Lesbók Morgunblaðsins - 04.04.1976, Blaðsíða 15

Orkureikningurinn frá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur gildir nú fyrir 50 daga en ekki tvo
mánuði. Þetta er óneitanlega lúmsk aðferð til
þess að minna beri á hækkuninni, — og
trúlega aðeins byrjunin á þvl sem koma skal.
Miðlungs rafmagnsreikningur fjögurra manna
fjölskyldu hljóðar nú uppá 14 þúsund fyrir 50
daga og lætur nærri að það samsvari 100
þúsundum á ári.
Það fagnaðarerindi hefur nú verið látið út
ganga meðal lýðsins, að Ifklegt sé að þessi
upphæð tvöfaldist á næsta ári. Menn rekur I
rogastanz og spyrja: Hvað hefur komið fyrir;
hefur kannski orðið verðhækkun á vatninu í
ánum? Okkur er sagt, að verðbólguskriðan hafi
lltilsháttar hægt á sér en ekki verða þær
upplýsingar sannfærandi, þegar þetta er haft i
huga. Skýringin mun þó fólgin í þvi, að orkubú-
skapurinn er að koma sér upp eigin fjármagni
til að standa straum af framtiðarverkefnum og
telst það nauðsynlegt, meðal annars vegna
þess að erlend lán fást nú aðeins til sjö ára.
Annars er ekki einleikið hversu brösótt geng-
ur með hvers konar virkjanir i Suður-
Þingeyjarsýslu. Fyrsta skrefið til ófarnaðar
var það, þegar öfgaöflum í þjóðfélaginu
tókst að koma í veg fyrir hina fyrirhug-
uðu Laxárvirkjun. Mun án efa þykja merki-
legt rannsóknarefni síðar meir, að fá-
mennri landeigendaklíku i Þingeyjarsýslu
skyldi takast að virkja allt kommaliðið til að
vernda laxveiðihagsmuni sína. Raunar voru
engir hagsmunir í veði og ekki minnsta eftirsjá í
dalskorunni heldur, sem að hluta átti að fara
undir vatn. Náttúruverndarsamtökin voru að
sjálfsögðu virkjuð vel og dyggilega og allt málið
einkenndist meir af hysteríu en vitrænni um-
fjöllun. Til að kóróna allt saman var svo samið
um laxastiga, framhjá gömlu virkjuninni og
verður endilega að byggja hann strax í sumar.
NLI ER AÐ BORGA
OG BROSA
Fróðir menn segja, að hann verði sá stærsti á
jörðinni og áætlaður kostnaður er rúmlega
þúsund milljónir.
Allt var þetta mikill og frækilegur sigur fyrir
þá, sem gera sér mat úr að selja erlendum
auðmönnum laxveiðileyfi. Alþýða þessa lands
mun hinsvegar blæða og ekki megum við
gleyma því, að atkvæðahræðslu og aumingja-
skaþ stjórnmálamanna er um að kenna, að
svona er komið.
Nú er svo komið að á Grundartanga verða
að líkindum ekki önnur mannvirki en upprótið
eftir jarðýtur svo og minnismerkið um Magnús
Kjartansson, sem Sigmund, teiknari og upp-
finningamaður i Vestmannaeyjum hefur hann-
að. Óljóst er þvi í bili hvað gert verður við
megavöttin frá Sigöldu, en eitthvað af þeim
ætti að koma i góðar þarfir á Norðurlandi eftir
að hundurinn norður kemur i gagnið.
Við þessi þáttaskil í orkumálum mátti vera
lýðum Ijóst, að Kröfluvirkjun yrði óþörf i bili
og samsvarar hvalreka að geta saltað það
mannvirki eins og sakir standa í þjóðar-
