Lesbók Morgunblaðsins - 06.10.1968, Blaðsíða 16

Á tm M 1111™ FoR- Sró'BH- Koh- UMNI ]s.dt I 2?l ,0 £=n B ■F?Tt 1 ■ úl?ó- TöT- ÍEHll ■ PoK- HRH- 1R
ynnt Mf?LJr i INS
h —^ YAMA ý m.
| DR- A'SRE®
1 r uk- KlW <ú<-(0
ve- RK- FÆ- K.1 VAHMR RÓMMR ÍVfUUR n
i ÍPU- l* 1 9ESTI ENO-
íiiHin séRHa Hugímh ÍKÉPlJfl
L'fiiTW HlTfl- sbrr /IMBDÐ
HcúfW FflRflR- TÆVCI 1 Ffíl- LB4- UR
fmewsi- SPN1 Wemi \/ ... ■ JPoTri mvh
flST- oHfi HEST ínemn
íí-fl’ u*- urt
NflOþ flR. v*9 UKl- úERf)
UR r* VERK- KiCM KV- Js
! RflHN- JflKfl
5oR4 SM'S- bbtmm
StuN- HHWl — SKvrZFt F RH E/HS SkKlHO:
BltbTé NBF/V
KVCN- NflfN E tJD- 1 + SKEL - > FlSÓT- Utð
wetd- sr renctD niTFte.
stórt HER- ÍVCIP So RP- Kir X fi-Hk FÉtflú M/HH ÍL/EM
þfKKT- R1 A« (xö&U
\y flHúf) £ IÚN- UM tses
L'tK
bStiFflf Htm HíMDR. RR Nfl FN
SfltO- HL3". VflR'A HR eVF- IHfiU —
BER- sv/ef’i FÉUKk troK' V
L'iTIÐ UeiN FoR- SerH-
'/LTSfi BoRPI Kijftun ■■■■ ■■■■ • X ■■■■ ■■■■ X ■■■■
■■■■

EWTæpPIPl
iVú tim nokkurt skeið hefur tals-
vert verið ritað og rœtt um „vakn-
ingu“ unga fólksins, aukinn áhuga
þess á þjóðmálum og löngun til að
hafa. áhrif á framvindu mála. Mest
hefur kveðið að þessum nýja áhuga
innan marka stjórnmálasamtáka,
enda hafa stjórnmálasamtök ungs
fólks staðið hér í fylkingarbrjósti
og skeyti þess beinzt fyrst og
fremst að óveigjanlegu flokkakerfi
og ofríki eldri stjórnmáláleiðtoga.
Hinu er samt ekki að leyna, að
stjórnmálaáhugi er ekki nema
einn þáttur þessarar nýju öldu,
sem mér virðist það víðtæk, að
öllu réttara
■ vœri kannski
I að tala um
| þjóðmála-
■ áhuga. Ýmis-
legt bendir
til, að sókn
sé hafin til
PUB eflingar öllu
I I I I sem talizt
getur íslenzkt
"|*| eða þjóðlegt.
Má hér til
dœmis nefna viðleitni œskulýðs-
samtáka til varðveizlu og aukinnar
notkunar þjóðbúnings og þá vekur
einnig athygli stefnuyfirlýsing ný-
stofnaðs leikflokks, sem ætlar að
byggja starfsemi sína á því „að
vita sem flest um þjóð okkar, hugs-
unarhátt hennar og þarfir“. Jafn-
vel þótt tekin sé til greina sú nauð-
syn allrar listsköpunar að eiga
uppsprettu sína í innlendum jarð-
vegi, held ég það vart tilviljun, að
þessi áherzla á könnun íslenzkrar
þjóðarvitundar kemur fram ein-
mitt núna. Þannig virðist mér
margt benda til þess, að ný þjóð-
ernisvitund sé að rísa meðál ungs
fólks og að hún sé ein undirrót alls
þessa áhuga og löngunar til að láta
að sér kveða. Hér er kannski rétt
að taka fram, að ég legg þann
skilning í orðið þjóðarvvtund, að
þjóð bœði þekki sjálfa sig og
sé sér meðvitandi um sérkenni sín
og einkenni, sjálft þjóðareðlið, og á
að sjálfsögðu ekkert skylt við deil-
ur um þjóðernishyggju eða ál-
þjóðahyggju.
Kannski mætti segja, að núna
fyrst séu komnar forsendur þess, að
þjóðernisvitund „sjálfstæðra“ ís-
lendinga mátist. Það fólk, sem nú
er yngst meðál hinna ungu, sem nú
geysa fram, þekkir ekki nema
frjálst fsland — fyrir þeim er þjóð-
aratkvœðagreiðsla um þaö, hvort
ísland skyldi lýsa yfir sjálfstœði
sínu eða ekki, aðeins söguleg stað-
reynd án persónulegra tilfinninga-
tengsla. Forsendur til mótunar
öfgalausrar og raunsannrar þjóð-
ernisvitundar œttu því að vera fyr-
ir hendi, a.m.k. frekar en á undan-
förnum áratugum. Mér er nær að
halda, að sú kynslóð, sem átti sitt
þroskaskeið upp úr 1944 hafi ekki
verið sérlega „þjóðleg" — hana
skorti bœði tóm og aðstöðu til að
hyggja að þjóðernisvitund sinni.
