Lesbók Morgunblaðsins - 10.02.1974, Blaðsíða 10

J Englandi \/m þaS lengi skoðun
almennings, aíjpfetta væn §&eins fyrir
kvenfólk- og þaó þurfti lika helzt at^
heita rússneskum nöfnum. . ." #

f&PÍíÉlák
Ljósmyndir: Sveinn Þormóðsson
Dagurinn framundan. Helga Eldon mætir í skólann. Á heimleið: Ásdís Magnúsdóttir og Guðrún Pálsdóttir
Önn dagsins í balletskólan-
um. Hér er Alan Carter að
starfi með nemendum sínum.
Brezki ballettmeistarinn Al-
an Carter á sjálfsagt einna
frekast heiður skilið fyrir að
hér hefur verið stofnaður list-
dansflokkur í samstarfi við
Þjóðleikhúsið, sem ber nafn-
ið íslenzki dansflokkurinn.
Við hittum Alan Carter að
máli og spurðum hann hver
hefðu verið tildrög þess, að
hann kom til íslands:
„Upphafið var það, að
Margot Fonteyn, sem hér var
við gestaleik í júní 1972,
skrifaði mér frá flugvellinum,
þegar hún var að fara héðan
og sagði mér að verið væri að
leita að ballettmeistara við
Þjóðleikhúsið. Sjálfri hafði
henni fallið afar vel að vera
hér og datt í hug, að ég
mundi vilja koma. Við erum
góðir vinir, höfum verið það í
mörg ár, eða allt frá því við
vorum saman í einkatímum
árið 1932. Eins og sjá má af
því, er ég orðinn gamall í
hettunni. Ég byrjaði hjá The
Royal Ballet Company árið
1936 eða fimm árum eftir að
það var stofnað. Þar hef ég
verið meira og minna viðloð-
andi síðan en hef undanfarin
ár verið mikið á ferðinni.
Upp úr þessum skrifum
Margot Fonteyn fór ég að
semja við fyrrverandi þjóð-
leikhússtjóra, Guðlaug Rós-
enkranz, en sambandið rofn-
aði og samningar féllu niður
— og ég heyrði ekki meira
frá Þjóðleikhúsinu fyrr en
Sveinn Einarsson hafði tekið
við leikhússtjórn og fór fram
á það við mig að ég kæmi.
Það var í desember 1972. Ég var
þá við gestaleik í Osló og hálfrag-
ur við að koma, úr því ekki hafði
verið stofnaður sérstakur list-
dansflokkur. En Sveinn var bjart-
sýnn — svo endirinn varð sá, að
ég kom hingað í marz síðastliðn-
um ásamt konu minni Juliu
Claire, sem einnig er ballettmeist-
ari.
Okkur féll strax vel að vera hér
og byrjuðum að undirbúa stofnun
dansflokks. I maílok í fyrra fórum
við með hópinn í sýningarferð um
nágrenni Reykjavíkur. Um sum-
arið var ákveðið að halda listdans-
sýningar tvisvar i viku i félags-
heimilinu á Seltjarnarnesi og
voru sýningarnar aðallega ætlað-
ar útlendum ferðamönnum. Við
vildum sannprófa, hvort hægt
væri að stofna flokk með fólki
úr Listdansskóla Þjóðleikhússins.
Síðari hluta sumars fengum við
okkur frí, en fórum aftur að
vinna í október. Þá var enn ekk-
ert ákveðið, hvað yrði um flokk-
inn í framtíðinni. En stúlkurnar
höfðu ódrepandi áhuga og unnu
af kappi, þótt þær vissu ekkert
hvort eða hvað þeim yrði borgað
fyrir. Enn snerum við okkur til
ráðherra og fengum svo tilkynn-
ingu um fjárveitingu til flokksins
þann 1. janúar.“
„Þessar aðstæður hljóta að vera