búskapnum.
En hvað er gert? Við Kröflu er haldið áfram
eins og ekkert sé sjálfsagðara, enda þótt fyrir
liggi, að mannvirkið muni kosta 6—7 þúsund
milljónir. Sagan er þó aðeins hálfsögð með þvi.
Einn framámanna t orkumálum hefur upplýst í
dagblöðum, að hallinn á rekstri Kröfluvirkjunar
verði þúsund milljónir á ári allt fram til 1 980.
Mér skilst að alhliða pólitískt fylgi sé fyrir því
að halda þessari heimskulegu framkvæmd til
streitu. Enginn þorir að bakka; það gæti styggt
einhver atkvæði. Gullið tækifæri, gafst I vetur
til að sleppa við frekari útgjöld, þegar gosið
varð í Leirhnjúk. Enginn pólitikus hefði tapað
gloríunni, þótt ákveðið hefði verið að fresta
framkvæmdinni um óákveðinn tima. En ein-
hverjum liggur á að koma sér upp minnismerki
við Kröflu. Nú er mikið i húfi og áriðandi að
keyra verkið áfram, svo við getum byrjað að
borga hallann strax á næsta ári. Kröfluvirkjun
er algert hneyksli þar sem hver silkuhúfan er
upp af annarri. Hingað til hefur þótt heldur
ótraust að byggja á sandi, en hlýtur þó að
teljast illskárra en byggja á eldfjalli. Þegar
þunganum af þeirri veizlu verður velt til fulls á
landslýðinn, ætla ég að margur stynji og ekki
að ástæðulausu.
En þeir sem sprengdu stífluna i Miðkvisl
greiða þá reikninga vonandi með glöðu geði.
Gisli Sigurðsson
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
m L í KAwT IVRKl AR RÍFU THT- <»ÉlR Bim iHlö- kqmu AU
TM S H- A á M T T R 1 A'
4 éífiÍN fítJC. & P L A F B ÍSI OÍIÍKU “A s L 'A Vc s
j m É M S F L A A yfuifl Ævr íxtiD A T íkiH- £LfKt S K a T
oKKZit s K A T A 55EE Öftiffl Æ í T A A N l
wmjH umab- s 'o T A R A Mila# vnu- Lf'S> $ T / N N TvéiA E iwl N N
K>M j PUR K R A R p FU£.L R ’A í> K Æ N N 1?£I0 T X ieifi- KLfóB
sroe-| niir\ M $ L A 'xsm F A U €) K«T- rj.KK i|í '6 T T U
O jrtAfe fKi i S */ a A * ÓH*-. VI5HH A Tj Aj R W- Fucl T R
aoi- Vl€) M R A N ruc.cAS Rns- /rJR s N n LL a L LÍ1 R
wr- P R a £) F«75T ±JLS_ VoTfl 'A n X HLJ. T Ð / O 1
vVÖ A L L u R dvPJf? T 9 A VE5 - K.L- fltr A LL M A s T
1 i-m rrm O F R A R T KT o R N L im vHít: <»æ«i X V
JKfU* F A VEKS' fJR K 'A T N K lblf\ A AL (l A N N
Keo- IÐ 1 R N A N 6nw- A N A s A L 0 A
nrsn 1 © MX9 1 "i [ / £N0- ltf<\ HÆTfa- STOP- OlP. flpfl KflRt,- HHFM ÍUflLH B- K&pp-B LFiTAt) Ln»ár FV|íiA SK#9Aimt
11: Km FUCkL Slf>uR U4 ■1-fiRÆAl msti -
VpTuM
U tiÝL-~ "T YFíR' HevxuA
5« 5RM- TenC,- /ak;
LflfJJ) HofT?- TÖK
tltCTf íamam Foft' NAFN
^ Húil
fiíKuR TffM/CJ- MUHuí
V /
tr*N
Cxv VöKvfl- mvSILC LElK- 5U/C- IO
foRS.
- /Mc.r- r\ m FfíLcA NIPUR
nvt- 5f9MC
L'R*n
■ ÍÞf?oTr í’flM- Tí-Wí,- IN(S. '/ «ÚSI T»n£
HUerr- 1 fJó| EkJO- 1 |M Ck
IfVRf ti Pl?£K'k4 fNVK- UR
(ftMTÍtJ
IflT- |ÓTlt) Ri-nnt- ELSKA
fcrr\i Sit.i jcéawi
1 gFN\ p Ei-D- srÆ©l TeJfJ- \IERK P£/LlfR
VÆTtft TÖT

'oFrfl- pétfia,
z&R. -fc’V’Nl

1 AS Fcft€>“ n&r Ul-Ö