Lesbók Morgunblaðsins - 12.09.1971, Blaðsíða 14

%WWWmE> M&
Lausn á síðusfu krossgátu
\%
?£•
í''
5 ?.
s
t/i
70
lA
i o
73
ls\
í
ífl
tt/
* ■*

m

o.

tA
te?
73
<t)
V
O'
»
<»
f.5*
m
/0,
iil
•* r
EE
70
£“•>

J>
<0
"1
52
s

a>.
*|
v;i
*x*
79
ít\
. ^
Ma
m
5?a
»Z.»
VN
*r
«»*
Jc
•wájg
Sh
7»
3t
o.
35 p;
'Z'~n
Z
ffl§&
||

«A
r.
*\ R
í?>
«c
5 pfl
JVÚ um 7nánuðinn miöjan hefja
yngstu nemendurnir, sex ára hörn-
in, námsferil sinn. Skólaganga
þeirra er að vísu ekki komin inn
í skyldunámskerfið, en ef að líkum
lætur, munu foreldrar velflestra
harna á þessum aldri sœkjast eftir
að þau fái notið þessarar kennslu.
Sú reynsla, sem fékkst af kennslu
sex ára barna í skólunum í fyrra
mun að flestra mati hafa gefið
ágœta raun. Hinir ungu nemendur
fengu nasasjón af andrúmslofti
skólans, kynntust þar ýmsum
vinnubrögðum og hafa vœntanlega
vanizt dálitlum aga. Það, sem ekki
er mÁnnst um vert fyrir börn og
foreldra er einnig, að með þessu
móti voru börnin undir eftirliti inn-
an skólaveggjanna ákveðinn tíma
úr degi og hefur það að sjálfsögðu
komið sér einkar vel á þeim heim-
ilum, þar sem báðir foreldrar voru
viö störf utan heimilis.
En þótt allt sé þetta gott og
nokkuð blessað er ekki laust við að
sumum foreldrum hafi þótt nóg
um, hvað litlum tíma vetrarins var
varið til að kenna bórnum að
stauta og draga til starfs. Á því
var ekki byrjað fyrr en eftir ára-
mót; fyrstu mánuðirnar fóru í að
venja börnin við skólana og hafa
ofan af fyrir þeim með leikjum og
föndri, sem uppeldislegt og frœði-
legt gildi hefðu. Á námsskrá sex
ára barna í fyrra og kannski aftur
í ár voru reyndar aðeins fimmtán
bókstafir — þ.e. um þrír á mánuði
og er ólíklegt að sex ára börnunum
hafi því verið íþyngt með miklu
stagli og heimanámi. Það er af sem
áður var að keppikeflið vœri að
börnin kœmu lœs í skólana, nú eiga
þau helzt að vita sem allra minnst
og kennarar leggja mikið upp úr
því að sem flest séu á sama stigi
hvað lestrar- og skriftarkunnáttu
viðkemur. Enda augljóst að mun
auðveldara er fyrir kennara að fást
við kennslu, þegar nemendur eru
allir ámóta illa eða vel að sér í
frœðunum. Nú er auðvitað ekki
nema rétt að taka það fram til að
forðast allan misskilning, að vilji
nú svo til að barn komi t.d. í sex
ára bekk og hafi þegar farið í gegn-
um námsskrána — þ.e. þekki staf-
ina fimmtán — mun það í lang-
flestum ef ekki öllum tilvikum fá
tækifœri til að halda við kunnáttu
sinni og jafnvel auka við hana.
Ekki treysti ég mér til þess að
leggja dóm á, hvort of hœgt sé í
sakirnar farið. Trúlegt er að þetta
sé að mörgu leyti heppilegt og œtti
að koma í veg fyrir innbyrðis met-
ing, bœði hjá foreldrum og börnum.
En ég fæ ekki varizt þeirri hugsun
að of lítið sé þó gert til þess að
ýta undir áhuga hjá þeim börnum,
sem þegar eru orðin nœgilega
þroskuð til að takast á við fjöl-
breyttara starf en föndur og teikn-
ingar nær heilan vetur, þótt
skemmtilegt sé og gagnlegt.
Ýmsir kennarar hafa látið í Ijós
þá skoðun í mín eyru, að viðbrigðin
milli hins frjálsa ok leikandi létta
sex ára bekkjar og álvöru lífsins
í sjö ára bekk geti orðið fullmikil
og sumir óttast jafnvel, að eftir
þennan áhyggjulausa föndurvetur
geti svo farið að börnin verði
ókvœða við þegar í Ijós kemur, að
nú eigi að söðla um — og hefur
þó sjö ára bekkur ekki alltaf verið
talinn sérlega strembinn sœmilega
þroskuðum krökkum.
Sé á heildina litið lœðist að sú
hugsun, að of mikið sé stílað upp
á skemmtilegheitin og þótt ágœtt sé
að ofgera ekki viðkvœmum barns-
sálum, megi þó ef til vill fjölga
bókstöfunum á námsskránni upp í
tuttugu eða svo.
Jóhanna Kristjónsdóttir.
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
12. september 1971