðvitað var þetta gerviihljóð-
færi, enda var aðeins einn
strengur á þessum forláta fiski.
En aldrei gat ég kreist hljóð úr
honum. Nú er ég búinn að
leggja hann í bleyti.
— Hvað tók svo við af salt-
fisknum?
— Eftir að hann var lagður
í bleyti var ég lengi í stök-
er á vegum Sambands bind-
indisfélaga í skólum.
Við fengum Pálmar Krist-
insson, formann sambands-
ins, til þess að segja okkur
ustu vandræðum. Ég tel það-
mjög nauðsynlegt að hafa eitt-
hvað þessu líkt til þess að vekja
athygli fólksins, sem maður er
að skemmta. I mestu neyðinni
datt mér í hug að kynna fyrir
Reykvíkingum einn kunningja
minn — kúna Skjöldu. Að sjálf
sögðu var þetta aðeins gervi-
kýr, sem aldrei fékkst deigur
dropi úr. Ég hafði hana sí svona
á sviðinu hjá mér og söng um
hana. En nú hefur hún geispað
golunni, blessunin. Þar varð
skarð fyrir skildi.
eir, sem hafa tekið sér
far með Kleppi-hraðferð í Sig-
túni, hafa eflaust veitt athygli
unglingunum tveim, fulltrúum
ungu kynslóðarinnar, sem þar
spranga um sviðsfjalirnar, bítil-
óð og ærslafull. Unga piltinn
leikur Alli Rúts.
— Hvenær tókstu svo upp á
því að fara að kyssa tær Þalíu?
— Ég var tældur út í þetta.
Raunar sé ég nú ekkert eftir
því. Fjalirnar í Sigtúni hafa
verið mér góður skóli. Það hef-
ur verið gaman að kynnast leik-
urunum og fá tækifæri til að
starfa með þeim.
Þetta er allt sómafólk, ekki
sízt hún Emilía. Hún er nú al-
veg afbragð allra kvenna. Eitt-
hvað svo létt og skemmtileg.
Hún getur tekið upp á því í
miðri sýningu að segja allt ann-
að en til var ætlazt, og þá á
maður nú bágt með að skelia
ekki upp úr, því að vanalega er
það bráðfyndið hjá henni.
— En hvað um þitt hiutverk?
Finnst þér nútíma unglingun-
um rétt lýst í revíunni?
— Heldur þykir mér nú
djúpt tekið í árinni hjá höfund-
unum. En hinir eldri hafa nú
einu sinni gaman af þvi, þegar
við unglingarnir erum hafðir
sem trylltastir. Ég held, að
eldra fólkinu þ'yki það skemmti-
legast, þegar ég syng bítla-
söngva og skæli mig sem mest.
— Hví safnarðu ekki bítla-
hári?
—■ Ég er nú bara ekkert hrif-
inn að því. Ef til vill er það
líka vegna þess, að undirleikar-
inn minn er hárskeri.
— Ætlarðu að halda áfram á
leiklistarbrautinni?
— Ég hef hug á því. Ef til
vill fer maður að læra leiklist,
en þetta er nú allt svo laust í
nánar frá umræddri dag-
skrá. Hann sagði:
— Eins og undanfarin ár
höfum við fengið inni hjá
Ríkisútvarpinu fyrrnefnt
kvöld. Að vanda verður
reynt að búa dagskrána sem
bezt úr garði. Við höfum haft
því láni að fagna, að okkur
tókst að fá hinn kunna út-
varpsmann, Andrés Indriða-
son, til þess að stjórna dag-
skránni að þessu sinni.
— Af því efni, sem flutt
verður, má m.a. nefna: Jónas
Tómasson og Heimir Sindra-
son syngja þjóðlög. Nokkrar
Pálmar Kristinsson
VIÐ ERUM UNG

Alli Rúts
reipunum hjá mér ennþá.
— En þú ætlar væntanlega
að halda áfram að syngja gam-
anvísur?
— Já, á meðan einhver vill
hlusta á mig. Ég hef svo gam-
an af þessu sjálfur. Það,
sem háir mér mest, er skortur-
inn á efni. Þeir eru frekar fáir,
sem fást við að semja gaman-
vísur og slíkt fyrir svona strák-
iinga eins og mig.
s
vo morg voru þessi orð
hins unga Siglfirðings, sem
áfram heldur að kæta fólk með
gamansöng sínum. Hann held-
ur áfram að syngja um hina
bítilóðu æsku og sinöldrandi
elli. Hvað það varir lengi veit
nú enginn, ef til vill í stuttan
tima. Hann er svo hrifinn af
öllu stuttu. Textarnir eiga að
vera stuttir, saltfiskurinn var
stuttur, kýrin Skjalda lifði
stutt, og þótt hann heiti Albert
Rútsson, þá hefur hann það
bara stutt og kallar sig Alla
Rúts. — b. siv.
valinkunnar persónur úr
hópi unga fólksins svara
spurningunni: „Hví er ég
bindindismaður?" Farið verð
ur í heimsókn með segul-
bandstækið að Fríkirkjuvegi
11 og starfsemi Æskulýðs-
ráðs kynnt. Sittlhvað fleira,
bæði til fróðleiks og skemmt
unar, verður einnig flutt,
sem yrði of langt mál að
telja upp hér.
— í tilefni dagsins verður
haldin kynning á starfsemi
sambandsins í skólunum.
Við höfum fengið góða menn
til þess að fara í skólana
þann dag og kynna starf-
semi okkar og ræða við nem
endur um bindindismál.
— Það helzta, sem við höf
um á prjónunum, fyrir utan
umrædda dagskrá, er, að
innan tíðar verður gefinn út
bæklingur á vegum sam-
bandsins og honum dreift í
skólunum. Þetta er þýddur
bæklingur. Efni hans er á
þá leið, að ung stúlka, sem
lent hefur í ýmsu, segir frá
reynslu sinni. Má segja, að
bæklingurinn sé bæði fróð-
legur og skemmtilegur af-
lestrar.
30. janúar 1966
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7