Lesbók Morgunblaðsins - 08.08.1976, Blaðsíða 2

Lesbók Morgunblaðsins - 08.08.1976, Blaðsíða 2
Flest er hægt í Ameríku: Á fljúgandi diskum til annars heims Fljúgandi diskur yfir þjóðvegi í Bandaríkjunum. Söfnuður Bo og Peep bíður eftir sliku farartæki yfir á annað tilverusvið. í Bandaríkjunum virðist vera hægt að safna að sér áhangendum og fá fylgi við undarlegustu hugmyndir. Hér er sagt frá skötuhjúunum Bo og Peep, sem hafa komið sér upp söfnuði og inntak kenningarinnar er það, að hinir trúuðu verði áður en langt um líður sóttir á fljúgandi diskum og fluttir yfir á annað tilverusvið. t október í fyrra komust í heimsfréttirnar bandarísk skötu- hjú, .er höfð“u boðið þeim, sem vildu, yfir í annan heim. Ferða- mátinn var nokkuð óvanalegur; það átti að fara í fljúgandi diski. Fólk þetta hafði haldið fundi vfðs vegar um Bandaríkin og margir slegizt f lið með því, farið að heiman og látið allar eigur sínar eftir, jafnvel börn. Upphafsmenn þessarar hreyfingar voru ekki nafngreindir, en aðeins sagt, að þeir gegndu nöfnunum Bo og Peep. Upp frá þessu bárust við og við fregnir af fylgjendum þeirra, .»em fóru um landið og boðuðu hinn nýja hjálræðisveg. Bo og .' >u föru hins vegar huldu höfði að n,vstu leyti, og fyrir nokkrum mánuðum hurfu þau sporiaust. Ég tók mér fyrir hendur að hafa uppi á þeim og rekja úr þeim garnirnar. Það reyndist svo fáránlegum erfiðleikum bundið, að ég nenni ekki að rekja það hér. En ég var margar vikur að því. Þetta reyndust vera tveir mið- aldra Texasbúar, Marshall Apple- vvliite og BonnieLuTrousdaleað nafni. Ahangendur þeirra kalla þau Tvfmenningana. Þau eru geð- slegustu manneskjur og líkjast ekkert þeim ofstækismönnum, sem maður á að venjast í fram- andlegum hjálpræðisflokkum. Þau tóku fram við mig í upp- hafi, að cngar annarlegar ástæður lægju til þess, að þau hefðu „horfið" af sjónarsviðinu. Þau höfðu nefnilega verið að semja bók um köllun sína. Ilún kemur út um þessar mundir. Formálann ritar forstöðumaður Alþjóða- sambandsins um rannsóknir óút- skýrðra hluta, (og er það sannar- lega við hæfi). Að svo mæltu kváðust Tvímenningarnir fúsir að leiða mig í allan sannleikann um flugferðina til annars heims. Mikið hefur verið um það rætt, hvenær ferðin verði farin. I henni verða Bo og Peep og þeir áhang- endur, sem hæfir þykja. Ferðinni er heitið til himnaríkis, eða „upp á næsta plan“, eins og Bo og Peep komust að orði. Vmsir væntanlcg- ir farþegar eru nú orðnir langeyg- ir eftir brottförinni. Einkum þó þeir 27, sem upphaflega gengu í söfnuð Tvímenninganna. Þeir hafa beðið farar í meira en ár. Fyrsti fundur um málið var hald- inn i apríl í fyrra heima hjá Joan nokkurri Culpepper, miðli í Los Angeles. Þar var viðstöddum sagt, að ferðin til annars hcims yrði farin „eftir nokkra mánuði", sem sé einhvern tíma sumarið 1975. En það hefur dregizt. Hefur.það reynzt nokkrum safnaðarlimum um megn og þeir gengið af trúnni fyrir bragðið. Joan Culpepper hefur tekið að sér forystu fyrir þeim. Kveðst hún telja sig ábyrga fyrir því, að hinir gengu f söfnuð- inn og vill nú bæta fyrir það. Hún er reyndar að semja bók um Tví- menningana um þessar mundir. Ég bar þetta undir Bo og Peep. Þau kváðust aldrei hafa tiltekið ákveðinn brottfarartíma. Að vísu viðurkenndu þau, að þau hefðu sagt eitthvað á þessa leið við fyrstu fylgjendur sína: „Við vit- um, að það verður innan árs.“ En þau sögðust ekki telja sig hafa svikið neinn. „Við höfum engu að leyna,“ sögðu þau. „Ef við vissum borttfararstundina mundum við láta hana uppi þegar f stað. En við vitum hana ekki.“ Fellust þau á það, að það hefðu verið „mistök" að nefna eins árs tíma og sögðu, að brottfarardagurinn væri alls ekki ákveðinn enn. Gætu jafnvel liðið nokkur ár þangað til farið yrði. Á hinn bóginn væri ekki að vita, nema það yrði í næstu viku. Svo skýrðu þau málið. Það er þannig vaxið, að ekki er hægt að nefna ákveóinn brottfarartíma vegna þess, að hann er kominn undir kraftaverki, sem þau kalla „Sönnunina". Ætla þau að frenija þetta kraftaverk sjálf. Það er nokkuð ískyggilegt og fer þannig fram, að einhverjir vantrúaðir myrða Bo og Peep, en þau rfsa því na-st upp frá dauðum. Þau segjast ekki vera neinir venjulegir geim- menn, heldur séu þau himneskir sendiboðar, hvorki meira né minna, og sé komu þeirra spáð í Nýja testamentinu, nánar tiltekið í Opinbcrunarbókinni. Þar ræðir á einum stað um „tvo votta“ gætta spádómsgáfu og því bætt við að „boðskapur þeirra sé kvalræði jarðarbúum". Vottar þessir verða drepnir og liggja lík þeirra á víða- vangi í þrjá daga og hálfum bet- ur. Þá rísa þeir upp frá dauðum og rödd af himni kallar: „Komið til mín.