Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1966, Blaðsíða 8

'ISLENZK HEIMILI
M yrkrið er að skella á og stjörn-
urnar eru smátt og smátt að kvikna á
himninum. Við stöldrum við á hæðinni
við Jófríðarstaði, þar sem guðhræddar
nUnnurnar helga líf sitt honum,
sem öllu ræður. Það stirnir á spegil-
fagra höfnina, bátur skríður letilega út
úr hafnarmynninu og gárar vatnsflöt-
inn í kjölfarinu. Það er engu líkara en
að komið sé vor, en þó er enn miður
febrúar. Við ökum Suðurgötu, beygjum
til hægri og komum að götu, er heitir
Kaldakinn. Það er ekki laust við, að
kuli af nafninu og það má raunar
segja, að nafn götunnar sé hið eina, sem
minni okkur á, að enn sé hávetur, svo
blítt er veðrið í Hafnarfirði í norðan-
átt á þessu góðviðriskvöldi.
1 húsinu, sem ber töluna 12 við þessa
götu, Ijia hjónin Solveig Erlendsdóttir
og Sveinn Björnsson, lögregluvarð-
stjóri, ásamt þremur sonum sínum, Er-
lendi 17 ára, Sveini 15 ára og Þórði
Heimi, sem er tæplega þriggja ára.
Við hringjum dyrabjöllunni og Þórð-
ur kemur til dyra. Húsmóðirin stendur
við pönnukökubakstur í eldhúsinu, við
göngum í bæinn og litumst um. 1 for-
stofunni er loftið fagurlega skreytt.
Húsbóndinn, Sveinn Björnsson, hefur
málað loftið, enda listmálari í tóm-
stundum. í stofu hanga málverk á veggj
um, bæði eftir húsbóndann svo og ýmsa
landskunna listamenn og getur þar að
líta málverk eftir Júlíönu Sveinsdótt-
ur, Jón Engilberts, Gunnlaug Scheving,
Pétur Friðrik og marga fleiri. Allt er
heimilið hið smekklegasta.
Sveinn segist hafa eignazt þessi lista-
verk oftast í skiptum fyrir eigin verk.
Hann bendir okkur á allsérkennilega
mynd eftir Engilberts, sem okkur finnst
sem við höfum séð áður. Við spyrjum
hann, hvaðan þessi mynd sé og hann
segir:
— Þessi mynd er úr bók Baldurs
Óskarssonar, Hitabylgju, og var skreyt-
ing við söguna „Hangikjöt til jólanna“.
Hana gaf Jón Engilberts mér.
Skammt frá þessari mynd hangir
önnur, sem er eftir Gunnlaug Scheving.
Hún er lítil og laetur lítið yfir sér, en
er skemmtilegt samt.Hún heitir „Skúla-
skeið“ og sýnir Skúla sitja á Sörla ein-
um „svo heldur þótti gott til veiðar“.
Sveinn segir okkur, að frummynd þess-
arar myndar hangi í svartlistarsal „Stat-
ens museum for kunst“ í Kaupmanna-
risinu hefur Sveinn búið sér
skemmtilega baðstofu. Við stigaupp-
ganginn er sérkennileg hraunhleðsla,
Hafnarfjarðarhraun, táknræn mynd hins
skemmtilega umhverfis kaupstaðarins,
í lofti baðstofunnar hanga netakúlur og
fíngert net, en loftlampinn er rússnesk-
ur línubelgur, sem Sveinn segist hafa
keypt fyrir lítið vegna þess, að íslenzkir
fiskimenn hafi ekki viljað nota hann.
Hafi hann skorið hann í tvennt og varp-
ar hann einkar skemmtilegri birtu á
stofuna. Á veggnum hangir málverk
eftir Björn Sæmundsson, föður Sveins,
sem hann segir vera frístundamálara
og ætla að halda sína fyrstu og síðustu
sýningu, þá er hann verði sjötugur.
Minna listaverk Björns mjög á lista-
verk Grandma’ Moses, og má segja um
þá feðga, „að fjórðungi bregði til fóst-
urs“.
Inn af baðstofunni er vinnustofa mál-
arans. Þar kennir margra grasa. Þar er
aragrúi málverka og þar er heimur hús-
bóndans. Við spyrjum hann í hvaða
flokk lista megi skipa verkum hans og
hánnsegir:
— Ja, eiginlega myndi ég ekki kalla
mig abstraktmálara, þó að ýmsir aðrir
myndu ltannski gera það. Eihs óg þið
liéskurðarmynd Carls Andreasens,
„K/ittur“.
sjáið eru þær töluvert fígúratívar, mynd
irnar mínar.
— Þú átt mikið af málverkum hér.
— Já, maður hefur í rauninni gert
alltof ítið af því að selja, en þó hef ég
sýnt víðs vegar um landið eins og t.d. á
„Huldufólksfundur“ eftir Svein Björnsson.
höfn, svo að ekki var henni eða lista-
manninum í kot vísað.
Á borði þar rétt hjá er allskemmti-
leg stytta skorin í tré. Er hún af ketti
og er eftir danska listamanninn Carl
Andreasen. Sveinn segir okkiur, að Carl
hafi verið mikill fiðlari á yngri árum,
en orðið fyrir því óláni, að hendur hans
krepptust, svo að honum varð ókleift að
leika á fiðlu. Hafi hann því byrjað að
fást við tréskurð og náð svo langt sem
raun ber vitni.
Hjónin Solveig Erlendsdóttir og Svein n Björnsson ásamt yngsta syninum,
R
Þórði Heimi.
(Ljósm. Sv. Þorm.).
LIST
8 LESBÓK. MORGUNBLAÐSINS-
27. febrúar 1966