Lesbók Morgunblaðsins - 25.01.1976, Blaðsíða 3

Að ofan: Þannig er útsýnið úr sumarbústaSnum, sem sést á bls. 2. Hér a8 ofan: Brezka
arkitektafélagið hefur staðið að raðhúsinu. sem hér sést og er yfirbyggt með gleri.
álagi og safna f sig hita yfir
daginn. Grunnmynd hússins
verður fyrir bragðið nokkuð
stff og innra rými er ðlánlegt
til afnota. Kostnaðurinn við
húsið var mun minni en við
jafnstórt einbýiishús en
nákvæmar tölur liggja ekki
fyrir. Listafólkið segir aðal-
kost hússins vera, að þau búi
með náttúrunni.
6. Enn eitt dæmi er sumar-
hús, sem er að mestu levti úr
gleri. Það er hannað af arki-
tektunum Colquhoun og
Miller. Húsið er á tveim
hæðum og opnast báðar
hæðirnar að glerbvggingunni.
Þó er unnt að loka herbergjun-
um sem snúa út að glerinu, af
með rennihurðum ef kalt
veður leyfir ekki notkun
þeirra, en glerhýsið er óupp-
hitað. Af sömu ástæ’ðu eru
tveir stigar milli hæða, annar
inni en hinn „úti“. Húsið er
alls 120 fermetrar að stærð.
7. Að sfðustu skal hór sagt
lauslega frá hugmvndum
tveggja arkitekta við MIT f
Bandarfkjunum. Þeir vinna að
gerð byggingarefnis, sem
hefur kosti glers varðandi
opnun fyrir ljósi, en er á hinn
bóginn eingangrandi og getur
spannað lengri höf en gler.
Efnið er eins konar þvkkur
dúkur í þrem lögum. Þetta
bvggingarefni er hannað bein-
línis með vfirbyggingu garð-
svæða f huga. Garðsvæða sem
fólk býr í. Efnið á að geta
stjórnað veðráttunni nánast
sjálfkrafa innan þeirra bvgg-
inga, sem það þekur. Með
tilkomu slfks efnis, sem mun
komast á tilraunastigið á þessu
ári, opnast margir nýir mögu-
leikar við húsagerð f þá veru,
sem hér hefur veið fjallað um.
Orkutapið sem nú er nokkuð
mikið í gróðurhúsum með ein-
földu gleri, verður þar með að
mestu úr sögunni og einnig
rakaþétting að neðraborði
gagnsærra hluta bvgginga.
Einnig verður nú unnt að gera
slfk hús inun stærri en nú er
hagkvæmt. Við stærra upphit-
að innirými jafnast hitatapið
betur í því og ekki verður vart
eins mikilla hitabreytinga og
ella. A meðfvlgjandi mvndum
má sjá hugmyndir um bygg-
ingar þar sem slfk bvggingar-
efni eru notuð.
(Stuðst við AD, mars 1975)
RAUÐSMINNING
Áður öbirt Ijöð eftir
JÖHANNES ÚR KÖTLUM
Þorsteinn Gíslason, sem var bóndi i Ljárskógaseli í Dalasýslu á
árunum 1913—1927, átti rauðan hest, sem var mikill gæðingur.
Hann lógaði hestinum haustið 1921. Eftir beiðni Þorsteins orti
Jóhánnes úr Kötlum eftirfarandi minningarljóð vegna fráfalls umget-
ins gæðings, en oft kom Jóhannes hestinum á bak, enda átti hann
heima á sama bæ og Þorsteinn á þessum árum. Þetta Ijóð var ort 5
árum fyrr en fyrsta Ijóðabók Jóhannesar kom út.
Þá er liðinn lífs þíns dagur
listaklárinn, Rauður minn.
Nú er aðeins auðnarbragur
eftir hér við stallinn þinn.
Þó er eins og yfir svífi
enn og hljóti að minna á þig
þættirnir úr þinu lifi,
þeir, sem kærast glöddu mig.
í þér tröllatryggðir fann ég
titra við þinn hófadyn.
Ástir þinar allar vann ég,
átti hverg'i betri vin.
Alla þina kæru kosti
kveð ég nú við dauðans hlið,
man, er lífsins leikur brosti
Ijúfast okkur báðum við.
Þegar súrri svitastorku
sumarsprettur síó á þig,
fannst mér gnægð af frægðarorku
frá þér streyma gegnum mig.
Og,er dapur dauðans
broddur dundi á kaf i enni þitt,
fannst mér kaldur feigðaroddur
fara i gegnum hjarta mitt.
Samt i anda ég sá þig fara
sólarmegin hels við lin. —
Handan yfir á mig stara
augun fagurbrúnu þin.
Guöbrandur Gíslason
TIL ÖNNU
ekkert á ég ástin min
nema ofstuðlaða visu
ibúð i Breiðholtinu væri mér ofraun
á tekjum sem hrökkva vart fyrir strætó
og viskilögg um helgar
gjaldheimtan viknar þegar nafn mitt ber á góma
ég er andfúll og góðir vinir
tönnlast á tregðu minni
þegar allir heyra til
þrekið er litið og lundin stirð
hjartað er hætt að hrærast við orðið
þjóðfélagsendurbætur
— ég er húkkaður á Eið Guðnason klukkan átta
viltu ekki ganga með mér inni blóðrautt sólsetrið
við gætum leiðst eins og litil börn