“ Þá stíga vottarnir tveir upp til himins í skýi en andstæð- ingar þeirra horfa á með undrun og lotningu. Bo og Peep halda þvf fram, að þau séu vottar þessir og „skýið“, sem ncfnt er í Opinber- unarbókinni sé geimfar. „Okkur væri ekki ncma ánægja að því, að kraftaverkið yrði fljót- lega. Því fyrr, sem það verður, þeim mun fyrr komumst við í kóngsrfki föður vors. Þar eigum við mikið verk óunnið. Okkur fýs- ir sízt að komast hjá sönnuninni, en hins vegar höfum við enga ánægju af því að vcrða drepin. Fjandmcnn okkar eru ekki neyddir til að stytta okkur aldur, en mjög er ótrúlegt, að hjá því fari.“ Tvfmenningarnir spáðu fyrst fyrir um Sönnunina, þegar ein- hverjir efasemdarmenn báðu þau um smákraftaverk tit sönnunar því, að þau væru guðlegir sendi- boðar utan úr geimnum. Þau hafa annars neitað að fremja krafta- verk á þeim forsendum, að þeir sem þurfi kraftaverk til styrktar trú sinni séu ekki hæfir til himnarfkisferðarinnar. Menn verði að trúa á þau af sjálfvakinni trú, en reiða sig ekki á „töfra- brögð“. Því nafni nefna þau kraftaverk. Þau bæta því við, að Sönnunin sé ekki ætluð til þess að sannfæra trúað, heldur til að þagga niður í vantrúuðum. Obilandi trú er ekki einhlft fylgjendum Bo og Peep. Þeir verða líka að sæta meðferð, sem heitir „Umbreytingin“. Hún er í því fólgin að leysast úr læðingi við annað fólk, eignir, ávana og annað, sem heldur flcstum jarðarbúum föstum. Menn kom- ast nefnilega ekki f samband við þá í efra nema þeir losni fyrst undan oki jarðneskra hluta. Til eru ýmsar lýsingar og leið- beiningar handa þeim, sem vilja „breytast". „Til að sanna það, að þú sért ákveðinn að komast f efra, lifa eilífu lífi og hjálpa þeim, sem cftir eru í vfngarðinum hérna mcgin, verðurðu að segja skilið við fortíð þfna. Þú veröur að hætta venjulegu mannlegu lífi, hvorki meira né minna. Taktu eþkert með þér nema brýnar nauðsynjar. Það eru bíil, tjald, svefnpoki, prímus, hlý föt, matar- áhöld og þeir pcningar sem þú kannt að eiga.“ Fyrir skömmu leitaði Joan Cul- pepper til saksóknarans f Los Angeles og vildi bera fram kæru á Bo og Peep. Kvaðst hún hafa greitt nokkurt fé fyrir „Umbreyt- inguna“ og hefði sér verið lofað geimferð en það svikið. Sak- sóknari tók málið ekki upp. Bo og Peep halda þvf fram, að þau hafi aidrei tekið fé af fylgjendum sín- um. Hins vegar geti verið, að aðr- ir hafi gert það. Þau sögðust hafa frétt, að sumir safnaðarmenn hefðu lagt fé í sameiginlega sjóði til að standa straum að ferða- kostnaði. En sjálf hefðu þau aldrei þegið eyri. Þau sögðust lifa á þvf, „sem til félli“. Þeim væri oft boðin gisting, en annars b.vggju þau i tjöldum. Stundum væri þeim gefinn matur eða bensfn. Kváðu þau vel séð fyrir sér; þeir á efra planinu mundu ekki láta þau verða hungurmorða. Menn hafa haldið því fram, að áhangendur þeirra hafi borgað 50 eða 60 þúsund dollara alis fyrir „Umbreytinguna" og sögur fara af fólki, sem hefur lálið mörg þúsund dollara af hendi rakna til sönnunar því, að það væri „laust undan oki jarðneskra gæða“. En mjög er erfitt að sannréyna þetta, því safnaðarmenn eru dreifðir um allar jarðir og hafa auk þess flestir skipt um nöfn. Bo og Peep kváðust ekki skeyta um fortíð fylgjenda sinna. Kváð- ust þau hafa lesið ýmsar furðu- sögur um söfnuðinn í blöðum; t.d., að ung hjón hefðu gefið börn sfn vinum sfnum og horfið á braut sfðan. En börn þykja ekki hæf til „Umbreytingarinnar". Þau hafa ekki þroska til þess að taka svo afdrifaríkar ákvarðanir. Það er algengt, að menn skipti um nöfn, er þeir ganga til liðs við Bo og Peep. Sumir kalla sig nöfn- um úr Biblíunni, en aðrir leita fanga enn lengra. Líklega þykir fólkinu venjuleg nöfn ekki hæfa hinni miklu köllun og cr þaö nokkur von. „Umbreytingin" fer þannig fram hið ytra, að menn flakka um eftir því, sem þeim býður við að horfa. Bo og Peep segja fylkin Oregon óg Colorado sérlega „orkurík". Hafa sumir farið mörg þúsund mílur (il þessara „orku- búra“. Mikil leynd hvílir yfir félagsskap safnaðarmanna, en þó hafa þeir eitthvert samband sfn á m«lli. Stöku sinnum berast þcim boð frá Tvímenningunum, Bo og Pecp, oftast símlciðis. Annars

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.