Lesbók Morgunblaðsins - 23.01.1972, Síða 1

•e
MYNDIN AÐ NEBAN:
Kolbeinsvik á Strwidiim. Fannir í gröðui-
lítlum hlfðum ©g veðraðir rehaviðarbolir
á fjorugrjótinu.
STRONDINNI
VIÐ
HAF
í íormála að Sólon íslandiiis segir Davið
Stefáinssan ,svo: „Á ströndinni við yzta haf
Ó3u þrjátiu kynsióðir aldur sinn. TiO þess
að verjast næðing’unuan, sem nistu merg og
bein, redstu þær sér brejrsi úr torfi og grjóti,
klæði sín ófu þær úr uil og skýidu á þann
hátt nekt sinni. Á smákænum öfiuðu þær sjó-
fangs; fóður handa nautpeningi fengu þær af
túnMeðlum, sem þær ræktuðu kringum híbýli
sin. Dífsbaráttan var hörð og krafðist þraut-
seigju. Sólarlítil sumur og langir ísavetur
reyndust oft ofjariar snauðra búenda og
skópu þeim stór öriög og þung".
Ströndin sú arna er ekki nein, einangruð
strönd; lýsing Daviðs er víðtækari, hún fel-
ur í sér aiiar strendur þessa iands, meðan
Island var mergsogin nýienda. En þegar ég
ias í fyrsta sinn þessa dramatisku iýsingu á
ævi Söiva Helgasoinar, þá fannst mér að
ströndin við yzta haf hlyti að vera á norðan-
verðum Vestfjarðakjálkanum, þar sem enn
þann dag í dag er búið í hvað mestri af-
skekkt á Isiandi. Þessi hugmynd um strönd-
ina við yzta haf á þó að því leyti betur við
Strandir en aðra iandshiuta, að þar lá haf-
is lengur við iandsteina en annarsstaðar og
samkv'æmt þvi sem nútima Strandamenn
segja, veit enginn hvað harðindi eru, fyrr en
hver vik er full af is. • Framh. á bls. 6
Ferðapunktar af Ströndum — Eftir Gísla SiSurðsson