Hún var álin á vígorðum, sem
heyrðu til liðinni sjálfstœðisbar-
áttu og voru að ýmsu leyti sprott-
in upp í deyjandi bændaþjóðfélagi,
og í reynd gafst henni aldrei tóm
til að hyggja að stöðu sinni í
frjálsu landi — hún var þá þegar
önnum kafin við að gera upp við
sig, hvort hún œtti að skipa sér
hægra megin við það eða vinstra
megin. Og einmitt á þeim tíma, er
þjóðernisvitund frjálsra íslendinga
hefði átt að vakna til nýs lífs og
kalla á endurmat hugmynda og
verðmœta, skapaðist vegna þjóðern
issósíalisma Hitlers ótti við ofríka
áherzlu á þjóðerniskennd hjá mörg
um, sem tóku út þroska á árunum
eftir heimsstyrjöldina. Þessi kyn-
slóð var líka mjög ósamstœð að
uppeldislegum erfðum. Það er
kannski ekki fyrr en nú, að kem-
ur fram í borgarþjóðfélaginu nœgi-
lega fjölmenn kynslóð með svo lík
uppeldisleg áhrif, að hún geti skip-
að sér í samstöðu.
Auðvitað er aldrei hœgt að gera
nákvæm skil milli kynslóða og
allra sízt þegar hafðir eru í huga
umbrotatímar liðinna áratuga. En
umrœðurnar um unga fólkið hafa
orðið mér tilefni til að hugleiða
nokkuð hvers vegna sú kynslóð,
sem ég tel mig heyra til, varð áldrei
reið meðan hún var ung. Sumum
finnst unga fólkið geysast fram af
ungæðishœtti og lítilli fyrirhyggju,
en á hinn bóginn mœtti spyrja,
hvort sú kynslóð, sem hefur gert
sig ánœgða með að teljast til „ungs
fólks“ alveg fram að 35 ára aldri,
sýni öllu meiri þroskamerki.
Svava Jakobsdóttir.
Sagmihafi verSur oft að haga úrspil-
inu eftir þeim upplýsingum sem hanm
getur fengið hjá andstæðinguinum. Upp-
lýsingar þessar fær hann á margam hátt
t. d. með sögnum andstæðingamna og
hv.írnig þeir haga vörninni. Eftirfarandi
spil er gott dæmi um þetta:
Norður
A Á-G-9-5
V 4-3
+ 4-3
* K-D-G-10-8
Vestur Austur
A D-10-8-7-4
V Á-D-9-7
+ 8-6
*9-5
A K-6
v 8-5-2
+ D-9-7-5-2
* Á-6-2
Suður
A 3-2
V K-G-10-6
<$> Á-K-G-10
* 7-4-3
Sagnir gengu þamnig:
Norður Austur Suður Vestur
1 Lauf 1 Tigull 1 Hjarta 1 Spaði
Pass Pass 3 Girönd A'llir Pass
Suður lét út spaða 7, Austur drap með
kónigi og lét út spaða 6 og sagnhafi fékk
slagimm á gosann í borði.
Saginhafa var nú ljóst, að Austur lét
út spaða í þeim tilgangi að eyðileggja
inmkomuma í borði, því væri það ekki
gert strax myndi sagnhafa takast að
gera laufið gott og komast síðan inn 1
borðið á spaða. Þetta útspil sagði einmig,
að Austur hefði laufa ás þriðja, þvi
ósennilegt væri að hanin gerði þessa til-
raun ef hann ætti laufa ás aninan. Ef
þessar tilgátur reyndust réttar þá er
augljóst að sagnihafi fær aðeins .2 slagi
á lauf og þá er um að gera að haga
úrspi'linu samkvæmt því.
Sagnha.fi lét út tigui 4, drap heima
með gosa, lét út laufa 7, drap í borði
með tíunni og fékk þann slag að sjálf-
sögðu. Næ,st vair tígul 3 látinn út, drepið
heima með tíunni og næst tók hanin
tígul ás. Nú lét hann út laufa 7, drap
í borði og enn gaf Austur. Sagnhafi tók
nú spaða ás og lét enn út spaða og
Vestur fékk slaginn.
Vestur tók nú slag á fimmta spaðann
og hjarta ás, en varð að gefa sagnhafa
2 síðustu slagina á hjarta kóng og tígul
ás.